2 χρόνια μετά την θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που ποινικοποιεί την άρνηση των αναγνωρισμένων από το Ελληνικό Κοινοβούλιο γενοκτονιών,ώστε να αποφευχθούν παρόμοιες θηριωδίες στο μέλλον και να δημιουργηθούν οι ασφαλείς συνθήκες για μια πραγματική προσέγγιση και φιλία μεταξύ των λαών. 3 χρόνια πριν από την εκατονταετηρίδα της μαύρης επετείου της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και, δυστυχώς, οι
ως άνω νομοθετικές πρωτοβουλίες μένουν στην πράξη, γράμμα κενό.
Η επί σειρά ετών παντελής έλλειψη πολιτικής προθυμίας εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας για την ανάδειξη του ζητήματος της Γενοκτονίας,
εκτός συνόρων, έχει μετατραπεί, πλέον, σε ευθεία αμφισβήτηση και υπονόμευση αυτού. Αφ’ ενός, ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας αρνείται δημοσίως τη Γενοκτονία, προσπαθώντας με τη ρητορική μιας ψευδεπίγραφης επιστημονικότητας να υποβαθμίσει τη νομική της σημασία. Αφ’ ετέρου, με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κυβέρνησης, αφαιρείται από την διδακτέα ύλη της ιστορίας της Γ’ Λυκείου το κεφάλαιο που έχει σαφή αναφορά στον Ποντιακό Ελληνισμό και την Γενοκτονία.
Πώς είναι δυνατό να μην διδάσκεται η διάπραξη ενός εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας από το κράτος εκείνο, ο λαός του οποίου έχει υποστεί το έγκλημα αυτό; Πώς είναι δυνατόν ένας υπουργός να διατηρεί τον υπουργικό θώκο, ενώ διαφωνεί με μια ομόφωνη απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου, διαφωνεί επίσης με την «επίσημη θέση» της Κυβέρνησης και, θεωρητικά, δε μπορεί να ακολουθήσει τα πιστεύω του; Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μην τον απομακρύνει από το αξίωμά του, τη στιγμή που με εκπεφρασμένη την αντίθεσή του δεν πρόκειται να λειτουργήσει αμερόληπτα; Και τέλος, τι νόημα έχει η ψήφιση ενός νόμου που απαγορεύει την Βαρβαρότητα (ν. ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας), όταν στην πράξη δεν εφαρμόζεται σε βάρος των εκάστοτε αρνητών;
Επειδή πλησιάζει η συμπλήρωση 100 ετών από την ημερομηνία ορόσημο για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ωστόσο, αντί της κορύφωσης των πρωτοβουλιών και δράσεων για ανάδειξη του ζητήματος διεθνώς, υπάρχει αποδυνάμωση και υπονόμευση του αγώνα μας από την ελληνική κυβέρνηση.
Επειδή την ίδια στιγμή η πολιτική του τουρκικού κράτους επιμένει στην άρνηση των γενοκτονιών, διαπράττοντας γενοκτονία της μνήμης, Επειδή εμείς γνωρίζουμε τι εστί γενοκτονία και δεν θέλουμε να ξαναζήσει η Ανθρωπότητα το ίδιο δράμα,
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
Από την Τουρκία να αναγνωρίσει το διαπραχθέν έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας, όπως επίσης και των άλλων Χριστιανικών πληθυσμών (Αρμενίων, Ασσυρίων).
Από την Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, συμπληρώνοντας την Τριάδα των Γενοκτονιών που έγιναν στον ίδιο χώρο και χρόνο, από τον ίδιο θύτη και για τους ίδιους ιστορικούς λόγους,
να απομακρύνει τον Υπουργό Παιδείας από την θέση του, αφού με τη στάση του προσβάλλει, όχι μόνο τον Ελληνισμό αλλά και τον Ανθρωπισμό, αξίες που ως σημαίνον θεσμικό πρόσωπο, ώφειλε να προασπίζεται
να επαναφέρει το κεφάλαιο που αναφέρεται στη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στη διδακτέα ύλη της ιστορίας της Γ’ Λυκείου,
να εκπληρώσει τη δέσμευση έκδοσης σε έξι γλώσσες του τόμου με τα ντοκουμέντα της Γενοκτονίας του καθηγητή ιστορίας κ. Κωνσταντίνου Φωτιάδη,
Από τον πολιτικό και ακαδημαϊκό κόσμο της χώρας να υποστηρίξει με κάθε τρόπο το ζήτημα της γενοκτονίας στα διεθνή φόρα, κινητοποιώντας τις δυνάμεις και του ανθρωπισμού σε όλον τον κόσμο, για να πετύχουμε το αποτέλεσμα που είχαμε στο κοινοβούλιο της Σουηδίας (Μάρτιος 2010) και της Αρμενίας (Μάρτιος 2015), στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Σεπτέμβριος 2006) και στη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (Δεκέμβριος 2007), όπου αναγνωρίστηκε επισήμως ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ το έγκλημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας.
ΚΑΛΟΥΜΕ
Όλους τους Έλληνες και τους ανθρώπους που σέβονται τις αξίες του ανθρωπισμού να συστρατευθούν στον δίκαιο αγώνα των απογόνων των επιβιωσάντων
της Γενοκτονίας, για τη διεθνή αναγνώριση των Γενοκτονιών που διαπράχθηκαν σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, ήτοι Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων στις αρχές του περασμένου αιώνα, ώστε να μην γινόμαστε ξανά και ξανά μάρτυρες εγκληματικών πολιτικών κατά της ανθρωπότητας.
