Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μαύρη μέρα η χθεσινή για την Ελλάδα.
Άλλη μια μαύρη μέρα.
Για άλλη μια φορά αποχαιρετίσαμε νέους ανθρώπους, που έχασαν άδικα τη ζωή τους σε ένα φονικό πεδίο μάχης, που δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα του νέου εθνικού διχασμού που βιώνει η πατρίδα μας.
Σ’ αυτό το νέο σφαγείο βρίσκουν έδαφος να αναπτυχθούν οι δυνάμεις που δεν διστάζουν να αφαιρέσουν πολύτιμες και μοναδικές ανθρώπινες ζωές.
Είναι ένα φονικό πεδίο μάχης που προετοιμάστηκε κατάλληλα από όλους εκείνους που σκορπίζουν το μίσος, παρασύροντας νέα και ανυποψίαστα παιδιά, παραπλανώντας τα και εκμεταλλευόμενοι τη νεανική τους ορμή.
Η στάση των γονέων του αδικοχαμένου Γιώργου Φουντούλη τα λέει όλα.
Για τη χθεσινή κηδεία ζήτησαν να μην εμφανιστούν χρυσαυγίτες με στολές, ούτε να γίνει ο φριχτός χαμός του παιδιού τους αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης – από κανένα κόμμα, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές προς το κόμμα που εκμεταλλεύθηκε μια αγνή ψυχή.
Δεν είναι τυχαία η φράση του τραγικού πατέρα, στο κείμενο που ανήρτησε στο facebook:
«Δεν θέλουμε ΑΙΜΑ, το παιδί μας πότισε την άσφαλτο με το αίμα του, ούτε ΤΙΜΗ, γνωρίζουμε την ακεραιότητα και την εντιμότητα του παιδιού μας».
Ο χαροκαμένος πατέρας άγγιξε την ουσία, αναφερόμενος σε ένα σύνθημα που έπρεπε προ πολλού να είχε απαγορευτεί βάσει του Ποινικού Κώδικα.
Πραγματικά, τι σημαίνει το «αίμα, τιμή, χρυσή αυγή;».
Από μόνο του δεν αποτελεί πρόβλημα – ποινικό αδίκημα για να ακριβολογούμε;
Σε τίνος το αίμα αναφέρονται – και σε τίνος την τιμή;
Τίνος το αίμα πρέπει να χυθεί κατά τη γνώμη τους;
Και επιτέλους έχει τιμή το αδικοχαμένο αίμα;
Για πλύση εγκεφάλου μίλησε το θείος του νεαρού παιδιού που τόσο βίαια έχασε τη ζωή του.
Και περί αυτού δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Οι δολοφόνοι διεκπεραίωσαν την εγκληματική αποστολή τους και οι σφαίρες τους χτύπησαν στην καρδιά την Ελλάδα.
Η Χρυσή Αυγή (του αίματος και της τιμής) προσπαθεί να βγάλει το κεφάλι από το νερό και να αναπνεύσει, πατώντας πάνω στο φονικό.
Ο αρχηγός της, που από την φυλακή στέλνει σχεδόν καθημερινά άρθρα, αυτές τις μέρες περιέργως έχει σιωπήσει…
Επιτέλους, ας αφυπνιστούν όλοι αυτοί που (από τα σπίτια τους και τις πολυθρόνες τους) εξακολουθούν να δηλώνουν ότι, παρά τα όσα συνέβησαν τους τελευταίους δύο μήνες, θα ψηφίσουν αυτό το μόρφωμα.
Γιατί έχουν κι’ αυτοί αίμα στα χέρια τους.
Το αίμα του Παύλου, του Γιώργου, του Μανώλη, του Αλέξανδρου.
Όλως τυχαίως, αυτοί, οι νέοι, οι αυθόρμητοι, οι ανυποψίαστοι, οι εύπλαστοι, βρίσκονται πάντα στη λάθος θέση τη λάθος στιγμή…
