Αντιμέτωπα με τον κίνδυνο του λουκέτου βρίσκονται τα Ναυπηγεία της Θεσσαλονίκης, εάν η παραθαλάσσια περιοχή της Πυλαίας, στην οποία λειτουργούν χωρίς άδεια από την ίδρυσή τους, δεν χαρακτηριστεί ναυπηγική ζώνη στον εν εξελίξει περιφερειακό χωροταξικό σχεδιασμό.
Του Φώτη Κουτσαμπάρη
Το ενδεχόμενο αυτό έχει θορυβήσει τους ιδιοκτήτες σκαφών της Νέας Μηχανιώνας, που ζητούν από την πολιτεία να θεσπίσει τη ζώνη, για να μην υπάρξουν αρνητικές συνέπειες στον κλάδο των αλιέων.
«Ο Αλιευτικός Συνεταιρισμός Μηχανότρατων Νέας Μηχανιώνας ‘Η Αγία Παρασκευή’ ζητεί να παραμείνουν και να εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται οι εν λόγω επιχειρήσεις, ώστε οι πλοιοκτήτες και οι αλιεργάτες, οι οποίοι εργάζονται μαζί με τους εργάτες των Ναυπηγείων κατά τη διάρκεια της συντήρησης των σκαφών, να συνεχίσουν να εργάζονται σε αυτά. Το συμφέρον της αλιευτικής παραγωγικής τάξης απαιτεί τη συνέχιση της λειτουργίας των Ναυπηγείων, εκεί όπου και οι πρόγονοί μας συντηρούσαν τα σκάφη τους και το ίδιο εξακολουθούν να κάνουν οι νεότερες γενιές», δήλωσε στη «Μ» ο Συμεών Μανιάτης, πρόεδρος του Συνεταιρισμού. Ο ίδιος εξήγησε ότι στο νομό Θεσσαλονίκης ο αριθμός των σκαφών μέσης αλιείας ξεπερνά τα 80 και προστίθενται τα σκάφη παράκτιας αλιείας, τα τουριστικά και τα σκάφη των γύρω νομών, όπως της Χαλκιδικής. «Ο μεγαλύτερος όγκος αυτών των σκαφών εξυπηρετείται αποκλειστικά και μόνο από τα Ναυπηγεία της Θεσσαλονίκης. Όπως καταλαβαίνετε, εάν κλείσουν, το οικονομικό κόστος είναι μεγάλο για τα μέλη μας, τα οποία θα αναγκαστούν για την ανέλκυση και την καθέλκυση των σκαφών τους να μεταβούν σε άλλα Ναυπηγεία, όπου το συνολικό κόστος θα είναι πενταπλάσιο, σε μία περίοδο στην οποία ο κλάδος μας και όχι μόνον μαστίζεται από την κρίση», περιγράφει ο κ. Μανιάτης.
«Εφόσον δεν υπάρχει χωροταξικό, δεν μπορούν να πάρουν άδεια τα Ναυπηγεία. Έχουμε οκτώ ναυπηγεία με 200 εργαζόμενους και κινούνται άλλα 1.200 άτομα γύρω από τη λειτουργία τους. Θα είναι πλήγμα να κλείσουν τα Ναυπηγεία. Τα περίπου 1.500 σκάφη πρέπει να πηγαίνουν στην Καβάλα ή στο Βόλο», σημείωσε ο Απόστολος Γιάντσης, προϊστάμενος της διεύθυνσης Αναπτυξιακού Προγραμματισμού, Περιβάλλοντος και Υποδομών της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Ο ίδιος ανέφερε ότι δεν μπορούν να χωροθετηθούν αλλού τα Ναυπηγεία, καθώς «στη δυτική πλευρά απαγορεύεται λόγω συνθήκης Ραμσάρ, η ανατολική πλευρά (Περαία, Νέοι Επιβάτες, Μηχανιώνα) είναι τουριστική περιοχή, στο αεροδρόμιο απαγορεύεται, στο λιμάνι έχουμε άλλες χρήσεις, στην Επανομή έχουμε επίσης συνθήκη Ραμσάρ. Μόνον στην Πυλαία μπορούν να λειτουργήσουν. Ο χωροταξικός σχεδιασμός γίνεται από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Οι ναυπηγοί έστειλαν επιστολή στο υπουργείο και αναμένουμε».
«Το πρόβλημα είναι από το 1922, οπότε ήρθαν οι πρόσφυγες και έκαναν τα Ναυπηγεία. Δεν μας έδωσαν ποτέ άδειες και είμαστε στον αέρα. Μας επιβάλλουν πρόστιμα, χάνουμε δουλειές. Ο δήμος Πυλαίας σκοπεύει να δημιουργήσει μαρίνα στην περιοχή. Για να υπάρχει μαρίνα, πρέπει να υπάρχουν και Ναυπηγεία», σύμφωνα με την κ. Χωματά, συνιδιοκτήτρια ναυπηγείου. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Θεόδωρος Βρακάς, αρχιπλοίαρχος Π.Ν. ε.α., ο οποίος τόνισε: «Ραμσάρ, αβαθή και τουρισμός δεν επιτρέπουν να έχουμε αλλού Ναυπηγεία. Πρέπει να νομιμοποιηθούν στη θέση όπου βρίσκονται. Μπορούν να συνδυαστούν με μαρίνα, όπου θα ελλιμενίζονται τα σκάφη σε ένα καθαρό περιβάλλον. Κάτι ανάλογο γίνεται στο Πέραμα στον Πειραιά και στη Λέρο. Η Κεραμωτή κατάφερε να βγάλει άδεια και ναυπηγείου και διαλυστηριού».
