17 Οκτώβρη: Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας
Περίπου 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειαςκαι 1 στους 8 υποφέρει από χρόνιο υποσιτισμό όταν κάθε τρία δευτερόλεπτα ένα παιδί χάνει τη ζωή του εξαιτίας της ανέχειας.
Είναι γεγονός ότι με το 24,2% του συνολικού ευρωπαϊκού πληθυσμού να αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, η ένδεια δεν «αφορά» μόνο τις χώρες του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», αλλά εισβάλει «επικίνδυνα» στην καθημερινότητα των δυτικών κοινωνιών.
Με το 31% των Ελλήνων πολιτών να απειλείται από τη φτώχεια, περισσότερους από 1 στους 4 μισθωτούς να συγκαταλέγονται στη νέα «ευπαθή ομάδα» των «φτωχών εργαζομένων» και σχεδόν 500 χιλιάδες νοικοκυριά να αναγκάζονται να επιβιώσουν χωρίς κανένα εισόδημα, ο κοινωνικός ιστός τη χώρας μας βρίσκεται υπό μια πρωτοφανή και συνεχή δοκιμασία.
Σε αυτό το πλαίσιο και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, οΕυρωβουλευτής Κ. Πουπάκης δήλωσε σχετικά:
“Η φτώχεια συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η εξάλειψή της αποτελεί πολιτική, ηθική, κοινωνική και δημοκρατική επιταγή για κάθε σύγχρονη και συντεταγμένη πολιτεία. Στην Ελλάδα, η δημοσιονομική λιτότητα, η εκτόξευση της ανεργίας και η άναρχη επέκταση της υποαπασχόλησης υπονομεύουν τη θεμελιώδη εξίσωση: «Εργασία-Αμοιβή-Αξιοπρεπής Διαβίωση».
Τα φαινόμενα της υλικής υστέρησης, η όξυνση των ανισοτήτων, οι άστεγοι και οι «ουρές» των συσσιτίων που γεμίζουν από «νοικοκυραίους του χθες» ξεθωριάζουν την προοπτική της κοινής προκοπής και ευημερίας. Η οικονομική ανασυγκρότηση του Τόπου προϋποθέτει έναν «οδικό χάρτη» ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής μέσα από τη στοχευμένη και αναπτυξιακή επέκταση του κοινωνικού κράτους σε αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη, και όχι με λογικές «φιλανθρωπίας» οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν τη «δικαιοσύνη» που δεν απονεμήθηκε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη μάχη κατά της ανέχειας επιβεβαιώνοντας τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο, όσο και τα «οράματα» των ιστορικών ηγετών της, όπως αυτό του Εθνάρχη μας Κωνσταντίνου Καραμανλή που συνέδεσε την «είσοδο» της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ με την «έξοδο» της κοινωνίας μας από τη φτώχεια και την ανασφάλεια.”
