Το νέο του βιβλίο «Κατά κεφαλήν καλλιέργεια» παρουσίασε χτες στη Θεσσαλονίκη ο διανοητής Χρήστος Γιανναράς. Ως σύμπτωμα της πολιτικής ζωής ανέφερε την παντελή έλλειψη διαλόγου για την επίλυση των σοβαρών θεμάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος.
Του Στέλιου ΚούκουSkoukos@makthes.gr
Μπορεί στην προεκλογική μουσική εκδήλωση που πραγματοποιούταν στη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Αριστοτέλους το ρεπερτόριο να ήταν ροκ, όμως ο λόγος του διανοητή Χρήστου Γιανναρά κατά τη χθεσινή παρουσίαση του νέου του βιβλίου στη γειτονική αίθουσα του βιβλιοπωλείου “Ιανός” ήταν πιο ανατρεπτικός.
Παρόλα αυτά, ο συγγραφέας εξέφρασε εξαρχής ενώπιον του πολυπληθούς κοινού την αμηχανία του για το νόημα της παρουσίασης ενός βιβλίου που αφορά την ανάλυση της επικαιρότητα “όταν δεν έχεις μια αντιπρόταση”. Εντούτοις, όπως ανέφερε, προσερχόμενος στο βιβλιοπωλείο και περνώντας και από μια δεύτερη προεκλογική συγκέντρωση “και βλέποντας τις φυσιογνωμίες των συμμετεχόντων, τις κονκάρδες και όλη αυτή την τυποποιημένη επανάληψη”, σκέφτηκε πως “είναι πραγματικά δώρο το να συνεχίζει να υπάρχει αυτή η σύναξη, αυτή η μαγιά. Αποτελεί μια αντίσταση στην αλλοτρίωση, μια αντίσταση στην παρακμή. Και η αντίσταση δεν είναι ποτέ μαζική, δεν ποντάρει ποτέ στους αριθμούς. Η αντίσταση αποτελεί πάντα μια μαγιά. Η αντίσταση είναι πάντα ένας σπόρος σπαρμένος στη γη που βλαστάνει”.
Ο Χρήστος Γιανναράς ανέφερε πως στη χώρα μας σήμερα συμβαίνουν κοσμογονικές εξελίξεις και πως περνά τη μεγαλύτερη κρίση από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Παρόλα αυτά, όπως είπε, εμπλεκόμαστε ψυχολογικά όλοι σε ένα πολιτικό μαλλιοτράβηγμα, παίρνοντας τη θέση του ενός ή του άλλου “με αποτέλεσμα ο ποιητής να παραιτείται από την ποίησή του, ο μαραγκός να αδιαφορεί για την τέχνη του, ο γιατρός να κάνει αβαρία στην ιατρική του”. Και αναρωτήθηκε: “Γιατί να ασχολούμαστε με ανθρώπους πολύ χαμηλής στάθμης, και διανοητικής και ηθικής, και να χάνουμε τα πρωτεύοντα της ζωής μας”;
Όπως σχολίασε, αποτελεί ιδιαίτερα αρνητικό σύμπτωμα για την ελληνική κοινωνία το γεγονός ότι υπάρχουν “κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκων αυτού του τόπου οι οποίοι ανέχονται να του λένε οι πολιτικοί αρχηγοί: ‘Ξέρετε, σ’ αυτές τις εκλογές, εάν δεν ψηφίσετε τους κομματικούς κομισάριους, σας εκβιάζω ότι εγώ θα κάνω δεύτερες εκλογές, η οικονομία της χώρας είναι καταδικασμένη, δεν θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις’. Πρόκειται για έναν ωμό εκβιασμό. Και όταν τελειώνουν οι εκλογές λένε: ‘Τώρα σ’ αυτές τις δεύτερες να ψηφίσετε αυτοδιοίκηση. Δηλαδή, την πρώτη εκλογή τη χρειάζομαι για να μετρήσω τις δυνάμεις των συνδικάτων, των κομματικών συντεχνιών’. Και ο λαός το καταπίνει, το ανέχεται”.
Επίσης, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη σημερινή έλλειψη γλωσσικού αισθητηρίου. Όπως ανέφερε, “αν στη δεκαετία του ’60 υπήρχε πολιτικός αρχηγός ο οποίος έβγαινε και έλεγε ‘μηδέν εις το πηλίκιον’, την άλλη μέρα θα είχε εξαφανιστεί από το προσκήνιο”.
Από την άλλη πλευρά, όπως είπε, δεν μπορεί ένας πολιτικός αρχηγός να μας επιβάλλει ετσιθελικά έναν υποψήφιο για μια καίρια θέση, ένα χαριτωμένο παιδί, έναν μπασκετμπολίστα, έστω πάρα πολύ καλό, που δεν έχει όμως να επιδείξει κάτι στον δημόσιο βίο.
Και όπως είπε, όλα αυτά μας προσβάλλουν. “Και αυτή η οργή δεν είναι θυμός, είναι κριτήριο”.
• Χρήστος Γιανναράς, “Κατά κεφαλή καλλιέργεια. Η αντίσταση στην παρακμή”, Εκδόσεις “Ιανός”
"Μακεδονία"
