Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ο κ. Τσίπρας επιθυμεί διακαώς την εξουσία. Φυσιολογικό (με βάση τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική και συνοψίζεται στο αξίωμα «εξουσία για την εξουσία»).
Ο κ. Τσίπρας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει μπροστά του μια εκλογική αναμέτρηση (τις αυτοδιοικητικές εκλογές) και οφείλει να προετοιμάσει το κόμμα του για την πρωτιά. Φυσιολογικό κι’ αυτό.
Ο κ. Τσίπρας, αποφάσισε να μετατρέψει τις εκλογές για τους δήμους και τις περιφέρειες σε δημοψήφισμα. Κι’ αυτό φυσιολογικό (με βάση τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική και προβλέπει την μετατροπή των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης σε κομματικά ενεργούμενα).
Αλλά από εκεί ως να αποκαλεί (ο κ. Τσίπρας) συλλήβδην όλους τους δημοτικούς άρχοντες των άλλων «βλαχοδήμαρχους», υπάρχει μια απόσταση που όλοι (πλην του ίδιου και του κόμματός του) αντελήφθησαν.
Συγγνώμη, αλλά τι εννοεί ο ποιητής;
Πως οι δήμαρχοι των άλλων είναι «βλαχοδήμαρχοι» και οι (μελλοντικοί) δικοί του… κοσμοπολίτες, μοσχαναθρεμμένοι στα Παρίσια;
Καμιά δικαιολογία δεν υπάρχει γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Και τα φληναφήματα που ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε υπό μορφήν ανακοινώσεως, με αναφορές σε περιστατικά διεφθαρμένων δημοτικών αρχόντων, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.
Διότι απλούστατα, ο χαρακτηρισμός «βλαχοδήμαρχος» δεν είναι συνώνυμος του «διεφθαρμένου».
Μπορεί μια χαρά να είναι κάποιος κοσμοπολίτης και συγχρόνως να είναι διεφθαρμένος.
Για να μην πω πως ο (κακώς εννοούμενος) κοσμοπολιτισμός είναι προϋπόθεση για την διαφθορά.
Το χειρότερο είναι πως εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τα λάθη τους.
Έτσι, όταν ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και δήμαρχος Καλλιθέας Κ. Ασκούνης διαμαρτυρήθηκε με ανακοίνωσή του για τον απαράδεκτο χαρακτηρισμό, το περίφημο τμήμα αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την καλύτερη άμυνα, που είναι η επίθεση.
Ένας οχετός βγήκε (πάλι) από το στόμα τους – «κομματικός βαστάζος», «αυλάρχης των μνημονιακών κυβερνήσεων»…
Και στο τέλος, το κερασάκι της τούρτας:
«Αναφορικά, τέλος, με το γεγονός ότι αναγνωρίζει τον εαυτό του στους «βλαχοδήμαρχους» και διαμαρτύρεται δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Είναι θέμα αυτογνωσίας», ανέφεραν οι του τμήματος αυτοδιοίκησης.
Σαν κάτι αλητάκια του δρόμου – από τα οποία, βεβαίως, δεν περιμένει κανείς αυτογνωσία.
Πρώτος διδάξας, είναι ο αρχηγός τους.
Ο κ. Τσίπρας κυκλοφορεί ανά την Ελλάδα, επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια – χωρίς να απαντά ποτέ σε κρίσιμα ερωτήματα – και έχει εξελιχθεί σε έναν κοινό υβριστή και συκοφάντη.
Στην Κέρκυρα αποκάλεσε «κότες» τους βουλευτές των κομμάτων της συμπολίτευσης, στην Κ.Ε. του κόμματός του, «βλαχοδήμαρχους» τους αιρετούς – αυτός ο πορφυρογέννητος.
Δεν πρόκειται για ηθικολογία – αν και ο κ. Τσίπρας όλο και πιο πολύ μας δίνει την εντύπωση ότι από την οικογένειά του έλαβε τα πάντα, πλην αγωγής.
Ίσως να μην πρόκειται καν για το άγχος της εξουσίας – διότι μάλλον δεν είναι αρκετό για να χάσεις την αγωγή σου.
Και δεν πρόκειται καν για πολιτικούς χαρακτηρισμούς.
Οι λέξεις «κότες» και «βλαχοδήμαρχοι» δεν εμπεριέχουν καμιά πολιτική κρίση.
Είναι λέξεις του πεζοδρομίου, λέξεις που θα ξεστομίζονταν από ένα χαμίνι στις αλάνες ή από έναν βαρύμαγκα που θέλει να εντυπωσιάσει το ακροατήριό του.
Στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας απευθύνεται στα ταπεινότερα ένστικτα του ακροατηρίου του.
Θέλει να προκαλεί χάχανα επιδοκιμασίας.
Αποστολή του πραγματικού ηγέτη, όμως, είναι να διδάσκει ήθος.
Και να προσπαθεί να ανεβάσει τον λαό στο επίπεδό του.
Όχι να κατεβαίνει αυτός στο επίπεδο του πεζοδρομίου, μόνο και μόνο για να παραστήσει σ’ αυτούς που χαχανίζουν πως είναι «ένας από αυτούς»!
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πορφυρογέννητους που υποδύονται τους «λαϊκούς»…
