Παλιότερα υπήρχαν πολλές και γέμιζαν τους δρόμους με υπέροχες μελωδίες, σήμερα οι λατέρνες αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση!
Όπως είπε στο seleo ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που κυκλοφορούν με τη λατέρνα τους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην πόλη αυτή τη στιγμή έχουν απομείνει μόνο δύο λατέρνες.
Ο 70χρονος κ. Νίκος γυρίζει με την λατέρνα του στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας τα τελευταία 40 χρόνια και συνεχίζει καθώς δυσκολεύεται να αποχωριστεί τη μεγάλη του αγάπη. Ώστόσο, όπως δήλωσε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τους πλανόδιους μουσικούς, καθώς ο κόσμος λόγω της κρίσης αλλά και λόγω αδιαφορίας δεν δίνει έυκολα χρήματα. Τέλος, κάλεσε όλους του Θεσσαλονίκείς να στηρίξουν τον θεσμό της λατέρνας γιατί σε λίγο καιρό θα ανήκει στην ιστορία.
Ο 70χρονος κ. Νίκος γυρίζει με την λατέρνα του στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας τα τελευταία 40 χρόνια και συνεχίζει καθώς δυσκολεύεται να αποχωριστεί τη μεγάλη του αγάπη. Ώστόσο, όπως δήλωσε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τους πλανόδιους μουσικούς, καθώς ο κόσμος λόγω της κρίσης αλλά και λόγω αδιαφορίας δεν δίνει έυκολα χρήματα. Τέλος, κάλεσε όλους του Θεσσαλονίκείς να στηρίξουν τον θεσμό της λατέρνας γιατί σε λίγο καιρό θα ανήκει στην ιστορία.
Δείτε βίντεο και φωτογραφίες:
Η ιστορία της λατέρνας
Η ιστορία της λατέρνας (la torno=αυτό που γυρίζει) χάνεται στο χρόνο. Απόγονος μιας ολόκληρης κληρονομιάς αυτομάτων οργάνων, σε μια κοινωνία όπου οι κατασκευαστές χαίρονταν την αίγλη και την εκτίμηση της άρχουσας τάξης. Ιστορικά είναι από τα πιο θαυμαστά τεχνολογικά επιτεύγματα του ανθρώπου. Έχουν αναφερθεί αυτόματες μουσικές κατασκευές από τον Ήρωνα (1ος αιώνας π.Χ.), από αυτόματα οργανέτα που δωρίσθηκαν σε αυτοκράτορες του Βυζαντίου και Χαλίφηδες της Βαγδάτης, μέχρι τις πρώτες αξιόπιστες καταγραφές του Μεσαίωνα. Οι πύλες των τειχών του Salsburg άνοιγαν την ανατολή του ήλιου με τη συνοδεία μιας μεγάλης λατέρνας, το 1504. Γνωρίζουμε ότι από το 1650 και μετά υπήρχε κατασκευαστικός οργασμός σε ένα κόσμο μουσικών μηχανών που ξεπερνούσε κάθε φαντασία: μηχανικά πουλιά σε κλουβιά που κελαηδούσαν με καταπληκτική ζωντάνια και ήχους, μουσικοί – μηχανές που με πολύπλοκους μοχλούς κουνούσαν τα δάχτυλά τους επάνω σε τσέμπαλα, ρολόγια που με συνοδεία μουσικής από κυλίνδρους και χτένες έβγαζαν ολόκληρη παράσταση χορευτών πάνω από τους δείκτες τους, μηχανικοί μάγοι που έριχναν τα ζάρια ή τα χαρτιά σύμφωνα με το ρυθμό της μουσικής, μουσικά ποτήρια που συνόδευαν τον πότη με μουσική κάθε φορά που σήκωνε το ποτήρι...
Όλη αυτή η γοητευτική και πλούσια σε ιδέες εποχή καταστάλαξε σε τρία κυρίως κατασκευάσματα από τρεις διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης, τα οποία πλέον είχαν σκοπό να μεταφέρουν τη μουσική μακριά από τους ευγενείς και τους αυτοκράτορες, στιςπλατιές μάζες και τον πολύ κόσμο: αυτό έγινε στις αρχές του 1800 με το οργανέτο (barrel organ) στο Μαύρο δάσος της Βαυαρίας, με το μουσικό κουτί (music box) στα ορεινά χωριά της Ελβετίας και με τη γνωστή λατέρνα (barrel piano) στην Αγγλία. Και τα τρία αυτά είδη χρησιμοποιούσαν την τεχνολογία του κυλίνδρου με καρφιά, όπου κάθε καρφί ήταν μια νότα. Η διαφορά τους όμως ήταν στο τρόπο αναπαραγωγής του ήχου:
- Αρμόνιο για το οργανέτο
- Μεταλλική χτένα για το μουσικό κουτί
- Πιάνο για τη λατέρνα
Η πρώτη λατέρνα κατασκευάστηκε το 1808 από έναν κατασκευαστή πιάνων στο Bristol της Αγγλίας, ο οποίος έβγαλε τα πλήκτρα και τα αντικατέστησε με έναν κύλινδρο με καρφιά. Κυκλοφόρησε στο Βέλγιο, στη Γαλλία, Βόρεια Ιταλία και στις Ανατολικές Πολιτείες της Αμερικής. Είχε μια εκρηκτική εξάπλωση, ειδικά στις Ελληνικές παροικίες και κέντρα, δηλαδή στη Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Βουκουρέστι κ.λπ., με τεχνίτες Έλληνες Ορθόδοξους και καθολικούς και αρκετούς Αρμένιους, που έγραψαν Ελληνική και Ευρωπαϊκή μουσική. (www.laterna.info)
seleo.gr
