Για το έργο του μίλησαν η κόρη του εκλιπόντος, Μάρθα και ο Δημοσιογράφος Γαβριήλ Λαμψίδης.
Στον Ιερό Ναό κοιμήσεως της Θεοτόκου Κρυονερίου Σοχού πραγματοποιήθηκε σήμερα το Τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του Αγαπητού σε όλους Χρήστου Καζαντζίδη. Πλήθος κόσμου, από όλες τις περιοχές της Μακεδονίας, παραβρέθηκαν στην τελετή του μνημόσυνου τιμώντας τον δικός του άνθρωπο που τόσο πολύ αγάπησαν. Για το έργο και τον άνθρωπο Χρήστο Καζαντζίδη μίλησε η κόρη του εκλιπόντος, Μάρθα, η οποία αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων και στην συνάντηση του πατέρα της με το Άγιο Παϊσιο και τον αποκαλυπτικό διάλογο που είχαν, προκαλώντας ρίγη συγκινήσεως το εκκλησίασμα.
Στο έργο και την πρόσφορα στην κοινωνία του Χρήστου Καζαντζίδη αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Δημοσιογράφος Γαβριήλ Λαμψίδης ο οποίος είπε στον επιμνημόσυνο αποχαιρετισμό του :
Πολύ καλέ μου φίλε, Χρήστο, Πολύ καλέ φίλε για όσους είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν
Με την άδεια των δικών σου είμαι σήμερα στη θέση αυτή, σίγουρος ότι φτερουγίζει και μας βλέπει η αναπαυμένη ψυχούλα σου, για να σε αποχαιρετήσω με καθυστέρηση 40 ημερών!
Το έμαθα ότι άφησες τα εγκόσμια, την ημέρα της γιορτής μου, που ήταν μια σταθερή ημερομηνία υπόμνησης, όπως και η δική σου γιορτή τα Χριστούγεννα. Αυτές τις δύο ημερομηνίες αποκλειόταν να ξεχάσει να ευχηθεί ο ένας τον άλλο. Ευχές που δεν υπάρχει καθόλου πια εύφορο έδαφος να τις φυτέψουμε και καμιάν ελπίδα να καρπίσουν...
Ήσουν σφραγισμένος να ενδιαφέρεσαι για τα κοινά, για τους άλλους ανθρώπους, κοντινούς ή μακρινούς, με ανιδιοτέλεια λαϊκού αγίου!
Άλλωστε, έτσι εξηγείται και το παράδοξο της μη εκλογής σου, καθώς δεν είχες τα ...απαραίτητα ελαττώματα να κοροϊδεύεις, να εξαπατάς, κι’ έτσι έφυγες αγνός ο
όπως ήσουν πάντα, χωρίς να σε βαρύνει η μεγάλη εθνική ευθύνη, για την καταστροφή της χώρας και τη φτωχοποίηση των Ελλήνων.
Φίλε μου Χρήστο, και σ’ αυτό συμφωνούσαμε, ότι δηλαδή πρέπει να υποτασσόμαστε στο θέλημα του Θεού. Σταμάτησε το μυαλό μου όταν έμαθα ότι σε πήρε πρόωρα (πρόωρα. σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική), ο καλός Θεός κοντά του, αλλά και την ίδια στιγμή σκέφθηκα και να με συγχωρήσουν οι δικοί σου γι’ αυτό, ότι βρίσκεσαι εκεί όπου δεν θα σε αναστατώνει τίποτα πια, καθώς, έτσι ή αλλιώς μάταιη και ασύμμετρη είναι η απειλή να σε κάνει δικό του ο κόσμος της υποκρισίας, της φθοράς και της φανταχτερής χρεοκοπίας.
Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου …Πήρε εσένα ο Κύριος κι άφησε εμάς χωρίς εσένα! Πρέπει όμως να έχουμε μπιστοσύνη στο Θεό γιατί ξέρει καλύτερα από όλους τι είναι το καλύτερο για τη ζωή και για τη ψυχή μας.
Δεν θα σε ξεχάσουμε γιατί δεν μπορούμε! Θα σε θυμόμαστε και
θα προσπαθήσουμε να σε μοιάσουμε. Θα θυμόμαστε ότι κάθε φορά που μιλούσες ή τηλεφωνούσες σε κάποια ή κάποιον δικό σου, φίλο ή γνωστό, τα λόγια σου, η αύρα του προσώπου σου, η ανταύγεια της αγνότητάς σου, έπαιρναν, θαρρείς, το σχήμα μιας αγκαλιάς.
Μας έκανε ευτυχισμένους η παρέα σου και πονάμε γλυκά που δεν είσαι πια μαζί μας. Ο Θεός να αναπαύσει τη ψυχούλα σου και να παρηγορήσει τους δικούς σου και όλους μας, γιατί το κενό από την απουσία σου θα είναι για πάντα σαν άδειο στασίδι...
Επιμέλεια: Χρήστος Γιαννακίδης
