Η απαξίωση των Ναυπηγείων Ελευσίνας εντείνεται με θύματα τους εργαζόμενους που αν και παραμένουν απλήρωτοι για περισσότερους από 5 μήνες συνεχίζουν με αυταπάρνηση την τιτάνια προσπάθειά τους προκειμένου να αποφευχθεί το “λουκέτο” σε μια άλλοτε κραταιά βιομηχανική μονάδα της χώρας.
Παρά το γεγονός ότι με παρεμβάσεις του Πρωθυπουργού και του αρμόδιου Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είχε δοθεί κάποια λύση για την επαναλειτουργία και τη βιωσιμότητα των Ναυπηγείων Ελευσίνας, οι πρακτικές των διοικούντων βυθίζουν την επιχείρηση στην οριστική παρακμή.
Οι μεγάλες καθυστερήσεις στη μισθοδοσία που δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης για το προσωπικό και τις οικογένειές τους, η συρρίκνωση και μη ανακατασκευή των υποδομών των Ναυπηγείων (π.χ. δεξαμενές), η απουσία ακόμη και από τα “Ποσειδώνια”, καθώς και η πρόσφατη ολιγοήμερη διακοπή ηλεκτροδότησης από τη ΔΕΗ πιστοποιούν μια εικόνα κατάρρευσης με την απόπειρα αυτοκτονίας ενός απελπισμένου εργαζόμενου να απειλεί να σφραγίσει με τον πιο τραγικό τρόπο αυτόν τον κατήφορο…
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. στέκεται αλληλέγγυα, συμπαρίσταται και στηρίζει με κάθε διαθέσιμο μέσο τον δίκαιο αγώνα των συναδέλφων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των Ναυπηγείων Ελευσίνας και τη διαφύλαξη των υφιστάμενων θέσεων εργασίας.
Η Παράταξή μας ενώνει τη “φωνή” της με την κραυγή αγωνίας των εργαζόμενων στα Ναυπηγεία και καλεί το Υπουργείο Εργασίας -στο πλαίσιο συγκρότησης τριμερούς επιτροπής διαβούλευσης- να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ώστε να διευθετηθεί άμεσα το ζήτημα της καταβολής των δεδουλευμένων και να τερματιστεί αυτή η εξαθλίωση για τους εργαζόμενους.
Η “υπόθεση” των Ναυπηγείων Ελευσίνας και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά είναι μια “εθνική υπόθεση”, η λειτουργία και η αναβάθμισή τους είναι αναγκαία συνθήκη για την παραγωγική ανασυγκρότηση του Τόπου. Η ναυπηγική βιομηχανία, άλλωστε, συνιστά απαραίτητη “μεταβλητή” στην αναπτυξιακή εξίσωση της Ελλάδας, βασική συνιστώσα για την εθνική προκοπή.
Σε αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο κλαδικής ναυπηγικής πολιτικής που θα εκτείνεται από τη χαλυβουργία-μεταλλουργία μέχρι τον εφοπλιστικό-ναυτιλιακό χώρο και τις τραπεζικές πιστώσεις-εγγυήσεις έχοντας ως κοινό παρανομαστή τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό των Ναυπηγείων, τη ναυπηγική έρευνα και καινοτομία.
Το εργατικό δυναμικό των Ναυπηγείων με την αξιοσύνη, την παραγωγικότητα, την επινοητικότητα και την εφευρετικότητά του αποτελούσε διαχρονικά το μεγάλο συγκριτικό-ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα.
Δεν θα επιτρέψουμε, λοιπόν, σε κανέναν κ. Ταβουλάρη και κανένα κ. Σάφα να “ξοδέψουν” το πολύτιμο αυτό ανθρώπινο κεφάλαιο. Όπως επίσης είναι απαράδεκτο να το χρησιμοποιούν εκβιαστικά για απόκτηση “προνομιακής μεταχείρισης” για ίδια ή φίλια συμφέροντα όταν με δικές τους μεθοδεύσεις και συμφωνίες η εργολαβοποίηση του ναυπηγικού έργου εξαπλώνεται ενώ η υιοθέτηση ευέλικτων μορφών απασχόλησης, όπως η εκ περιτροπής εργασία, μαζικοποιείται.
Όσο κάποιοι επιχειρηματίες-managers και δήθεν τεχνοκράτες “παίζουν” με τη ναυπηγική βιομηχανία της Πατρίδας μας με μόνο στόχο το προσωπικό τους όφελος, τόσο τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας θα διευρύνονται.
Ας το αντιληφθούν οι κυβερνώντες τώρα, πριν είναι πολύ αργά…
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
