Σύμφωνα με ελληνικές μελέτες
Το υψηλό κόστος του διαβήτη, λόγω των μακροχρόνιων επιπλοκών που προκαλεί, μπορεί να περικοπεί σημαντικά με τη βοήθεια των νεότερων φαρμάκων, σύμφωνα με δύο ελληνικές μελέτες που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο Αμερικανικό Ενδοκρινολογικό Συνέδριο και σκιαγραφούν την πραγματική εικόνα του διαβητικού ασθενή στην Ελλάδα αλλά και την αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου ΙΙ από το ΕΣΥ.
Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα της μελέτης μέτρησης ποιότητας ζωής σε ασθενείς με διαβήτη και υπογλυκαιμίες HYPO, σε συνδυασμό με αυτά της μελέτης κόστους του σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου ΙΙ στην Ελλάδα HERCULES,υπογραμμίζουν ότι εκτός από το προφανές άμεσο φαρμακευτικό κόστος του Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου ΙΙ, υπάρχει και το ιδιαίτερα σημαντικό κόστος, που προέρχεται από τις μακροχρόνιες επιπλοκές, τις ανεπιθύμητες ενέργειες των αγωγών, κ.α., και το οποίο αυξάνει σημαντικά το συνολικό κόστος.
«Εκτός από το προφανές άμεσο φαρμακευτικό κόστος του ΣΔΙΙ, υπάρχει και το έμμεσο που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο. Τα έμμεσα κόστη προέρχονται από τις μακροχρόνιες επιπλοκές, τις ανεπιθύμητες ενέργειες των αγωγών, όπως η υπογλυκαιμία και τις συν-νοσηρότητες που φαίνεται ότι αυξάνουν σημαντικά το συνολικό κόστος. Οι προαναφερθέντες παράγοντες συνδέονται επίσης με απώλεια παραγωγικότητας λόγω νοσηλειών, αναπηρίας ή θανάτου που επηρεάζουν σημαντικά τις δαπάνες στα κοινωνικο-ασφαλιστικά συστήματα», εξηγεί ο Ηλίας Μυγδάλης, διευθυντής της Β' Παθολογικής Κλινικής και υπεύθυνος του Διαβητολογικού Κέντρου στο Γενικό Νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ.
Ο Ιωάννης Υφαντόπουλος, καθηγητής Οικονομικών Υγείας του Πανεπιστήμιου Αθηνών, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της Μελέτης HYPO (επιδημιολογική μελέτη για την αξιολόγηση της συχνότητας της υπογλυκαιμίας και την επίδρασή της στην ποιότητα ζωής στο Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου ΙΙ) επεσήμανε ότι «στη μελέτη που συμμετείχαν πάνω από 6.000 ασθενείς, μελετήθηκε η συχνότητα της υπογλυκαιμίας και οι επιπτώσεις της στην ποιότητα ζωής των ασθενών αλλά και στην καλύτερη ρύθμιση του ΣΔΙΙ. Στη μελέτη αυτή φάνηκε ότι τα παλαιοτέρα φάρμακα όπως οι σουλφονυλουρίες προκαλούν συχνότερα υπογλυκαιμίες και επηρεάζουν αρνητικά τόσο την ποιότητα ζωής όσο και την ρύθμιση των ασθενών. Αντίθετα, η μετφορμίνη και τα νέα καινοτόμα φάρμακα που έχουν στη διάθεσή τους οι ιατροί τα τελευταία χρόνια προκαλούν σπανιότερα υπογλυκαιμίες και αύξηση του σωματικού βάρους ενώ βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών σε σχέση με τις παραδοσιακές αγωγές. Το σημαντικότερο νέο είναι ότι έχουμε πλέον στη διάθεση μας ελληνικές μελέτες που μας παρουσιάζουν δεδομένα οικονομικών της υγείας, ποιότητας ζωής και κόστους αποτελεσματικότητας για κάποια από τα νεότερα φαρμακευτικά σκευάσματα και ιδιαίτερα για την κατηγορία των DPP-IV αναστολέων».
Επιπλέον, ο κ. Υφαντόπουλος αναφέρθηκε στη φαρμακο-οικονομική μελέτη της βιλνταγλιπτίνης σε σύγκριση με τη συλφουνυλουρία, υπογραμμίζοντας ότι «η τιμή του φαρμάκου από μόνη της δεν μπορεί να αποτελεί παράγοντα επιλογής ή αποκλεισμού μιας θεραπείας αν δεν έχει προηγουμένως ληφθεί υπόψη ο λόγος κόστους-αποτελεσματικότητας». Επιπλέον, τόνισε πως είναι αναγκαία η σύνδεση φαρμακο-οικονομικών μελετών με τα θεραπευτικά πρωτόκολλα.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των δύο αυτών μελετών, ο Γρηγόρης Ρομπόπουλος, ιατρός Ενδοκρινολόγος, επεσήμανε ότι «ο Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου ΙΙ τείνει να εξελιχθεί σήμερα σε μια σύγχρονη επιδημία με σημαντικές κλινικές και οικονομικές επιπτώσεις στην κοινωνία και τα υγειονομικά συστήματα. Από επιδημιολογικές και φαρμακο-οικονομικές μελέτες προκύπτει ότι ο ΣΔΙΙ επιβαρύνει πολλαπλά όχι μόνο τη σωματική υγεία των ασθενών, αλλά ταυτόχρονα τη ψυχολογική και κοινωνική τους διάθεση. Για το λόγο αυτό, η επιστημονική κοινότητα επικεντρώνεται όχι μόνο στη διερεύνηση των παραγόντων που επηρεάζουν τη συνολική παθογένεια της νόσου αλλά ταυτόχρονα και στις οικονομικές, κοινωνικές, και πολιτισμικές διαστάσεις που επηρεάζουν τον τρόπο επιβίωσης, διατροφής, άσκησης καθώς και της γενικότερης ποιότητας ζωής των ασθενών με ΣΔΙΙ και των συγγενών τους. Οι οικονομικές επιπτώσεις στην οικογένεια και την κοινωνία από τον ΣΔΙΙ είναι σημαντικές και διαφοροποιούνται ανάλογα με την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας και τη δομή και οργάνωση των συστημάτων υγείας. Ωστόσο, κάποιες ενδεικτικές εκτιμήσεις από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναφέρουν ότι οι χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές τάξεις καθώς και οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες της υφηλίου φέρνουν και το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος.»
health.in.gr
