Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ποιο θα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να περιμένει η Ελλάδα από την καινούργια χρονιά;
Μια επιτυχής διαπραγμάτευση με την τρόικα, που καταφθάνει «ορεξάτη» στις 13 Ιανουαρίου;
Ένα νέο κούρεμα στο χρέος;
Να δούμε επιτέλους την πολυπόθητη ανάπτυξη, να μειωθεί η ανεργία, να υπάρξουν έσοδα για τη χώρα;
Σίγουρα αυτό το τελευταίο αποτελεί την απόλυτη προσδοκία, το πιο μεγάλο όνειρο, την πιο μεγάλη ελπίδα.
Με τη διαφορά ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς κοινωνική ειρήνη και ενότητα των πολιτικών δυνάμεων.
Αυτό το τελευταίο υπήρξε πάντα και το πιο δύσκολο για τη χώρα που λέγεται Ελλάς.
Φυσικά και έχει τον ρόλο της η αντιπολίτευση.
Φυσικά και είναι αναγκαία η κριτική της – ακόμη και η πιο σκληρή.
Αλλά μια κριτική με στόχευση, μια αντιπολίτευση που εντοπίζει της αδυναμίες σε πρόσωπα και πρακτικές και όχι μια αντιπολίτευση που ισοπεδώνει τα πάντα και στοχεύει γενικά στην αλλαγή φρουράς, με αποκλειστική επιδίωξη την δική της έλευση στην εξουσία.
Η χώρα παραμένει στο χείλος του γκρεμού και ουδείς πιστεύει πως υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί, το οποίο να ενεργοποιείται δια της ψήφου.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα
Ο θόρυβος που έγινε τον τελευταίο καιρό με αφορμή το θέμα της αναστολής πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του θανατηφόρου εργαλείου που είναι η πολιτική σκοπιμότητα.
Μιλάμε για ένα θέμα που τον Δεκέμβριο του 2012 ήταν ανύπαρκτο για την αντιπολίτευση.
Τον Δεκέμβριο του 2012, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η κυβέρνηση παρέτεινε την αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για έναν ακόμη χρόνο – δηλαδή ως τις 31 Δεκεμβρίου 2013.
Η συγκεκριμένη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου συζητήθηκε (προκειμένου να κυρωθεί) στη Βουλή, στις 13 Φεβρουαρίου 2013, μαζί με την ΠΝΠ για την επιτάχυνση του ΕΣΠΑ (Ν. 4128/2013).
Και ενώ όλοι συμφωνούσαν για την αναγκαιότητα και του μέτρου και της κύρωσής του, ψηφίστηκε μόνο από τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ – την τότε συγκυβέρνηση, δηλαδή.
Αν ανατρέξει κανείς στα πρακτικά της Βουλής εκείνης της ημέρας, θα διαπιστώσει ότι απορρίφθηκε από όλους τους υπόλοιπους μετά… πολλών επαίνων!
Οι ίδιοι που φέτος έφερναν την ίδια πρόταση προς ψήφιση, την είχαν απορρίψει πέρσι.
Για ποιο λόγο;
Μα επειδή το πρότεινε η κυβέρνηση!
Και ενώ γνώριζαν πως αν η ΠΝΠ δεν κυρωνόταν, θα είχαν αρχίσει οι πλειστηριασμοί ήδη από τις 13 Φεβρουαρίου του 2013.
Φυσικά, λειτούργησαν και τότε – όπως και άπειρες φορές μετά – εκ του ασφαλούς.
Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ – ο ίδιος που φέτος εισηγήθηκε το αντίθετο – ανέφερε ότι πρόκειται για θετικό άρθρο, για ένα πρόβλημα το οποίο πρόβλεψε πως θα εξελισσόταν σε μείζον θέμα το 2013, αλλά... διαφωνούσε επί της διαδικασίας.
Και δήλωσε το αμίμητο: «Είμαστε σύμφωνοι σε ρυθμίσεις τις οποίες ανέλυσα παραπάνω και υπό της συνθήκες αυτές, τόσο στην επιτροπή όσο και εδώ καταψηφίζουμε τη σχετική πρόταση»!
Το είπε ξεκάθαρα: Είμαστε σύμφωνοι, αλλά καταψηφίζουμε!
Από την πλευρά των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων», ακούστηκε το επίσης αμίμητο:
«Αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι κατεπείγουσες ρυθμίσεις και εάν διαθέτετε έστω και την ελάχιστη κατανόηση της έννοιας αυτής».
Δηλαδή, δεν ήταν κατεπείγον το αίτημα να συνεχιστεί η αναστολή των πλειστηριασμών.
Παρακάτω, βέβαια, αναγνωρίζεται πως «το μόνο που μπορεί να χαρακτηριστεί ουσιαστικό», είναι αυτό που αναστέλλει τους πλειστηριασμούς, αλλά κρίνεται (από το συγκεκριμένο κόμμα) ότι χρειάζεται ουσιαστική επίλυση και όχι ετήσιες αναβολές.
Και μέχρι να βρεθεί η ουσιαστική επίλυση, ας… γίνουν και οι πλειστηριασμοί!
Οπότε, ούτε αυτοί ψήφισαν, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Χ.Α. που επίσης δεν ψήφισε.
Δεν ψήφισε και το ΚΚΕ, διότι δεν είχε έλθει ολοκληρωμένη ρύθμιση, αλλά αποσπασματική.
Ένα χρόνο μετά, και πάλι δεν ψήφισαν, με τις… ακριβώς αντίστροφες αιτιολογίες και ζητώντας να συμβεί αυτό που είχαν απορρίψει την προηγούμενη χρονιά.
Φυσικά, έτσι δεν μπορούμε να πάμε πουθενά.
Το βλέπεις, αναλύοντας ένα και μόνο από τα πολλά θέματα.
Διότι άλλο να έχεις μία συγκεκριμένη άποψη και να την υπερασπίζεσαι συνεχώς και άλλο να μετακινείσαι συνεχώς προς την αντίθετη από αυτήν του πολιτικού σου αντιπάλου κατεύθυνση.
Αλλά αυτό το εκκρεμές αιωρείται πάνω από γκρεμό…
