Για να αναφέρονται οι περισσότεροι συντάκτες που καλύπτουν τον χώρο του ΠΑΣΟΚ στη «μετά Γιώργου εποχή», προφανώς… έτσι θα είναι. Έστω και ως άσκηση… μέλλοντος όμως, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε με το βλέμμα στραμμένο σε εκείνες τις εξελίξεις, τις κινήσεις αρκετών.
Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι ένα από τα στελέχη που κινούνται στην τροχιά της… δυνητικής παρουσίας. Η ίδια άλλωστε είχε αποφασίσει αρχικά να θέσει υποψηφιότητα και το 2007, μετά την εκκωφαντική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές, δεν προχώρησε όμως ως το τέλος, στήριξε τον Γιώργο και… περιμένει το μέλλον.
Το προφίλ που έχει οικοδομήσει, με ισχυρές δόσεις ευρωπαϊσμού, σε συνδυασμό με την κληρονομιά του «εκσυγχρονισμού», χωρίς όμως τις… αμαρτίες της περιόδου Σημίτη, της δίνουν την ευχέρεια να κινείται με σχετική άνεση στο παρασκήνιο και τις παρυφές του ΠΑΣΟΚ.
Μίλησε για το… μισό ΠΑΣΟΚ, όταν ήθελε να δείξει πόσο βαθιά ριζωμένη στα πολιτικά κόμματα είναι η νοοτροπία αυτοκαταστροφής που μας οδήγησε ως εδώ. Έδειξε στον Ανδρέα Λοβέρδο τον δρόμο της εξόδου από την Κυβέρνηση, όταν ο Υπουργός Υγείας έθετε… θέματα, με εκείνη τη συνέντευξη Τύπου που είχε παραχωρήσει ενώπιον των αρμοδίων συντακτών υγείας.
Κάλεσε τον Γιώργο Παπανδρέου να τρέξει. Τόσο την Κυβέρνηση, όσο και το ΠΑΣΟΚ. Και κάπου στο ενδιάμεσο, ζήτησε με επιστολή της από τους μαθητές, να μην… κάψουν τα βιβλία τους, όπως συνηθίζεται στο τέλος της σχολικής περιόδου, αλλά να τα επιστρέψουν στο κράτος, ώστε να τα διαθέσει το δημόσιο στους επόμενους, και να απαλλαγεί από ένα περιττό έξοδο.
Οι δράσεις της είναι εναλλακτικές. Το δε προφίλ της συνθετικό. Το ΠΑΣΟΚ όμως παραμένει ίδιο. Το «όλον ΠΑΣΟΚ», και όχι… το μισό, με το οποίο η ίδια μπορεί να συνταξιδέψει για το μέλλον.
