Υποψήφια για βραβείο
Μια Ελβετίδα ζήλεψε την δόξα του συμπατριώτη της, Φέλιξ Μπαουμγκάρτνερ που το 2012 έγινε ο πρώτος άνθρωπος που έκανε sky-diving από το δυσθεώρητο ύψος των 39.000 μέτρων, και αφιερώθηκε σε ένα εξίσου δύσκολο εγχείρημα: να δει από κοντά κάθε εσχατιά της υφηλίου με τα πόδια.
Η Σάρα Μαρκί βρίσκεται σε καλό δρόμο (κυριολεκτικά και μεταφορικά), αφού ήδη έχει περπατήσει το μισό πλανήτη, έχοντας διανύσει από το 2010 μέχρι σήμερα, 16.000 χλμ. από την Κίνα και τη Μογγολία μέχρι τις αχανείς ερήμους της Αυστραλίας κι από την Παταγονία μέχρι το Μονοπάτι της Κορυφογραμμής του Ειρηνικού Ωκεανού στις ΗΠΑ.
Pas mal, που θα έλεγε και στη γλώσσα της η 42χρονη γυναίκα, που με το κατόρθωμα της αυτό είναι υποψήφια για το βραβείο Εξερευνητής της Χρονιάς 2014 που απονέμεται από το National Geographic Society.
Η Μαρκί γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μοντσεβελιέ, ένα μικρό χωριουδάκι πάνω στα βουνά Γιούρα στο βορρά της Ελβετίας. Εξ απαλών ονύχων ανέπτυξε μια σχεδόν ανθρωποφοβική συμπροφορά, αρνούμενη να παίξει με τα ξαδέλφια της και προτιμώντας αντ’ αυτού να μαζεύει σαλιγκάρια από τον κήπο ή να κουρεύει τα πρόβατα του πατέρα της.
Στα 16 της χρόνια, το 1988, απάντησε σε μια αγγελία από μια σιδηροδρομική εταιρεία και γύρισε τη μισή Ευρώπη με τρένο, κατόπιν γύρισε την Τουρκία πάνω σε ένα… άλογο και πριν γίνει 20 ετών εξερεύνησε μόνη της όλη τη Νέα Ζηλανδία με τα πόδια. Εκεί ήθελε να διαπιστώσει αν μπορεί να επιζήσει για έναν ολόκληρο μήνα δίχως να κουβαλάει πάνω της καμία ξηρά τροφή, οπότε αναγκάστηκε να μάθει πώς να ψαρεύει.
Παραδέχεται πως δεν ήταν πολύ καλή σε αυτό αρχικά, και κάπως έτσι σε εκείνο το ταξίδι έχασε δέκα κιλά σε 30 ημέρες, καθότι έτρωγε μόνο στρείδια και μύδια που έβρισκε πάνω στα βράχια. Τα χρόνια πέρασαν και η Σάρα πραγματοποίησε μεγάλα ταξίδια απο τη Μογγολία μεχρι την Κίνα και τις ακτές της Παταγονίας στη Χιλή.
Η επόμενη πρόκληση που έθεσε στον εαυτό της ήταν το γνωστό Pacific Crest Trail δηλαδή το Μονοπάτι Της Κορυφογραμμής του Ειρηνικού Ωκεανού, μια οδός για περιπατητές που συνδέει το Μεξικό με τον Καναδά. Το μονοπάτι περνάει μέσα από τρεις αμερικανικές πολιτείες και τρεις κλιματικές ζώνες με την Μαρκί να περπατάει πάνω από 4.000 χλμ., με το φόβο από κάπου να της πεταχτεί ένας κροταλίας ή μια μεγάλη αρκούδα.
Επιβίωσε κι από εκεί και είπε να πάει παρακάτω: επόμενος στόχος, η αχανής Αυστραλία. Η τολμηρή εξερευνήτρια διάνυσε πάνω από 12.000 χλμ. τρώγοντας σαύρες και γκοάνα κατά τους ζεστούς μήνες και όταν έπιανε το πολύ κρύο αναγκαζόταν να τρέφεται αποκλειστικά με λευκές προνύμφες και μεταξοσκώληκες που ζουν στις ρίζες της ακακίας.
Όχι πως όλα της τα ταξίδια ήταν ιδανικά και πως δεν είχε να αντιμετωπίσει απρόοπτα: σε ένα παλιό της ταξίδι, έχασε έναν φρονιμίτη, τα ούλα της μολύνθηκαν κι αναγκάστηκε να διακόψει την εξερεύνηση για να εισαχθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο και να της χορηγηθεί αντιβίωση. Σε μια άλλη περίπτωση, κάπου στο Λάος, κόλλησε δάγκειο πυρετό κι είχε τόσες παραισθήσεις, ώστε χρειάστηκε να δέσει το πόδι της στον κορμό ενός δέντρου προκείμενου να μην πέσει, μέσα στη ζαλάδα της, στο ποτάμι και πνίγει.
Πλέον, περιμένει την ανακοίνωση της επιτροπής του National Geographic Society και σχεδιάζει το επόμενο της μεγάλο ταξίδι, ξανά στην Αυστραλία, για το 2016. Και λέει πως αυτή τη φορά θα πάρει μαζί της μόνο έναν ελβετικό σουγιά και τίποτ’ άλλο. Όπως λέει, το να οδηγάει διαρκώς τον εαυτό της στα όρια της αντοχής της είναι ο μόνος τρόπος γι’ αυτήν να νιώθει ζωντανή.
in.gr
