Τέλος στις παθήσεις του χεριού

Οριστικό τέλος στους βασανιστικούς και χρόνιους πόνους από τις παθήσεις του χεριού (τενοντίτιδες, επικονδυλίτιδες, αρχόμενες αρθρίτιδες) βάζει μια νεα θεραπεία  με τοπικές ενέσεις που περιέχουν αυτόλογους παράγοντες (ενζυμα) από το αίμα του πάσχοντος!

Τα θεαματικά αποτελέσματα ,της  πρωτοποριακής θεραπείας που εφαρμόζεται πλέον και στη χώρα μας ,παρουσιάστηκαν πριν από λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη στο κοινό σύνεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Επανορθωτικής Μικροχειρουργικής και της Ελληνικής Εταιρείας Χεριού και Άνω Άκρου.

«Η εφαρμογή της νέας θεραπείας αποτελεί  επανάσταση στην αντιμετώπιση των παθήσεων του χεριού, που ταλαιπωρούν  με αφόρητους πόνους δεκάδες εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς πολλές περιπτώσεις καταργεί το χειρουργείο» τονίζει ο Χειρουργός  Ορθοπαιδικός- Μικροχειρουργός Χεριού κ Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού-Aνω Aκρου.

Η  θεραπεία, όπως εξήγησε ο κ Ιγνατιάδης που την εφαρμόζει, είναι απλή , γρήγορη και έχει άμεσα αποτελέσματα. Μπορεί να πραγματοποιηθεί σε κατάλληλα εξοπλισμένο ιατρείο και από εξειδικευμένο ιατρό, γεγονός που μειώνει συνολικά το κόστος της επέμβασης, αφού δεν γίνεται καν εισαγωγή σε νοσοκομείο.

         ΕΦΑΡΜΟΓΗ  ΤΗΣ  ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Μετά τη διάγνωση της πάθησης ο γιατρός παίρνει αίμα από τον πάσχοντα, με μια απλή αιμοληψία. Στη συνέχεια με ειδική επεξεργασία γίνεται λήψη  από το αίμα ενός ένζυμου, το οποίο εδράζει στο περίβλημα των αιμοπεταλίων και έχει αυξητικές-επουλωτικές ιδιότητες.

Ακολούθως ο θεράπων γιατρός με σύριγγα κάνει έκχυση του ενζύμου   στο σημείο του μεγίστου πόνου ή γύρω από αυτό σε πέντε κοντινά σημεία . Τον τελευταίο χρόνο  η θεραπεία εφαρμόζεται και στην αντιμετώπιση των αρχόμενων αρθρίτιδων μικρών αρθρώσεων όπως του αντίχειρα.

 Για κάθε θεραπεία μπορεί να χρειασθούν 1-3 συνεδρίες ,ενώ η διαδικασία εφαρμογής δεν ξεπερνά τα 20-25 λεπτά. Μετά την έκχυση του ενζύματος το χέρι αναρτάται σε ένα περιλαίμιο για δυο ημέρες,  ενώ για δυο εβδομάδες δεν επιτρέπεται η καταπόνηση ,όπως συμβαίνει και στην θεραπεία με κορτιζόνη.

         ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΧΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Δύο απo τις πιο συχνές και βασανιστικές παθήσεις του χεριού είναι :

Ø Η έξω επικονδυλίτιδα (στον αγκώνα)που βασανίζει τα χέρια αυτών που κάνουν χειρονακτικές εργασίες και  των αθλητών αλλά και στίς κωμμώτριες, δακτυλογράφους, πιανίστες, κλπ και

Ø Η αρθρίτιδα βασικής άρθρωσης του αντίχειρα (στό χέρι) που προσβάλλει τα χέρια των γυναικών άνω των 40χρόνων. (Βέβαια οι νοικοκυρές επιβαρύνονται συχνά και απ τις δύο παραπάνω παθήσεις, αφού εντάσσονται και στις δυο παραπάνω κατηγορίες.

ΕΠΙΚΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ: Η έξω επικονδυλίτιδα (tennis elbow) εκδηλώνεται με:

Ø Aλγη διαξιφιστικά στον αγκώνα επιδεινούμενα με την χρήση του ακρου ,

Ø Aιμωδίες που αντανακλούν συχνά προς το μπράτσο ή το πήχυ, ενώ κάποια στιγμή εγκαθίσταται σχεδόν ανικανότητα εκτέλεσης χειρονακτικής εργασίας και έξπτωση μυϊκής ισχύος.

Είναι δε πολύ βασανιστικό και ψυχοφθόρο να βλέπεις το χέρι σου να αχρηστεύεται προοδευτικά και να σου πέφτουν τα αντικείμενα ή να μη μπορείς να βιδώσεις μια βίδα.

Σε στατιστικές που έγιναν σε 12 εργοστάσια στην Ουάσιγκτoν βρέθηκε ότι ανά πάσα στιγμή πάσχει το 5.2-6% του εργατικού πληθυσμού, ενώ στη διάρκεια της ζωής του ο ένας στους τρείς εργάτες κάποια στιγμή θα προσβληθεί από κάποια  άλλης βαρύτητας επικονδυλίτιδα. Η ηλικία 35-52 χρόνων είναι η πιο επιρεπής και το γυναικείο φύλλο επίσης είναι πιό ευαίσθητο.

            ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΕΙΡΑ:

            Χαρακτηριστικό της βασικης αρθρίτιδας του αντίχειρα 

είναι ο επιδεινούμενος πόνος που συνοδεύεται από πρήξιμο .Σε  προχωρημένο στάδιο αρθρίτιδας ο αντίχειρας ακινητοποιείται και ο πάσχοντας αδυνατεί να εκτελέσει βασικές κινήσεις όπως η απλή σύλληψη αντικειμένων.

Στα τελικά στάδια  ο αντίχειρας υπεξαρθρώνεται στη βάση του και κονταίνει στο μήκος του ενώ σχεδόν αχρηστεύεται

  ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ    ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

 Μέχρι πριν από πέντε χρόνια, πριν δηλαδή από την θεραπεία με τους αυτόλογους παράγοντες, οι χρόνιοι βασανιστικοί πόνοι από τις παθήσεις του χεριού αντιμετωπίζονταν με:

Ø Τη λήψη αντιφλεγμονωδών από το στόμα,

Ø Ακινητοποίηση  του χεριού ( νάρθηκες),

Ø Εφαρμογή ειδικών περιδέσεων ( σκράτς),

Ø Φυσικοθεραπείες (laser,υπέρηχα κλπ),

Ø Παγοθεραπεία  και

Ø Ενέσεις κορτιζόνης στο σημείο μεγίστης ευαισθησίας.

Σε ακόμα πλέον επίμονες μορφές της πάθησης γίνονταν χειρουργική επέμβαση με πλάγια έξω τομή στόν αγκώνα και αποκόληση ή επιμήκυνση της έκφυσης των τενόντων με αμφίβολο όμως αποτέλεσμα.

              

  COSMOS ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ