Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ακόμη και τα μικρά παιδιά μπορούν να αντιληφθούν πόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο πρόσφατα εκλεγείς Πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ επέλεξε την Ελλάδα για να πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσκεψη σε κράτος-μέλος της ΕΕ με την φρέσκια του ιδιότητα.
Όχι μόνο επειδή πρόκειται για έναν διαχρονικό φίλο της χώρας μας, που μας στηρίζει σταθερά από την αρχή της κρίσης.
Να τα ξαναπούμε;
Υπήρξε ο πρώτος που, τον Ιούλιο του 2011, είχε ζητήσει την προσωρινή άρση της υποχρέωσης της Ελλάδας να καταβάλλει τη συμμετοχή της στα κοινοτικά χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως και έγινε.
Υπήρξε αυτός που ήδη από τον Φεβρουάριο του 2011 είχε δηλώσει πως είναι αδιανόητος ο εκτοπισμός μιας χώρας από το ευρώ και πως θα πρέπει να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής των ελληνικών δανείων.
Ο ίδιος είχε παρέμβει αποφασιστικά για να αποτρέψει τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, προειδοποιώντας ότι το σενάριο αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα μας.
Τον Ιούλιο του 2012 είχε έλθει σε σύγκρουση με το Βερολίνο και σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Φιγκαρό» κατηγόρησε την Γερμανία ότι κάνει «εσωτερική πολιτική στην πλάτη του ευρώ» και ότι δεν κάνει όσα θα έπρεπε για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους σε μια περίοδο που η Ελλάδα και η Ισπανία βυθίζονται στον οικονομικό μαρασμό, καλώντας το Βερολίνο να μην θεωρεί «υποκατάστημά» του την ευρωζώνη.
Τη δυσφορία του είχε εκφράσει και για τις αποφάσεις για την Κύπρο, δηλώνοντας, τον Μάρτιο του 2013 (σ.σ. είχε ήδη αποχωρήσει από την προεδρία του Eurogroup), ότι ο ίδιος δεν θα επέτρεπε τέτοια ισοπεδωτική λογική, που οδηγεί σε απώλεια της εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα.
Τον Ιανουάριο του 2013, μιλώντας στη βελγική εφημερίδα De Tijd, είχε χαρακτηρίσει «περιφρονητικό» τον τρόπο συμπεριφοράς του ευρωπαϊκού πλούσιου Βορρά στον ευρωπαϊκό Νότο.
Λίγες μέρες αργότερα, μιλώντας στην επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εξέφρασε την αμέριστη συμπάθεια και φιλία του προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, την οποία, όπως είπε, δεν συμμερίζονται οι «φιλόσοφοι του Βορρά».
«Για μένα, η ΕΕ και η ευρωζώνη θα ήταν ατελείς χωρίς την Ελλάδα. Έχουμε γίνει αλαζόνες. Δε γνωρίζουμε Ιστορία. Δε συμπαθούμε αυτούς που δεν είναι σαν εμάς, αγνοούμε όσα προσέφερε η ελληνική Δημοκρατία και οι Έλληνες στην Ευρώπη. Θα υπερασπίζομαι αυτήν τη χώρα, ως το τέλος. Είμαι φίλος των Ελλήνων», φώναξε.
Και, στρεφόμενος προς τους επικριτές της χώρας μας:
«Αυτοί που βρίσκονται στον Βορρά και θεωρούν ότι είναι ενάρετοι, θα πρέπει να κοιτάξουν τα δικά τους δημοσιονομικά στοιχεία. Από την άλλη, οι χώρες του Νότου έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες για να ενταχθούν στην ΕΕ. Οι χώρες του Βορρά δεν είναι περισσότερο ενάρετες από τις χώρες του Νότου».
Επίσης, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο τον περασμένο Απρίλιο, τάχθηκε υπέρ της επιστροφής της Αμμοχώστου στους Ελληνοκυπρίους και δεσμεύθηκε πως αν εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής, θα διασφαλίσει ότι η όποια συμφωνημένη λύση υπάρξει στο Κυπριακό θα είναι συμβατή με το κοινοτικό κεκτημένο και τις Αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επισκεπτόμενος τη χώρα μας τον Ιούνιο του 2013, είχε πει:
«Πετύχατε στις προσπάθειές σας με εξυπνάδα, ευφυΐα και με την καρδιά σας. Πίσω από τους αριθμούς είστε Έλληνες και αξίζετε πολλά», είπε.
Αλλά ακόμη κι’ αν κάποιοι σ’ αυτή τη χώρα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλοι είναι υποχρεωμένοι να χορεύουν στους ρυθμούς μας, καλό είναι να θυμόμαστε πως ο Γιούνκερ έχει εκλεγεί όχι μόνο με τη στήριξη του Λαϊκού Κόμματος, αλλά και των Σοσιαλιστών και των Φιλελευθέρων και των Πρασίνων.
Έχει δηλαδή ευρεία αποδοχή – ακόμη και οι Βρετανοί που τόσο αντέδρασαν στην επιλογή του έχουν δηλώσει ότι θα συνεργαστούν μαζί του – και επομένως ο λόγος του μετράει.
Μάλιστα, ο κ. Γιουνκέρ, στην ομιλία του ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις 15 Ιουλίου, έμεινε σταθερός στις απόψεις του και δεν δίστασε να μιλήσει υπέρ της Ελλάδας, ακόμη και όταν, ως υποψήφιος, θα μπορούσε να… αποφύγει τις κακοτοπιές.
«Είμαι υπερήφανος που η Ελλάδα, αυτό το μεγάλο έθνος, αυτός ο θαυμάσιος λαός, εξακολουθεί να είναι μέλος της ευρωζώνης», δήλωσε.
Και σε άλλο σημείο της ομιλίας του, επίσης δεν δίστασε να πει ότι πρέπει να αναμορφωθεί η λειτουργία της τρόικας, για να καταστεί πιο δημοκρατική.
«Ελπίζω να μην χρειασθεί ξανά να μπει κάποια χώρα σε καθεστώς δημοσιονομικής προσαρμογής στο μέλλον, αλλά θα ήθελα, σ' αυτή την περίπτωση, να ξέρω εκ των προτέρων, τι επιπτώσεις θα έχουν στις ζωές των ανθρώπων, οι εφαρμογές των προγραμμάτων προσαρμογής», είπε, δηλώνοντας πως υπήρξε πρόβλημα δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφάσεων της τρόικας.
Υπενθύμισε μάλιστα ότι ο ίδιος είχε διατυπώσει ενστάσεις ως προς τη συμμετοχή του ΔΝΤ στις επιχειρήσεις διάσωσης, γνωρίζοντας ότι το Ταμείο εφαρμόζει παντού και πάντα τις ίδιες συνταγές.
Χρειάζεται να προσθέσει κανείς κάτι άλλο;
