Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν είναι ότι κάθε φορά που οι ηγέτες της ΕΕ – παρά τις επιμέρους διαφωνίες τους - καταλήγουν σε ένα κοινό κείμενο συμπερασμάτων, αισθάνεσαι πως η Ευρώπη παραμένει ένα ασφαλές μέρος για να ζει κανείς με συνεννόηση και συναίνεση.
Είναι πως αυτό το αίσθημα ασφάλειας γίνεται ακόμη πιο ισχυρό όταν ρίχνεις μια ματιά τριγύρω στον κόσμο, βλέπεις (αν θέλεις να δεις) τι γίνεται εκεί και διαπιστώνεις πως η Ευρώπη παραμένει η μοναδική νησίδα ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας και έστω και σχετικής ευημερίας, σε έναν πλανήτη που σπαράσσεται από τους πολέμους, τις εμφύλιες συρράξεις, την βία και την εξαθλίωση.
Αυτόν τον καιρό, σήμερα, τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στην Αργεντινή (που δεν θυμάται κανείς πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει τα τελευταία χρόνια).
Μιλάμε για την Αργεντινή, την οποία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επισκεφθεί στο πλαίσιο της «εκστρατείας» του στη Λατινική Αμερική, σε ένα ταξίδι «εμπειριών», όπως το είχε αποκαλέσει, που κράτησε από τις 12 Δεκεμβρίου του 2012 ως τις 27 Ιανουαρίου του 2013.
Όπως είχε πει, η συγκεκριμένη χώρα κατάφερε να ακολουθήσει εναλλακτικούς δρόμους και να βγει από την κρίση με… ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή!
Μάλιστα!
Και μας παρότρυνε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Αργεντινής μετά το 2003!
Ξανά μάλιστα!
Πέραν του ότι μετά το 2003, αυτό που συνέβη στην Αργεντινή ήταν να εξαπλασιάσει την περιουσία του το προεδρικό ζεύγος (των περονιστών) Κίρχνερ, είναι γνωστό ότι η Αργεντινή χρεοκόπησε το 2001, λέγοντας όχι στη βοήθεια του ΔΝΤ, και έκτοτε η χώρα (που μάλιστα διαθέτει και σοβαρές πλουτοπαραγωγικές πηγές) βυθίζεται στο χάος, η οικονομία της έχει καταρρεύσει, το ίδιο και οι τράπεζές της, το ΑΕΠ της μειώνεται, η ανεργία ανεβαίνει, οι φτωχοί ξεπέρασαν το 60% του πληθυσμού, το χρέος ξεπέρασε το 165% του ΑΕΠ, ο πληθωρισμός ροκανίζει τα σωθικά της, ξέμεινε από ρευστότητα λόγω μαζικής εκροής κεφαλαίων, το νόμισμά της υποτιμάται ξανά και ξανά, βρίσκεται εκτός πρόσβασης στις αγορές και σε διαρκή στάση πληρωμών, σύρεται στα δικαστήρια με τους πιστωτές της.
Τίποτε από αυτά δεν είχε δει ο κ. Τσίπρας κατά την εκεί επίσκεψή του. Στη συγκέντρωση μάλιστα που είχε διοργανωθεί προς τιμήν του στο Μπουένος Άιρες είχε τόσο καταχαρεί, που είπε πως αν γνώριζε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει τόσο ενθουσιώδεις οπαδούς εκεί (σ.σ. στην Αργεντινή), θα ξεκινούσε από εκεί την προεκλογική του εκστρατεία!
Μετά την αναχώρησή του (αλλά και στη διάρκεια της εκεί διαμονής του), η κατάσταση στην Αργεντινή έφθασε στο μη παρέκει.
Ένα κύμα εγκληματικότητας, λεηλασιών και λιντσαρισμάτων απλώθηκε στη χώρα, με τον αριθμό των νεκρών και των τραυματιών να ανεβαίνει.
Στο μεταξύ, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία και αφού είδε και απόειδε πως με τα ηρωικά δουλειά δεν γίνεται, η κυβέρνηση της Αργεντινής ήλθε προσφάτως σε συμφωνία με τους θεσμικούς δανειστές της του γνωστού «Κλαμπ των Παρισίων» και ξεκίνησε την αποπληρωμή των χρεών της.
Μάλιστα, σήμερα ετοιμαζόταν να καταβάλει κανονικά δόση 900 εκ. δολαρίων.
Αλλά και πάλι δημιουργήθηκε εμπλοκή.
Η Αργεντινή κατέβαλε προσπάθεια να μην πληρώσει δύο κερδοσκοπικά funds (το 7% των πιστωτών της) που δεν δέχθηκαν την αναδιάρθρωση του χρέους και ζητούν την αποπληρωμή των ομολόγων που διακρατούν στο 100%.
Η προσπάθεια έπεσε δύο φορές στο κενό:
Στις 16 Ιουνίου, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απέρριψε την προσφυγή της Αργεντινής κατά απόφασης που την αναγκάζει να πληρώσει 1,33 δις δολάρια στα δύο κερδοσκοπικά funds.
Και στις 18 Ιουνίου, όταν το Διοικητικό Εφετείο των ΗΠΑ εξέδωσε απόφαση με την οποία της απαγορεύει να ξεκινήσει την αποπληρωμή των αναδιαρθρωμένων χρεών της προς τους θεσμικούς της δανειστές, αν δεν αποπληρώσει ταυτόχρονα και τα κερδοσκοπικά funds.
Αυτό σημαίνει ότι σήμερα η Αργεντινή δεν μπορεί να πληρώσει τα 900 εκ. δολάρια της συμφωνηθείσας δόσης και απειλείται με νέα χρεοκοπία.
Σημειώστε ότι το 2008 (επτά χρόνια μετά το ηρωικό 2001 της στάσης πληρωμών), η κυβέρνηση των φίλων του κ. Τσίπρα αναγκάστηκε να καταφύγει στα δύο αυτά κερδοσκοπικά funds.
Ένα από αυτά εξαγόρασε χρέος της χώρας καταβάλλοντας 48 εκ δολάρια και σήμερα, μόλις έξι χρόνια μετά, ζητούν πίσω 832 εκ. δολάρια (δηλαδή 1.600% πάνω).
Οπότε, αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει να χρωστά κανείς σε θεσμικούς επενδυτές (όπως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας) και τι σημαίνει να χρωστά σε κερδοσκοπικά funds – στα οποία αναγκαστικά θα κατέφευγε όποιος θα παρίστανε τον ήρωα έναντι των «μερκελιστών».
Τέλος, επισημαίνω πως το «παράδειγμα της Αργεντινής» περιλαμβάνει και τα σκάνδαλο διαφθοράς με βασικό εμπλεκόμενο τον αντιπρόεδρο της χώρας Αμάντο Μπουντού, στον οποίο τις προάλλες (28 Ιουνίου) απαγγέλθηκαν κατηγορίες, διότι το 2010, ως υπουργός Οικονομικών, έδωσε με απευθείας ανάθεση το έργο εκτύπωσης του νομίσματος της χώρας σε εκτυπωτική εταιρία, που αναλαμβάνοντας τη δουλειά σώθηκε από την χρεοκοπία!
Συμπέρασμα: Με το «παράδειγμα της Αργεντινής» μια η χώρα χρεοκοπεί ξανά και ξανά, τα κερδοσκοπικά funds θησαυρίζουν και οι διεφθαρμένοι ζουν και βασιλεύουν…
