Αλήθεια τι σημαίνει σήμερα αριστερός; Υπάρχει κράτος σήμερα που κυβερνήθηκε με επιτυχία από αριστερούς, για να πιστέψουμε ότι αν μας κυβερνήσουν αριστεροί εδώ θα δούμε καλύτερες μέρες;
Αλήθεια προβληματιστήκαμε καθόλου με τις δήθεν ιδεολογίες που λέγονται με ιδιαίτερη έμφαση τελευταία Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά; Διότι όπως θα αναλυθεί πιο κάτω εκτενέστερα, πιστεύω ότι είναι έννοιες ταυτόσημες, με μόνο το γεγονός ότι και οι δύο περιέχουν το «κέντρο» ήτοι την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, με κίνδυνο, πέραν της δυσχέρειας που προκύπτει για συνεννόηση και συνεργασία, να δημιουργήσουν διχασμό στην ελληνική κοινωνία, κάτι που το έχουμε πληρώσει ακριβά στο παρελθόν. Αξίζει να διευκρινίσουμε ότι «δεξιός», «κεντρώος», «αριστερός», δεν συνιστούν ιδεολογία, αλλά γενικές συμβατικές έννοιες και προήλθαν από το πώς κάθισαν οι βουλευτές στη γαλλική Βουλή μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Για το λόγο τούτο προτείνω να εξετάσουμε τις δύο πλέον αποδεκτές και επικρατούσες ιδεολογίες, τον Φιλελευθερισμό και τον Σοσιαλισμό.
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή της εξέλιξης των κοινωνικοπολιτικών συστημάτων θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε την ουτοπία των διαχωρισμών, για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε μια δημιουργική σύνθεση των μικροδιαφορών, διότι περί αυτού πρόκειται. Από την εποχή της φεουδαρχίας έως τον νεώτερο κομμουνισμό που εξ αντικειμένου καταπίεζαν τους πολίτες, μέχρι τη σημερινή Δημοκρατία που επικρατεί στον δυτικό προηγμένο κόσμο, μεσολάβησαν κοινωνικές συγκρούσεις, εξεγέρσεις και επαναστάσεις, οι οποίες «απελευθέρωσαν» τους λαούς από τους δυνάστες τους. Η άμβλυνση των κοινωνικών διαφορών συνεχίστηκε με την πίεση των μαζών και καταλήξαμε στις σημερινές «Δημοκρατίες», στις οποίες επικρατούν κυρίως ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός κατ’ όνομα. Θεωρούμε ότι οι ακραίες πολιτικές εκφράσεις, είτε έχουν εξαλειφθεί, είτε έχουν συρρικνωθεί σε μεγέθη μη εμπνέοντα ανησυχίες.
Η παρούσα ανάλυση ας θεωρηθεί ως πρόσκληση και πρόκληση προς αυτούς που υποστηρίζουν τη μία ή την άλλη πλευρά, να δηλώσουν που κάνουμε λάθος, ποια σημεία υπερβάλουμε ή ποιες γωνίες στρογγυλεύουμε, έτσι ώστε να καταλήξουμε σε ένα χρήσιμο συμπέρασμα προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και την τόνωση του κύρους της χώρας μας διεθνώς.
Αλήθεια τι σημαίνει σήμερα αριστερός; Υπάρχει κράτος σήμερα που κυβερνήθηκε με επιτυχία από αριστερούς, για να πιστέψουμε ότι αν μας κυβερνήσουν αριστεροί εδώ θα δούμε καλύτερες μέρες; Υπήρξαν βέβαια φωτισμένοι αριστεροί ηγέτες, όπως ο Μπερλίνγκουερ ή ακόμη και ο Κορμπατσώφ, χωρίς ουσιατιξκά αποτελέσματα. Σε τι λοιπόν ιδεολογικοπολιτική διαφέρει ο Φιλελευθερισμός από τον Σοσιαλισμό όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα; Και οι δύο αποβλέπουν σε μια δίκαιη και ευημερούσα κοινωνία στα πλαίσια της δημοκρατίας. Και οι δύο θέλουν μια καλή δημόσια υγεία, μια αποδοτική δημόσια παιδεία, μια δημόσια τάξη και ασφάλεια, εθνική ανεξαρτησία με υπερήφανη εξωτερική πολιτική, με ένοπλες δυνάμεις ικανές να αποτρέψουν κάθε επιβουλή, καθώς και κάθε άλλη ενέργεια ή πολιτική που τείνει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Άφησα τελευταίο την κοινωνική πολιτική και την προστασία των αδυνάμων κάθε μορφής και αιτίας, διότι πιστεύω εδώ ενδέχεται να ισχυριστεί κάποιος ότι διαφέρουν οι δύο ιδεολογίες. Σε αυτή την κοινωνική έκφραση ίσως υπάγεται και η αντιμετώπιση των λαθρομεταναστών, κάτι που προδήλως είναι επιφαινόμενο ως μη έχοντες αρμοδιότητα και αφού κανείς δεν φροντίζει κανέναν από αυτούς προσωπικά.
Έτσι πιστεύω ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στην εξέταση της κοινωνικής πολιτικής, ως τη μόνη ενδεχομένως ιδεολογική διαφορά και τη δυνατότητα σύγκλισης των απόψεων. Η κοινωνική πολιτική πρέπει να ασκείται με καλή διάθεση και κατά το δυνατό πλουσιοπάροχα. Όμως τόσο ο φιλελευθερισμός όσο και ο σοσιαλισμός πιστεύουν στη κοινωνική πολιτική. Όποιος αμφιβάλει για τον φιλελευθερισμό, συνιστώ να τον μελετήσει. Άρα δεν διακρίνω να διαφέρουν σε κάτι, εκτός μικρολεπτομερειών και έκτασης, και δυστυχώς μέχρι τώρα, σε ιδεοληψίες, οι οποίες συμβάλουν στις διχαστικές τάσεις, αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» χωρίς καμία τεκμηρίωση. Οι λεγόμενοι «συντηρητικοί» δεν έχουν καμία σχέση με τον φιλελευθερισμό, ενώ αντιθέτως ορισμένοι «αριστεροί», οι οποίοι αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση και αλλαγή, είναι οι συντηρητικοί. Ενδέχεται οι σοσιαλιστές να ισχυρίζονται ότι η κοινωνική τους πολιτική να είναι ευρύτερη και πλουσιότερη. Μόνο που έτσι κι αλλιώς χρειάζονται χρήματα. Είμαι βέβαιος ότι οι δύο πλευρές, αν δεν επικρατήσουν ιδιοτελείς λόγοι κάθε μορφής, μπορούν να συμφωνήσουν σε μια βασική κοινωνική πολιτική και η διεύρυνσή και η επαύξησή της να εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα της Πολιτείας.
Άρα τι πολιτικοί σχηματισμοί θα υπάρχουν και σε τι θα διαφέρουν; Αν παραδειγματιστούμε από ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ, θα διαπιστώσουμε ότι η εναλλαγή κομμάτων Φιλελευθέρων και Σοσιαλιστών στην Κυβέρνηση, σε τίποτε δε διαφέρει η πολιτική που εφάρμοσαν. Διαφέρουν μόνο τα πρόσωπα και η ικανότητά τους. Προεκλογικά διακηρύττουν μικροδιαφορές για να δικαιολογήσουν την δήθεν ιδεολογία τους, αλλά τελικά η προσωπικότητα του ηγέτη και η ικανότητά του είναι αυτή που επικρατεί στην ψήφισή του, όταν οι πολίτες είναι απελευθερωμένοι από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, με την προσδοκία επιτυχέστερης, δικαιότερης και ανιδιοτελούς διαχείρισης των πραγμάτων και ενδεχομένως σε καινοτόμες ενέργειες και διαδικασίες.
Ας σοβαρευτούμε και ας ακολουθήσουμε και εμείς την ίδια τακτική, έτσι ώστε να καταστεί δυνατό η αναμφισβήτητη ευφυΐα, ο δυναμισμός, η επιχειρηματικότητα και ευρηματικότητα του Έλληνα, να δημιουργήσει και να καταστήσει την Ελλάδα δυνατή και αξιοσέβαστη διεθνώς. Κάθε άλλη εκδοχή είναι απλά εξαπάτηση των πολιτών για στενούς ιδιοτελείς λόγους.
Από: EBR
