Κάποια στιγμή ο πλανήτης που κατοικούμε θα σταματήσει να υπάρχει. Η θερμοκρασία του Ήλιου αυξάνεται, όπως στα περισσότερα άστρα, με συνέπεια όταν ξεπεράσει ένα ορισμένο επίπεδο να επηρεαστεί η ζωή στηΓη.
Η θερμοκρασία των ωκεανών θα εκτιναχθεί στο σημείο βρασμού καιτο υγρό στοιχείο θα εξατμιστεί από προσώπου Γης.
Η εξαφάνιση του νερού θα σημάνει αυτόματα και το τέλος για κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη, αν και για τον άνθρωπο πιθανότατα θα έχει έρθει νωρίτερα.
Η παραπάνω διαδικασία απονέκρωσης της ζωήςλόγω της υπερθέρμανσης του Ήλιου είναι κοινά αποδεκτή στον επιστημονικό κόσμο.
Πλέον μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature ρίχνει περισσότερο φως στον χρονικό προσδιορισμό αυτών των κοσμογονικών αλλαγών.
Γάλλοι επιστήμονες του Εργαστηρίου Μετεωρολογικής Δυναμικής (Laboratoire de Météorologie Dynamique) σε συνεργασία με ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια, ανέπτυξαν ένα νέο υπολογιστικό μοντέλο που συνυπολογίζει επιπρόσθετες μεταβλητές όπως οι κλιματικές εποχές και ο ρόλος των νεφών σε αντίθεση με τα απλοϊκά μοντέλα που χρησιμοποιούνταν μέχρι πρότινος και που βασίζονται σε απλές μετεωρολογικές μεταβλητές.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το τέλος της Γης όπως τη γνωρίζουμε θα συμβεί σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια περίπου, τη στιγμή που προηγούμενες μελέτες το τοποθετούν ακόμα και 150 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα.
Τότε, η θερμοκρασία στη Γη θα έχει φτάσει τους 70 βαθμούς Κελσίου με την ηλιακή ακτινοβολία που θα φτάνει στον πλανήτη μας να είναι τάσης 375 W/m2 έναντι 341 W/m2 σήμερα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μια διαφοροποίηση της γήινης τροχιάς κοντύτερα στον Ήλιο κατά 0,95 αστρονομικές μονάδες ή 5% θα καθιστούσε τη ζωή στον πλανήτη μας αδύνατη καθώς δεν θα υπήρχε νερό σε υγρή μορφή.
Με άλλα λόγια, η Γη θα γινόταν ένας διαστημικός “φούρνος” όπως η Αφροδίτη, η οποία αποτελεί το υπόδειγμα για τη μελέτη των επιπτώσεων της υπερβολικής ηλιακής ακτινοβολίας σε έναν πλανήτη.
econews
