Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Όλοι μαζί στις απεργιακές κινητοποιήσεις των Συνδικάτων στις 11 του Μάη

Εργαζόμενες και Εργαζόμενοι,
Ένα χρόνο μετά τη συνειδητή απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει τη χώρα στη μέγγενη του ΔΝΤ, οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους δέχονται μια επίθεση, που δεν έχει μεταπολιτευτικό προηγούμενο. Οι ασθενέστερες οικονομικά ομάδες κλήθηκαν για άλλη μια φορά να πληρώσουν τα «σπασμένα» της κρίσης των χρηματαγορών. Οι τρεις δανειακές συμβάσεις και το επικείμενο «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», με τους επαχθείς όρους που προβλέπουν, αποτελούν την πιο βίαιη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Δικαιώματα που κατακτήθηκαν από το Εργατικό Κίνημα με θυσίες και πολύχρονους αγώνες, κατεδαφίζονται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των διεθνών τοκογλύφων και των εγχώριων δανειστών. Το εργατικό δίκαιο καταλύεται και τίθεται στην υπηρεσία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις υπονομεύονται, με στόχο τη δημιουργία ενός φτωχού, φθηνού και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού. Η αγορά εργασίας απορρυθμίζεται, με την πλήρη και σταθερή απασχόληση να μετατρέπεται σε είδος υπό εξαφάνιση.
Το κράτος πρόνοιας έχει ήδη χρεοκοπήσει και οι ανισότητες διευρύνονται. Η κοινωνική ασφάλιση καταρρέει, με τις κυβερνητικές πολιτικές να λεηλατούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία, υπονομεύοντας τόσο τη βιωσιμότητα, όσο και την κοινωνική τους αποτελεσματικότητα. Οι προσδοκίες των πολιτών για μια δίκαιη και αξιοπρεπή σύνταξη εξανεμίζονται. Η επικουρική ασφάλιση διαλύεται. Η λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών μπαίνει στην «προκρούστια κλίνη», την ώρα που ανακαλύπτονται διαρκώς νέοι επαγγελματικοί κίνδυνοι και εργασιακές ασθένειες.
Το κόστος διαβίωσης έχει χτυπήσει «κόκκινο». Οι μειώσεις στους μισθούς και η περικοπή των επιδομάτων, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη ακρίβεια, έχουν μετατρέψει είδη πρώτης ανάγκης σε πολυτέλεια για τα εργατικά νοικοκυριά.
Η ανεργία καλπάζει απειλώντας την κοινωνική συνοχή, με την κυβέρνηση να «βάζει το κεφάλι στην άμμο» μπροστά στο τεράστιο κοινωνικό έλλειμμα των 800 και πλέον χιλιάδων ανέργων. Κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον έναν άνεργο. Οι νέοι μας αναγκάζονται στην εργασιακή περιπλάνηση και τη μετανάστευση.
Η περιουσία του ελληνικού λαού «βγαίνει στο σφυρί». Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί Κοινής Ωφέλειας, τα «ασημικά» της χώρας, με ανεκτίμητη εθνική και κοινωνική σημασία, απαξιώνονται και ξεπουλιούνται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι θυσίες των εργαζομένων δεν έχουν πιάσει τόπο. Το Μνημόνιο αποδείχθηκε «λάθος συνταγή». Τα κοινωνικά και αναπτυξιακά αδιέξοδα που δημιουργεί δοκιμάζουν την ανοχή και την αντοχή της ελληνικής κοινωνίας, οδηγώντας στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Η ύφεση κλιμακώνεται. Η αποβιομηχάνιση της ελληνικής περιφέρειας και τα χιλιάδες «λουκέτα» στην αγορά αποδεικνύουν με τον πιο σαφή τρόπο το «ναυάγιο» της πολιτικής εκείνων, που μιλούσαν για «Τιτανικό».
Τα Συνδικαλιστικό Κίνημα στοχοποιείται, καθώς μόνο αυτό μπορεί να αποτελέσει ισχυρό πόλο αντίστασης και δυναμικών διεκδικήσεων. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ των πολιτικών λιτότητας και των εκποιήσεων είναι επιβεβλημένη, είναι κοινωνική υποχρέωση και εθνικό καθήκον.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε μια «χούφτα» τεχνοκρατών και μια μειοψηφία να δεσμεύει το μέλλον της Ελλάδας. Δεν έχουν καμία δημοκρατική νομιμοποίηση. Η συναίνεση είναι συνενοχή. Δεν υπάρχουν «μονόδρομοι».
Η απεργία της 11ης Μαΐου πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία ενός δυναμικού αγώνα ενάντια στις πολιτικές της υποτέλειας και του «ραγιαδισμού».
Συμμετέχουμε μαζικά στην κινητοποίηση των Συνδικάτων και δημιουργούμε ένα ισχυρό κοινωνικό μέτωπο. Η ιστορία της χώρας γράφεται μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες, δεν επιβάλλεται από τα στενά κονκλάβια και μυστικές συναντήσεις στο Λουξεμβούργο…
Η δημόσια περιουσία ανήκει στον ελληνικό λαό και όχι στους διεθνείς τοκογλύφους
Η ευημερία των ανθρώπων πρέπει να μπει πάνω από την ευημερία των αριθμών
Ας πληρώσουν την κρίση εκείνοι που τη δημιούργησαν και πλουτίζουν ακόμη από αυτήν
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ - ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ -  ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ