Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Έχει εξελιχθεί σε ένα είδος… πρωτοκόλλου: Κάθε φορά που συνεδριάζουν τα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ να παρακολουθούμε και το έργο «Μπαινοβγαίνοντας από το ευρώ».
Αμέσως, προκαλείται μέγας σάλος σχετικά με τη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσον αφορά στην παραμονή ή όχι της χώρας στη ζώνη του ευρώ και προβάλλονται τα επιχειρήματα περί «δημοκρατικού κόμματος», όπου «κατατίθενται όλες οι απόψεις» και τελικά «επικρατεί η γνώμη της πλειοψηφίας».
Και τελικά, ο επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας (που δεν έχει αυτοδιαλυθεί, αν και κοντεύει ένας χρόνος από το ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ), Π. Λαφαζάνης, εμφανίζεται την επομένη για να διακηρύξει την πίστη του στη γνώμη της πλειοψηφίας.
Το έργο έχει επαναληφθεί άπειρες φορές.
Και πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστεύει ότι κοτζάμ κόμμα που διεκδικεί την εξουσία δεν κατάφερε να βρει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει το θέμα χωρίς να γίνεται κάθε φορά βούκινο – και μάλιστα ενόψει ευρωεκλογών.
Με δεδομένο ότι μπροστά στη χώρα (και επομένως σε οποιαδήποτε κυβέρνηση βρίσκεται ή θα βρεθεί στην εξουσία) ανοίγονται μόνο δύο δρόμοι – αυτός της εφαρμογής του μνημονίου ή αυτός της μη εφαρμογής του και της εξόδου από το ευρώ - η αλήθεια είναι ότι στο θέμα του ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κρυφή ατζέντα.
Και η Αριστερή Πλατφόρμα του κ. Λαφαζάνη χρησιμοποιείται για να θέτει και να ξαναθέτει το θέμα, ώστε αν ποτέ αποφασιστεί κάποια μονομερής ενέργεια, να μπορεί κανείς να πει πως… η μειοψηφία έγινε τελικά πλειοψηφία!
Επομένως, το αλαλούμ έχει πολιτική στόχευση.
Διότι, ως γνωστόν, το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ» αποτελεί επίσημα διακηρυγμένη θέση του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και πάνω από έναν χρόνο, όταν περιελήφθη επίσημα στην Πολιτική Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του Φεβρουαρίου 2013.
Και ουδέποτε έχει εγκαταλειφθεί.
Σε μια μόνο περίπτωση διανθίστηκε και από το σύνθημα – υπόμνηση «καμιά αυταπάτη για τη δραχμή», που όμως εγκαταλείφθηκε γρήγορα, καθώς δεν βρέθηκε ποτέ εκείνο το αναγκαίο «ενδιάμεσο», που θα αποτελούσε την τρίτη λύση ανάμεσα στο «καμιά θυσία για το ευρώ» και το «καμιά αυταπάτη για τη δραχμή».
Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2013, ο ΣΥΡΙΖΑ μας το ξεκαθάρισε: «Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο τέτοιων απειλών ή εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση. Είμαστε βέβαιοι ότι σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει ανεπιφύλακτα».
Και τότε, η Αριστερή Πλατφόρμα είχε καταθέσει πρόταση σύμφωνα με την οποία «η αντιμνημονιακή πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όρια και περιορισμούς και είναι πάνω και πέρα από οποιεσδήποτε απειλές και καταστροφολογίες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που αφορούν τη θέση και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη».
Τον Μάρτιο του 2013, ο κ. Τσίπρας, απευθυνόμενος στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε πως «η νέα θέση μας είναι καμιά θυσία για το ευρώ».
Τότε ήταν που ο κ. Σταθάκης είχε προσθέσει το «καμιά αυταπάτη για τη δραχμή», αλλά, όπως είπαμε, η αυταπάτη πήγε… άπατη, παρά το γεγονός ότι είχε ξεκαθαρίσει πως «έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει και έξοδο από το μνημόνιο, μια που θα υπάρχει αδυναμία να βρεθεί συνάλλαγμα».
Όπως ο κ. Σταθάκης είχε πει, «εκτός ευρώ η χώρα θα βρεθεί σε σκληρότερο μνημόνιο, όπως συμβαίνει στη Ρουμανία και στην Ουγγαρία».
Τον Απρίλιο του 2013 είχαμε και νέα Πολιτική Απόφαση της Κ.Ε., στην οποία ουσιαστικά ενσωματώθηκαν οι θέσεις της Αριστερής Πλατφόρμας, πλην της φράσης «επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν συνιστά καταστροφή».
Η διατύπωση που προτιμήθηκε ήταν το ευρώ αποτελεί πρώτη επιλογή, αλλά επιλογή αποτελεί και το να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ «έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο», διότι «μια κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να είναι προετοιμασμένη για όλες τις συνέπειες της αναπόφευκτης σύγκρουσης με την ευρωζώνη του κεφαλαίου» - κάτι που αποτελούσε πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας.
Τον Ιούλιο του 2013, στην Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου, το σύνθημα – θέση «καμιά θυσία για το ευρώ» επαναλαμβάνεται, όπως και η φράση «δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι σε κάθε περίπτωση ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».
Τον Σεπτέμβριο του 2013, σε συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ο κ. Τσίπρας είπε πως αν και δεν αποτελεί επιθυμία του η μονομερής ενέργεια, όπως η στάση πληρωμών, αν εξωθηθεί δεν θα διστάσει.
Επομένως, «καμιά θυσία για το ευρώ».
Τον ίδιο μήνα, έχουμε και νέα Πολιτική Απόφαση της Κ.Ε., όπου επαναλαμβάνονται τα γνωστά περί καμιάς θυσίας για το ευρώ και αν υπάρξουν πιέσεις τότε «θα τις αντιμετωπίσουμε με όλα τα δυνατά όπλα» και ο λαός θα στηρίξει και τα λοιπά και τα λοιπά…
Τον Νοέμβριο του 2013, στο Όστιν του Τέξας, ο κ. Τσίπρας, μιλώντας στο συνέδριο του Lyndon Johnson School of Public Affairs, ξεκαθάρισε πως πρέπει να αφήσουμε τη συζήτηση περί ευρωζώνης στους ιστορικούς, διότι οι άμεσες εναλλακτικές είναι χειρότερες, καθώς μια έξοδος όχι μόνο δεν θα ωφελήσει κανέναν, αλλά αντίθετα θα πυροδοτήσει σοβαρά νέα προβλήματα – διαχείριση ενός νέου ασταθούς νομίσματος, πληθωρισμός, φυγή κεφαλαίων και ανθρώπων.
Ακολούθησε η άμεση αντίδραση της Αριστερής Πλατφόρμας με άρθρο στον ιστότοπό της Iskra.gr, όπου αναφέρθηκε επί λέξει: «Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η ακύρωση μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων δεν μπορεί να γίνει με διαπραγμάτευση με ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ. Θα είναι αποτέλεσμα μονομερούς, όπως λέγεται, ενέργειας».
Και έκτοτε ο κ. Λαφαζάνης ζητούσε καλή προετοιμασία και εν ημέρωση του λαού, διότι διαφορετικά η χώρα θα βρεθεί σε εξαιρετικά δυσχερή κατάσταση, που ούτε καν διαπραγμάτευση να μπορεί να διεξαγάγει.
Τον Δεκέμβριο του 2013, και πάλι στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, το κείμενο της Αριστερής Πλατφόρμας ήταν σαφές: Η ευρωζώνη, αλλά και η ΕΕ έχουν υποστεί μια βαθιά μετάλλαξη, εδώ που έχουν φθάσει δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επαναθεμελιώνονται, μόνο ανατρέπονται, απαιτείται σχέδιο εξόδου λόγω διακοπής της χρηματοδότησης, η σχεδιασμένη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν είναι καθόλου καταστροφική επιλογή και τα λοιπά.
Πρόσφατα, στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» (23 Φεβρουαρίου 2014), ο κ. Τσίπρας είπε ξεκάθαρα: «Δεν θα προβούμε σε μονομερείς κινήσεις. Ούτε, όμως, θα διστάσουμε να τις κάνουμε αν τις επιβάλει το εθνικό συμφέρον. Αν οι συνομιλίες οδηγήσουν στην απόρριψη κάθε συζήτησης για την περικοπή του χρέους, τότε θα διακόψουμε τις δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμη και μονομερώς, αν χρειαστεί, για να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ωστόσο δεν πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί».
Επομένως, «καμιά θυσία για το ευρώ».
Στις 3 Απριλίου, μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα «Ντι Τσάιτ», ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως «δεν θέλουμε να διαλύσουμε την ευρωζώνη, δεν έχουμε άλλα σχέδια. Μια μειοψηφία έχει διαφορετική άποψη για το ευρώ, αλλά το κόμμα μας ως σύνολο, βλέπει τη χώρα στο ευρώ, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι δεν απειλείται η κοινωνική συνοχή».
Επομένως, «καμιά θυσία για το ευρώ».
Το τελευταίο επεισόδιο γράφτηκε στις 13 Απριλίου, όταν ο κ. Λαφαζάνης είπε στην εισήγησή του πως «αν μια κυβέρνηση της Αριστεράς εκβιαστεί όπως η Κύπρος, τότε δεν θα πρέπει να εγκαταλείψει το προοδευτικό πρόγραμμά της, αλλά να είναι έτοιμη, σε κάθε περίπτωση, να το εφαρμόσει ακόμη και εκτός ευρωζώνης».
Είναι, επομένως, σαφές πως έχει δίκιο ο κ. Λαφαζάνης!
Λέει ό,τι και ο αρχηγός του – απλώς ζητάει να υπάρξει η αναγκαία προετοιμασία…
Διότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο «καμιά θυσία για το ευρώ», πρέπει να προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα και όχι να κρύβει στην άμμο την κρυφή του ατζέντα.
