Συντροφιά με έναν σεισμογράφο ζει τις τελευταίες 20 ημέρες, μέσα στο κελί του, ο υπερήλικας γέροντας Ευσέβιος, στο μοναστήρι της Παναγίας Ευαγγελίστριας, πάνω στη δυτική βραχώδη ακτή της σεισμογενούς χερσονήσου της Παλλικής, στα Κηπούρια.
«Το νησί μας έχει πόνο. Οι προσευχές μου στο Θεό, είναι κάθε μέρα» ψελλίζει με αδύναμη φωνή και ταπεινότατα, ο 90χρονος γέροντας.
Συναντήσαμε τον μοναχό μεσημέρι. Κοντά του, δίπλα στο αναμμένο τζάκι, βρίσκονταν άνθρωποι από τα γύρω χωριά, που ειδικά μετά τον σεισμό, τον επισκέπτονται καθημερινά και συζητούν μαζί του για να πάρουν δύναμη, «να καταθέσουν την ψυχή τους» όπως μας είπαν.
Ο καλόγερος ζει στο μοναστήρι από το 1957 και τα τελευταία 30 χρόνια είναι ολομόναχος, και μάλιστα δική του επιλογή είναι, να μην έχει ραδιόφωνο και τηλεόραση.
«Όλα ήταν κοκαλιασμένα εδώ τότε, λόγω του μεγάλου σεισμού το 1953. Είχαν πέσει πάνω στη Μονή τα βράχια, τα γκρέμισαν όλα. Με βόηθησε και ο κόσμος, αναστήσαμε το μοναστήρι. Δουλεύαμε κάθε μέρα 50 άνθρωποι» μας αφηγείται και επισημαίνει ότι το τέμπλο της εκκλησίας είναι 400 ετών, ενώ υπάρχουν εικόνες ακόμη πιο παλιές.
Σημειώνεται ότι μέσα στο ναό, φυλάσσονται σπουδαίοι θρησκευτικοί θησαυροί, δώρα της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας, προς κάποιον ευεργέτη της Μονής.
Οι μνήμες του 1953, αλλά και τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο νησί, είναι κάθε λεπτό στην σκέψη του και τις συζητήσεις του.
«Είναι ένας πόνος αδιάκοπος. Το χειρότερο που έχουμε και κακό χειμώνα και ταλαιπωρείται ο άνθρωπος, έχουν και μικρά παιδιά, δυστυχία ατελείωτη παιδί μου, να πετάγεσαι έξω από το σπίτι χειμώνα καιρό» λέει ο γέροντας και εναποθέτει την ελπίδα του για τους πληγέντες στο Θεό: «Πιστεύουμε θα βοηθήσει ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να σταματήσουμε να αμαρτάνουμε, γιατί αν δεν σταματήσουμε μας περιμένουν οδύνες».
Η Ιερά Μονή απέχει από το Ληξούρι 15 χιλιόμετρα, ενώ για να φτάσεις έως εκεί απαιτείται μεγάλη προσοχή, γιατί το οδικό δίκτυο έχει υποστεί ζημιές από τους σεισμούς.
Στην είσοδο της Μονής αντικρίζεις μεγάλη κατολίσθηση από το βουνό, ενώ από την πλευρά της θάλασσας κατέρρευσε η μεγάλη βεράντα.
Το άγριο φυσικό τοπίο, με τους απότομους γκρεμούς μέχρι την θάλασσα, δημιουργεί δέος στον επισκέπτη.
Σημαντικές πληροφορίες για το ιστορικό του μοναστηριού παραθέτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εκπαιδευτικός Γεράσιμος Γαλανός, τον οποίον συναντήσαμε εκεί.
Η περιοχή καταγράφεται από τα ομηρικά έπη ως Ταφιός. Υπάρχουν αναφορές ότι εκεί κατέβαινε η Αθηνά και συναντούσε τον Τηλέμαχο, ως βασιλιάς Μέντης.
Στην κατηφοριά του βουνού υπήρχε ένα Ασκληπιείο και μέχρι σήμερα σώζεται εκεί η πηγή. Αρχικά, χτίστηκε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή, όμως στην πορεία του χρόνου εγκαταλείφτηκε.
Το 1759, ένας καλόγερος από τους Παξούς, που ήταν σε πλοιάριο του Λάμπρου Κατσώνη, το εγκατέλειψε και ανέβηκε στην περιοχή.
Στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευή ζήτησε από τους καλόγερους να του παραχωρήσουν ένα κομμάτι γης και στις 10 Ιουνίου του 1759, έβαλε τον θεμέλιο λίθο της Παναγίας της Ευαγγελίστριας στη θέση Κηπούρια.
Το μοναστήρι κάποτε είχε πολλούς καλόγηρους, όμως καταστράφηκε από σεισμούς, με τελευταίο εκείνον του 1953
ΑΠΕ-ΜΠΕ
