Διευκρινιστικά, αναφορικά με την ψηφοφορία για την άρση ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, ο ΓΓ του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, ανεξάρτητος βουλευτής, Νίκος Νικολόπουλος, δήλωσε τα εξής:
«Η σημασία και η αξία της κοινοβουλευτικής διαδικασίας για την άρση ασυλίας δίνει τη δυνατότητα στον Βουλευτή να ακούσει και την άποψη του εγκαλουμένου κατά τον γνωστό «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφί μύθον ακούσεις…».
Κατά την συζήτηση που διεξήχθη στην ολομέλεια της Βουλής, πείσθηκα για την ανάγκη άρσης ασυλίας των υπολοίπων βουλευτών της Χρυσής Αυγής, πλην του βουλευτή, Π. Ηλιόπουλου, για τον οποίο αφού τον άκουσα έκρινα ότι οι κατηγορίες που προσάπτονται εις βάρος του δεν δικαιολογούν την άρση ασυλίας και ενδεχομένως υποκρύπτουν και πολιτική σκοπιμότητα.
Ωστόσο, κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας που ακολουθήθηκε, ενώ ψήφισα υπέρ της άρσης της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, το όνομα του κ. Ηλιόπουλου δεν ήταν μεμονωμένο στο ψηφοδέλτιο, αλλά μαζί με τα ονόματα των κ. Γ. Γερμενή και Στ. Μπούκουρα.
Εάν στο ψηφοδέλτιο υπήρχε το όνομα του μόνον θα ψήφιζα την μη άρση της ασυλίας του, επειδή ακριβώς γιαυτό τον λόγο θεσμοθετήθηκε και προσφέρεται αυτή στον κάθε βουλευτή.
Σημειώνω δε, ότι η πραγματική Δημοκρατία εκτός του ότι υπαγορεύει σε κάθε Βουλευτή να ψηφίζει κατά συνείδηση, απαιτεί από κάθε πολίτη –και πολύ περισσότερο από τα πολιτικά πρόσωπα– να κρίνουν και να αποφασίζουν με γνώμονα το εθνικό και κοινό συμφέρον, αλλά και τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες των πολιτών. Η Δημοκρατία δεν διώκει ιδέες, διώκει πράξεις που στρέφονται κατά του κοινωνικού συνόλου και κατά των θεσμών.
Η ασυλία πρέπει να προσφέρεται σε όλους ανεξαιρέτως τους Βουλευτές από την άκρα Δεξιά μέχρι την άκρα Αριστερά, για να μπορούν να υπερασπίζονται και να μεταφέρουν τις απόψεις των πολιτών, που τους κατέστησαν πληρεξούσιους και εντολοδόχους τους στην εθνική αντιπροσωπεία, πλην εκείνων που διέπραξαν κολάσιμες ποινικά πράξεις.
Η κρίση μου ήταν λοιπόν, ότι τουλάχιστον στην περίπτωση του βουλευτή Ηλιόπουλου, θα έπρεπε να του δοθεί το δικαίωμα της ασυλίας, ώστε να εκπροσωπεί τις απόψεις του, με τις οποίες προσωπικά διαφωνώ και τις οποίες πολεμώ μετωπικά από τα παιδικά μου χρόνια, ενταγμένος στους αντιδικτατορικούς και δημοκρατικούς αγώνες. Αλλά αυτή την μάχη την έδινα πάντοτε και θα συνεχίσω να τη δίνω στο επίπεδο της πολιτικής και της υπεροχής των ιδεών της δημοκρατίας, και όχι με προσωπικά ή άλλα κριτήρια.
Απευθυνόμενος στους κυρίους πολιτικούς αρχηγούς επαναλαμβάνω το γνωστό «στώμεν καλώς…»
