Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ως γνωστόν, πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν.
Επίσης, είναι επίσης γνωστό πως ακόμη και στην πολιτική το ψέμα και η υπερβολή έχουν κοντά ποδάρια.
Την περασμένη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία την έκθεση της περίφημης Επιτροπής Ελέγχου της δράσης της τρόικας σε χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Οι Έλληνες ευρωβουλευτές καταψήφισαν την έκθεση, με τους ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να εξηγούν σε ανακοίνωσή τους πως οδηγήθηκαν στην απόφασή τους επειδή η έκθεση δεν παρουσιάζει με σαφή και αντικειμενικό τρόπο τη δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ούτε εντοπίζει τα πραγματικά αίτια της κρίσης, ενώ υπήρξε και παραποίηση όσον αφορά στην κατάσταση για το έλλειμμα.
Ανάλογες ανακοινώσεις και δηλώσεις έγιναν και από τα υπόλοιπα κόμματα.
Οπότε, μας έμειναν οι πανηγυρισμοί περί «χασάπηδων» (όπως χαρακτήρισε την τρόικα ο εισηγητής της έκθεσης Ισπανός σοσιαλιστής Αλεχάντρο Σέρκας).
Διότι οι περιγραφές και τα λόγια είναι εύκολα, πλην όμως απέχουν πολύ από την πράξη.
Όσοι ξέρουν να προβλέπουν, κατάλαβαν από την αρχή πως δεν μπορούσε να συμβεί κάτι το διαφορετικό:
Θα συμφωνούσαν όλοι όσον αφορά στις συνέπειες, αλλά δεν θα διανοούνταν να ακυρώσουν τα μέτρα που έλαβε η τρόικα, διότι, προς το παρόν, δεν έχουν με τι να την αντικαταστήσουν.
Ουδείς θα υποστήριζε πως η τρόικα έπρεπε να καταργηθεί αμέσως.
Όποιος ξέρει να προβλέπει, γνώριζε πως τα μέλη της επιτροπής θα περιορίζονταν σε ευχολόγια για το μέλλον σχετικά με την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οργανισμού, αντίστοιχου με το ΔΝΤ.
Προς το παρόν, ΔΝΤ και… ξερό ψωμί – στην κυριολεξία!
Πού οι ηρωικές εποχές (λίγο πριν μας επισκεφθεί η συγκεκριμένη επιτροπή του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου) τότε, τον Δεκέμβριο του 2013, που ο κ. Τσίπρας επισκεπτόταν και παρέδιδε την «μαύρη βίβλο» του στους επικεφαλής της, που εγκαλούσε (στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού) τον πρωθυπουργό, ρωτώντας τον τι θα τους απαντήσει, που σήκωνε τον κόσμο στο ποδάρι επειδή αναβλήθηκε η επίσκεψή τους στην Αθήνα (η οποία συνέπιπτε με την έναρξη της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ), που προέβλεπε (λέμε τώρα) ότι «τα αποτελέσματα της έρευνας θα είναι ιδιαίτερα σημαντικά», που πανηγύριζε ότι «το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ο πιο δημοκρατικός θεσμός έκανε το βήμα που η ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να κάνει», που κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι προσπάθησε να περάσει τους επικεφαλής της επιτροπής «τράνζιτ και εν κρυπτώ», προσπαθώντας «να υποβαθμίσει και σχεδόν να κρύψει την έρευνα που διεξάγει το Ευρωκοινοβούλιο και την παρουσία την παρουσία των εισηγητών του στην Ελλάδα».
Η είδηση ότι η έκθεση που τελικά δεν μας εξυπηρετεί (διότι αποκαλεί την τρόικα «λύση ανάγκης» για την οποία αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει εναλλακτική), πέρασε στα ψιλά – αν και αποτελεί μεγάλη αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά η κατάσταση;
Θα μπορούσαν δηλαδή όλοι αυτοί να εκδώσουν μια πιο υποβοηθητική για την περίπτωσή μας έκθεση;
Κατά τη γνώμη μου, ναι.
Αλλά αυτό (όπως και όλα τα άλλα), θα προϋπέθετε ένα εσωτερικό αρραγές μέτωπο και μια φωνή από όλα τα κόμματα.
Να σταματούσαν για μια στιγμή να μάχονται ο ένας τον άλλο με τα μάτια κλειστά!
Συνέβη, όμως, το αντίθετο:
Ο καθένας έλεγε ό,τι του κατέβαινε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να τσακωθεί με τον Κάρας, τον επικεφαλής της επιτροπής, αποκαλώντας τον ψεύτη, συκοφάντη, εκπρόσωπο της Μέρκελ και καλώντας τον να ζητήσει συγγνώμη (επειδή είπε πως κατά τη συνάντησή τους της 11ης Δεκεμβρίου 2013, ο κ. Τσίπρας δεν τους έκανε καμιά πρόταση).
Όπως προέκυψε από την έκθεση, ο Κάρας ήξερε τι έλεγε.
Δεν του αρκούσαν οι περιγραφές, ήθελε να ακούσει και κάτι που θα μπορούσε να το «σερβίρει» στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – στο οποίο, ως γνωστόν, μετέχουν πολιτικοί που επίσης εκλέγονται και επίσης λογοδοτούν στους λαούς τους, οι οποίοι συμβαίνει να είναι οι δανειστές μας.
Η συνάντηση με τα μέλη της επιτροπής ελέγχου στο Στρασβούργο τον Δεκέμβριο και όσα ακολούθησαν τον περασμένο Ιανουάριο στην Αθήνα, δείχνουν πως… τζίφος η διαπραγμάτευση – κι’ ας λένε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πως είναι καλύτεροι διαπραγματευτές.
Αν δεν τα έβγαλαν πέρα με τους ευρωβουλευτές, που μάλιστα δεν ανήκαν σε ένα κόμμα, πώς θα φέρουν σε λογαριασμό το ΔΝΤ, όπως μας υπόσχονται;
Το ΠΑΣΟΚ πάλι, έχει το βιολί του. Επιμένει ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε σώσει πλαστά στοιχεία για το έλλειμμα (κάτι που περιελήφθη στην έκθεση) και καλύπτει τον Γ. Παπανδρέου, την ΕΛΣΤΑΤ, τον Παπακωνσταντίνου και τον Γεωργίου, που φούσκωσαν το έλλειμμα του 2009 μέσω του υπολογισμού των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ.
Για τους άλλους, δεν χρειάζεται συζήτηση: Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει κανένα όργανο της ΕΕ (αλλά λαμβάνει μέρος στις ευρωεκλογές), ενώ ΑΝ.ΕΛ και Χρυσή Αυγή υποδύονται τους υπερπατριώτες και καθυβρίζουν από το πρωί ως το βράδυ την ΕΕ (επίσης λαμβάνοντας μέρος στις ευρωεκλογές).
Όλα αυτά φάνηκαν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο κατά τη συνάντηση στη Βουλή των ευρωβουλευτών με εκπροσώπους του ελληνικού κοινοβουλίου όλων των πτερύγων.
Έτσι, οι ευρωβουλευτές που είχαν αναλάβει να ελέγξουν τη δράση της τρόικας, βρέθηκαν μπροστά στην απόλυτη ασυνεννοησία.
Οπότε, καθώς άλλοι τους έβριζαν και άλλοι τσακώνονταν μεταξύ τους για το έλλειμμα, προφανώς θα σκέφθηκαν πως δεν αξίζουμε κάτι περισσότερο από μερικές διαπιστωτικές φράσεις συμπάθειας.
Όπως λέει και ο εθνικός μας ποιητής, «αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά»…
