Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η Ελλάδα χρειάζεται απεγνωσμένα μια συμφωνία με τους εταίρους της, προκειμένου να μην τεθεί σε κίνδυνο η χρηματοδότηση της χώρας και να αποσοβηθεί κάθε κίνδυνος να τεθεί εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου.
Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειαζόμαστε είναι το προηγούμενο σχέδιο, το οποίο απερρίφθη μεν στις εκλογές, αλλά με το παραπλανητικό σύνθημα ότι θα καταργηθούν μνημόνια και τρόικες και θα μπορούμε εφεξής να κάνουμε του κεφαλιού μας – παρά την δυσμενή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
Στις 28 Φεβρουαρίου η χώρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να βρεθεί στον αέρα.
Και στον αέρα θα βρεθεί αν εξακολουθήσουν κάποιοι να πιστεύουν ότι το πρόβλημα της χώρας μπορεί να αντιμετωπιστεί με κραυγές και συνθήματα, νταηλίκια και υπερβολές.
Το σύνθημα «ούτε βήμα πίσω», που φαίνεται να προκαλεί η κυβέρνηση, προκειμένου να κρυφτεί και πάλι πίσω από τον λαό, είναι προφανώς ένα μηδενιστικό σύνθημα που καταργεί και αυτήν την έννοια της διαπραγμάτευσης.
Πολύ περισσότερο που δημιουργεί προϋποθέσεις «δέσμευσης» - και όχι μόνο απενοχοποίησης.
Αν ο λαός δεν είχε για άλλη μια φορά παραπλανηθεί και είχε ακολουθηθεί το προηγούμενο σχέδιο – ολοκλήρωση της αξιολόγησης και νέο πρόγραμμα, ελληνικό πρόγραμμα, δικό μας πρόγραμμα, με τη στήριξη της προληπτικής γραμμής στήριξης – ήταν προφανώς το πιο ρεαλιστικό και το μοναδικό που μπορεί να βγάλει την χώρα από την περιπέτεια και τα μνημόνια.
Οτιδήποτε άλλο απλώς οδηγεί σε δραματικές καθυστερήσεις, που αυξάνουν το δημοσιονομικό κενό και τελικά θα διογκώσουν τις απαιτήσεις των εταίρων και δανειστών μας, οδηγώντας μας ολοταχώς σε νέα μνημόνια.
Τούτη την ώρα προέχει να δοθεί άμεσα λύση και η χώρα να εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτούνται για να μπορεί να πληρώνει τις υποχρεώσεις της.
Όλα τα υπόλοιπα, υπάρχει χρόνος να τα βρούμε μετά…
