Στα χρόνια της λειτουργίας του αγροτικού συνεταιρισμού του χωριού του και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως Ταμίας αυτού του οργανισμού μας εξιστόρησε ο κ. Σάββας Αρσένογλου κάτοικος Νυμφόπετρας.
Αναφερόμαστε στις δεκαετίες του "60 και του "70 που αγρότες καταβάλουν προσπάθειες να ορθοποδήσουν έχοντας σύμμαχο τους συνεταιρισμούς μέσω των οποίων γίνονταν συναλλαγές σε προμήθειες και δάνεια. Ένας από τους συνεταιρισμούς στην επαρχία Λαγκαδά ήταν και αυτός της Νυμφόπετρας που ήταν μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λαγκαδά.
«Όταν ανέλαβα Ταμίας στον συνεταιρισμό του χωριού μας, το χρέος ήταν 7000 δραχμές.
Πήγα, με τον κατάλογο των οφειλετών στα χέρια μου, από πόρτα σε πόρτα να εισπράξω τα χρέη που είχαν τα μέλη του συνεταιρισμού. Τα ποσά της οφειλής ήταν από 9 μέχρι και 300 δραχμές.
Δεν μπόρεσα να μαζέψω τα χρέη. Όλοι έβρισκαν και κάποια δικαιολογία. Έτσι σκέφτηκα ότι την λύση θα την δώσει η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λαγκαδά. Η Ένωση είχε παράρτημα στα Λαγκαδίκια. Πήγα στον υπάλληλο εκεί και του είπα ότι δεν μπόρεσα να εισπράξω τις οφειλές και του έκανε την εξής πρόταση: όσα από τα μέλη συναλλάσσονται μέσω του συνεταιρισμού να τους γίνεται κράτηση 10% υπέρ του συνεταιρισμού μας. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και έτσι και το χρέος εξοφλήσαμε και στο ταμείο έμειναν χρήματα. Όταν παρέδωσα στο Γιώργο Καλμπουρτζή το ταμείο είχε 500 δραχμές. Εγώ όταν ανέλαβα δεν βρήκα ούτε δραχμή. Η Ένωση Λαγκαδά δεν λειτούργησε σωστά και για αυτό είχε αυτή την κατάληξη» μας είπε ο κ. Αρσένογλου.
Ήταν η περίοδος που κόσμος της υπαίθρου για να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες κατέφευγε σε δανεισμό από την Αγροτική Τράπεζα και πολλές φόρες άνθρωποι που περίμεναν να πάρουν χρήματα από την σοδιά που πουλούσαν τα κρατούσε η Τράπεζα για την εξόφληση του δανείου τους. Υπήρχαν άνθρωποι που ούτε τα εισιτήρια της επιστροφής τους δεν είχαν…
Εικόνες τραγικές εξελίσσονταν έξω από την Αγροτική Τράπεζα στο Λαγκαδά.
Χρήστος Γιαννακιδης
"Εμβόλιμα Νέα"
