Έμοιαζε πράγματι με «εθνικό διάγγελμα»… Το Μέγαρο Μαξίμου είχε προετοιμάσει με επιμέλεια το σκηνικό. Στο Ναύπλιο, το άκουσμα του ονόματος του οποίου παραπέμπει στον Καποδίστρια. Στην πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας μετά την Επανάσταση. Μια πόλη που στέλνει μηνύματα από ένα ένδοξο παρελθόν, τελείως ξένο προς το μίζερο παρόν, και το ακόμη πιο σκοτεινό μέλλον που ξεπροβάλλει μπροστά μας.
Μπορεί να μην στάθηκε όρθιος δίπλα στη θάλασσα, όπως πέρσι στο Καστελόριζο, ο τόνος όμως που έδωσε ο Γιώργος Παπανδρέου στα όσα είπε, ήταν περισσότερο δραματικός.
«Η μάχη είναι σε πλήρη εξέλιξη. Τόσο εγώ προσωπικά όσο και κανείς άλλος στην Κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω, έτσι ώστε η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της. Ξέρω ότι όλοι αγωνιούν, ο αγώνας αυτός όμως αξίζει. Είμαστε στον πρώτο χρόνο της προσπάθειας. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν δεν θα είναι εύκολα, είμαστε όμως όλοι μαζί, σε μια κοινή προσπάθεια του ελληνισμού».
Αυτός ήταν ο πυρήνας του εθνικού προσκλητηρίου προς κάθε δύναμη της χώρας, την οποία κάλεσε να συμβάλλει στην κοινή προσπάθεια. Στις συναντήσεις που θα έχει στο ξεκίνημα της επόμενης εβδομάδας με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς, θα του δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει σε τι… εύρος και βάθος εννοεί αυτή τη συναίνεση.
Το μήνυμά του ωστόσο, έμοιαζε να κάνει… ηχώ και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Εκεί όπου εσχάτως, έστω σε επίπεδο φιλολογικών συζητήσεων, ανοίγουν θέματα για το μέλλον του Κινήματος, μετά τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν σκοπεύει να απουσιάζει από τη μάχη. Και για τη χώρα, αλλά και για το ΠΑΣΟΚ.
