Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Τελικά τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες μια συζήτηση γύρω από το «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτό παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της ΔΕΘ από τον αρχηγό του κόμματος, καθώς και όλα τα σχετικά με την κοστολόγησή του.
Κι’ αν μέχρι τώρα το κυρίαρχο ερώτημα ήταν «πού θα βρεθούν τα λεφτά;», τώρα καταβάλλεται μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι έχει βρεθεί η απάντηση.
Φυσικά, αυτή δεν βρέθηκε ούτε στην ανάπτυξη, ούτε στην ανταγωνιστικότητα, ούτε στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας.
Βρέθηκε στο ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) που και μόνο από το όνομά του προκύπτει ο προορισμός των χρημάτων του – και επομένως δεν αγγίζεται, όσες σοφιστείες και αν ακουστούν περί της αποστολής των τραπεζών και των «κόκκινων» δανείων.
Βρέθηκε και στο ΕΣΠΑ, που επίσης δεν αγγίζεται, διότι είναι με συγκεκριμένο τρόπο και για όλους τους εταίρους προσανατολισμένο (περιλαμβάνει, άλλωστε, και την κοινωνική συνοχή), υπόκειται σε διαρκή έλεγχο από την ΕΕ για να μην υπάρξουν παρεκκλίσεις και εξανεμιστούν των χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων, στο μεγαλύτερο μέρος του έχει συμβασιοποιηθεί και αν τα έργα που βρίσκονται ήδη δρομολογημένα απεντάσσονταν, αυτό θα σήμαινε ουσιαστικά κατάργησή του.
Αλλά δεν βρέθηκε (η απάντηση στο πού θα βρούμε τα χρήματα), στους τομείς που ήδη αποφέρουν χρήμα στην Ελλάδα, όπως είναι ο τουρισμός, ούτε σε πόρους που διαθέτει και μπορεί να αναπτύξει η Ελλάδα, όπως οι υδρογονάνθρακες και τα κοιτάσματα Σπανίων Γαιών.
Όπως προκύπτει από τις ανακοινώσεις των διαφόρων Τομέων του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει την περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισμού, καθώς πιστεύει ότι υπάρχει… κορεσμός που επιβαρύνει το περιβάλλον και ότι το χρήμα που αποφέρει δεν διαχέεται στην κοινωνία – ενώ πρόκειται για ζεστό χρήμα που μπαίνει και στο τελευταίο μαγαζί.
Το ίδιο απαξιωτικά μιλούν και όταν πρόκειται για τις εξορύξεις των υδρογονανθράκων – με αποτέλεσμα να μην ψηφίζουν τις συμβάσεις που έρχονται για κύρωση στη Βουλή, ως… αποικιοκρατικές.
Τις προάλλες, το Τμήμα Βιομηχανίας του κόμματος, υπό τον τίτλο «Τώρα παρουσιάζουν τη χώρα ως Ελντοράντο Σπάνιων Γαιών», ειρωνεύτηκε την προσπάθεια που καταβάλλεται να υπάρξει εκμετάλλευση των σπάνιων χημικών στοιχείων, που χρησιμοποιούνται ευρέως στη βιομηχανία και υπάρχουν στη χώρα μας.
Λένε πως γίνεται η τρίχα τριχιά και πως γίνεται επικοινωνιακή εκμετάλλευση του θέματος.
Και παρά το γεγονός ότι παραδέχονται την ύπαρξη αυτών των στοιχείων, υποστηρίζουν πως… «δεν έχει ολοκληρωθεί η βασική κοιτασματολογική έρευνα και δεν υπάρχει εμπεριστατωμένη εκτίμηση για τον όγκο των αποθεμάτων, τη δυνατότητα οικονομικού διαχωρισμού και ανάκτησης των σπανίων γαιών από τα ορυκτά και πετρώματα που τις περιέχουν με τρόπο φιλικό στο περιβάλλον».
Και συνεχίζει το σχετικό κείμενο: «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά το θετικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η αξιοποίηση των Ορυκτών πόρων στην κατεύθυνση μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας από μια αριστερή (σ.σ. sic) κυβέρνηση».
Και όλα αυτά, επειδή, λέει, η αξιοποίηση των στοιχείων αυτών, δεν πρέπει να αφεθεί ανεξέλεγκτα σε ιδιωτικούς φορείς, αλλά… «πρέπει να ελέγχεται απαραίτητα από εθνικούς φορείς»!
Με λίγα λόγια, ο καυγάς γίνεται πάλι για το πάπλωμα – ποιος δηλαδή θα έχει τον έλεγχο, που, κατά τη γνώμη κάποιων, πρέπει να είναι πάντα το Δημόσιο.
Με τα γνωστά προβλήματα…
