 |
από αριστερά: Γιάννης
Μάγρας, Κωνσταντίνα Φραγκούλη, Μαρία Μπούλη, Φώτης Κουτσαμπάρης, Τιτίκα
Αρβανιτάκη, Νέλλυ Δελή, Γαλήνη Καριοφυλλίδου |
Σε ποιητική ατμόσφαιρα, συναισθηματικά φορτισμένη, με μοναδικές απαγγελίες έγινε το βράδυ της Τετάρτης 9 Οκτωβρίου η παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της Μαρίας Ταπακτσόγλου-Μπούλη με τίτλο “Μια ανάσα δρόμος είναι η ζωή μας” (εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία) στη φιλόξενη αίθουσα του Πολυχώρου Μαλλιάρης-Παιδεία “Ανατόλια”, Δ. Γούναρη 39, στην Καμάρα.
Αναγνώστες της ποίησης της Μαρίας Ταπακτσόγλου-Μπούλη, φίλοι της λογοτεχνίας, έσπευσαν να γνωρίζουν τη νέα εργασία της, να ακούσουν τους ομιλητές που ανέλυσαν το περιεχόμενο και να συνομιλήσουν με την ποιήτρια.
Η βραδιά ξεκίνησε με την απαγγελία του ποιήματος “Ακυβέρνητο Καράβι” από την ηθοποιό Νέλλυ Δελή, η οποία συνεπήρε το κοινό με την εκφραστικότητα της.
Το καλοσώρισμα έκανε ο δημοσιογράφος Φώτης Κουτσαμπάρης, υπεύθυνος επικοινωνίας του Οργανισμού Μαλλιάρης-Παιδεία, ο οποίος εκτός από ομιλητής είχε και το ρόλο του συντονιστή της εκδήλωσης.
Η κ. Τιτίκα Αρβανιτάκη, από το Ίδρυμα Πολιτισμού Υδρία απήγγειλε το ποίημα “Η Μεγάλη Μάχη”.
Τον λόγο πήρε στη συνέχεια ο κ. Γιάννης Μάγρας, Πρ. Καθηγητής Ανατομικής, Ιστολογίας & Εμβρυολογίας στην Κτηνιατρική Σχολή Α.Π.Θ. ο οποίος, μεταξύ άλλων, περιέγραψε: “Κατά την προσωπική μου άποψη, ως απλού αναγνώστη, τα ποιητικά δημιουργήματα γενικά μπορούν να χαρακτηριστούν σε ακαδημαΪκού τύπου, σε εκστασιακού τύπου ή και μικτού τύπου. Τα πρώτα έχουν περιοριστικούς λογοτεχνικούς κανόνες ενώ τα δεύτερα είναι αποτελέσματα ενδόμυχου αυθορμητισμού.
Τα ποιήματα της Μαρίας Ταπακτσόγλου-Μπούλη ανήκουν κατά κύριο λόγο στα δεύτερα χωρίς όμως να στερούνται των τυπικών κανόνων των πρώτων. Είναι, δηλαδή, πνευματικά προϊόντα πηγαίου ταλέντου, που η ποιήτριά μας διαθέτει από καταβολής της, από τα οποία αναδύονται στοχαστικά πλεονάσματα.
Αν θέλαμε να συγκρίνουμε τα ποιήματα της ποιήτριάς μας με τα δημιουργήματα άλλων ποιητών της Νεώτερης Ελλάδας, δύσκολα θα βρίσκαμε μεγάλες ομοιότητες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν έναν πολύ ειδικό χαρακτήρα έκφρασης, που προκύπτει από τον τρυφερό και ρομαντικό τρόπο γραφής κι εξωτερίκευσης του υποσυνείδητου πλούτου, με μεταφυσικές προεκτάσεις. Μάλιστα, θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να πούμε, ότι όλα τα ποιήματα της Μαρίας είναι δομημένα στο ίδιο μοτίβο, χωρίς να εκτρέπονται προς άλλες κατευθύνσεις.
Από τις ωραίες λέξεις και τις καλοδομημένες προτάσεις τους εξάγεται πάντοτε στο τέλος ένα μήνυμα. Η σωστή χρήση τῆς γλώσσας, χωρίς υπερφίαλες ρητορίες φέρνει τήν προσωπική της σφραγίδα”.
Στην διάρκεια της ομιλίας του κ. Μάγρα, απαγγέλθηκαν ποιήματα από την κ. Δελή.
Ο κ. Φώτης Κουτσαμπάρης ανέλυσε τις εννέα ενότητες του βιβλίου και καταλήγοντας στην ομιλία του ανέφερε ότι: “η Μαρία Ταπακτσόγλου – Μπούλη χαράσσει νέες διαδρομές με τα ποιήματα της, που έχουν μεν έντονο προβληματισμό αφενός, αλλά δίνουν την απάντηση της διαφυγής από το πεπρωμένο μας, μας δίνει τα χρυσά κλειδιά να ανοίξουμε κλειστές πύλες, μας δίνει τα φτερά να απογειωθούμε στον κόσμο των ονείρων, μας δίνει τα χρώματα να ζωγραφίσουμε τις εικόνες των προσδοκιών μας ώστε να πάρουν μορφή, απτή, στη ζωή μας, που μπορεί να είναι μια ανάσα δρόμος, αλλά μπορούμε να κάνουμε όσο γίνεται πιο βαθιά αυτή την ανάσα. Ο τρόπος υπάρχει μέσα στην πέμπτη συλλογή αυτή και νομίζω θα τον βρούνε οι αναγνώστες.
Η Μαρία Μπούλη , θα το ξαναπώ, μιλά γνήσια, αληθινά, από ψυχής, με το μεγαλείο της απλότητας να χαρακτηρίζει τους περισσότερους στίχους της, με την σοφία της να μεταφέρει διδάγματα, προτροπές, με την φαντασία της να μας οδηγεί σε νέους κόσμους, όμορφους, που μόνο η πένα της μπορεί να ζωγραφίσει με χρώμα έντονου συναισθήματος και μαγευτικές εικόνες, που συνδυάζουν το πραγματικό με το αφηρημένο, τη σιωπή με την κραυγή. Έχει τη δική της ταυτότητα, και αυτό το στοιχείο την κατατάσσει μεταξύ των αξιόλογων ποιητών”.
Στην διάρκεια της ομιλίας του κ. Κουτσαμπάρη, απαγγέλθηκαν ποιήματα από την κ. Τιτίκα Αρβανιτάκη και από την κ. Νέλλυ Δελή, την Κωνσταντίνα Φραγκούλη και την Γαλήνη Καρυοφυλλίδου ενώ μετά την ομιλία του η κ. Δελή απήγγειλε το ποιήμα “Θάλαμος”.
Τον λόγο πήρε η κ. Μαρία Ταπακτσόγλου – Μπούλη η οποία ανέφερε, μεταξύ άλλων: “Ποίηση για μένα είναι η εσωτερική μου ανάγκη να καταθέτω στο χαρτί με στίχους την ψυχή μου, ελαφρώνοντας την από τα συναισθήματα και τις σκέψεις που την κατακλύζουν.
Είναι η καλύτερη μου σύντροφος τις ώρες της μοναξιάς και της εσωτερικής αναζήτησης. Μα πάνω απ’ όλα χάρη σ’ αυτήν γνώρισα αξιόλογα και σημαντικά άτομα, που στη συνέχεια γίναν φίλοι της καρδιάς μου.
Σ’ ένα φίλο λοιπόν αφιέρωσα την ποιητική μου συλλογή “Μια ανάσα δρόμος η ζωή μας”. Σ’ ένα φίλο που έφυγε ξαφνικά κι απρόσμενα, παίρνοντας τον δρόμο τ’ Ουρανού και μ’ έκανε να συνειδητοποιήσω ως μέσα μου βαθιά… πως ναι, μια ανάσα η ζωή μας…
Είναι αφιερωμένη στη μνήμη του εκλεκτού φίλου μου Κωνσταντίνου Πολίτη.Ήταν ένα άτομο βαθιά φιλοσοφημένο, που αγάπησε την ποίηση μου από την πρώτη της έκδοση “Νοσταλγοί της Εδέμ”. Με στήριξε στο μοναχικό μου μονοπάτι και την εσωτερική μου αναζήτηση όσο λίγοι. Είχα την τύχη και την τιμή να είναι πολλές φορές στις παρουσιάσεις των ποιητικών μου συλλογών ως συντονιστής ή ομιλητής, στην Αθήνα όπου διέμενε και στη Θεσσαλονίκη.
Πάντα με ευγνωμοσύνη θα θυμάμαι το ευγενικό πέρασμα του από τη ζωή μου.
Μου άφησε ωστόσο ως συνέχεια τη σύζυγο του Μαρία, που είναι κι αυτή φίλοι της καρδιάς μου.”.
Η κ. Ταπακτσόγλου – Μπούλη έκλεισε με την απαγγελία του ποιήματος “Ρωγμές στον χρόνο”, αφιερωμένο στη μνήμη του Κωνσταντίνου Πολίτη.
Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό και τέλος η ποιήτρια υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της.
Σχετικά με τη συλλογή:
«Εννέα ποιητικές ενότητες με δέκα ποιήματα η κάθε μία, άθροισμα ενενήντα. Η αριθμολογία, έστω κι αν δεν είναι αυτοσκοπός ή εξομολογουμένη, διανθίζει το ποιητικό “υπό-κείμενο” με περαιτέρω ερευνήσιμα πολύτιμα κοιτάσματα”, όπως περιγράφει στον Πρόλογο του ο Δρ. Κωνσταντίνος Β. Μπούρας, Ποιητής, Θεατρολόγος, Κριτικός,. Ο ίδιος, σε άλλο σημείο του Προλόγου, υπογραμμίζει για το λόγο της ποιήτριας: “λόγος “sotovose”, διακριτικό το ύφος, λυρικός ο τόνος, διδακτική η στόχευση, δραματική η απεύθυνση. Σαφώς μιλάει η διαχρονική φωνή μέσα από τις γραμμές, από τα κενά και τους στίχους εξαπλώνεται λάβα ηφαιστιακή που κατακλύζει τα πάντα διεκδικώντας το οπτικό πεδίο του εσωτερικού οφθαλμού κάθε επαρκούς αναγνώστη που δεν περιορίζεται από διανοουμενίστικες θεωρήσεις και υφολογικούς ακροβατισμούς”.
Σύντομο βιογραφικό
H Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε, παντρεύτηκε, έγινε μητέρα τριών παιδιών, του Δημήτρη, της Έλενας και του Χρήστου, στη μαγική πόλη της Θεσσαλονίκης.
Ασχολήθηκε με το εμπόριο και τις επιχειρήσεις. Για χρόνια ήταν υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων στο «Σπίτι της Ευρώπης» διοργανώνοντας Διεθνή Συνέδρια και συναφείς εκδηλώσεις.
Όμως ξεχάστηκε και άφησε στην άκρη την αληθινή της φύση, την ποίηση, που από μικρό παιδί ήταν γι’ αυτήν κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο, κατάθεση ψυχής. Εκεί ακουμπούσε τα όνειρά της, τις αγωνίες της, τις μεταφυσικές της ανησυχίες.
Κάποια στιγμή, σε μια σημαδιακή καμπή της ζωής της, αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή και να προχωρήσει το 2016 στην έκδοση της πρώτης ποιητικής της συλλογής «Νοσταλγοί της Εδέμ», που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Ακολούθησε το 2017 η συλλογή «Ιχνηλάτες Ονείρων», που την αφιέρωσε στα παιδιά του κόσμου, γιατί πιστεύει ότι αυτά θα ιχνηλατήσουν τα νέα μονοπάτια.
Τον Δεκέμβριο του 2018 εκδίδει την ποιητική της συλλογή «Βροχή Περσείδων» και το 2021 την τέταρτη ποιητική συλλογή «Εννέα Περάσματα».
Είναι τακτικό μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Χάρη Πάτση του 2017, 2019, 2022 δημοσιεύτηκαν ποιήματά της και κριτικές επιφανών λογοτεχνών για την ποίησή της.
Οι ποιητικές της συλλογές είναι στην πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη του Σίδνεϊ στην έδρα Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών και ποιήματά της μελοποιήθηκαν από τον συνθέτη Δημήτρη Θέμελη και τον Κωνσταντίνο Γκαρίπη.
Συνεχίζει την πνευματική της πορεία με την έκδοση της πέμπτης ποιητικής της συλλογής με τίτλο «Μια ανάσα δρόμος είναι η ζωή μας».
emvolimanea.blogspot.com
