Δυστυχώς η κρίση δεν γνωρίζει ούτε φυλετικές ούτε ταξικές διακρίσεις... Στην Ελλάδα του 2013 αυτό που κυριαρχεί είναι το αίσθημα επιβίωσης. Ανάμεσα σε αλλοδαπούς που άφησαν την πατρίδα τους για ένα κομμάτι ψωμί και για τον ίδιο ακριβώς λόγο εργάζονται Έλληνες και Ελληνίδες, έναντι... 3 ευρώ την ώρα!
Την ώρα που η ανεργία να «αγγίζει» το 26,7%, περιπτώσεις σαν κι αυτές είναι πραγματικότητα και ξεπερνούν τις προκαταλήψεις, αν και πριν από χρόνια θα ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Σε μικρή βιοτεχνία ρούχων στο Περιστέρι, η οποία ανήκει σε έναν Σύριο, 15 Έλληνες και Έλληνιδες δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να βγάλουν τα προς το ζην, μαζί με εργάτες από το Πακιστάν, την Ινδία και το Μπαγκλαντές.
«Ό, τι λίπος είχαμε, το φάγαμε», δηλώνει σε κυριακάτικη εφημερίδα η 54χρονη Βάσω Αρχοντάκη, που μέχρι το 2012 εργαζόταν ως νοσηλεύτρια σε γηροκομείο. Έχοντας ανάγκη να συμπληρώσει τα ένσημα για να βγει στη σύνταξη, η ίδια βρέθηκε να κάνει την δουλειά της ράφτρας, που την ήξερε από παλιά. «Αν μπορούσα να βρω αλλού δουλειά με λίγα περισσότερα λεφτά, θα έφευγα. Το αφεντικό το ξέρει! Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τα λεφτά είναι πολύ λίγα κι εγώ συνεχώς διαμαρτύρομαι», συνεχίζει η ίδια, προσθέτοντας ότι το μόνο αρνητικό στους αλλοδαπούς συναδέλφους της είναι ότι μυρίζουν άσχημα λόγω των πικάντικων που τρώνε.
Από την πλευρά της, η 45χρονη Σωτηρία Καλογεροπούλου, μητέρα δύο παιδιών, παραδέχεται πως αρχικά η συνύπαρξη με τους αλλοδαπούς εργαζόμενους δεν ήταν εύκολη, καθώς η κουλτούρα τους θεωρεί την γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα. Πλέον, η κα. Καλογεροπούλου μοιράζεται με τους συναδέλφους της το κολατσιό και συζητούν στο διάλλειμα.
«Και οι δύο γονείς μου είναι άνεργοι. Η δουλειά δεν είναι ντροπή», λέει ο 23χρονος Περικλής Λατίφης, ο οδηγός της βιοτεχνίας. Όπως εξηγεί ο νεαρός, το ότι παίρνει 2,5 ευρώ την ώρα μπορεί να είναι λίγα, όμως, δεν έβρισκε πουθενά αλλού δουλειά και ήταν άνεργος για 8 μήνες.
Από την πλευρά του, ο ιδιοκτήτης της βιοτεχνίας, Αμπντελγάνι Αλμάνλα, αναφέρει πως η ανάγκη για δουλειά έχει γίνει επιτακτική. «Οι Έλληνες αν είναι αποφασισμένοι να δουλέψουν, θα το κάνουν. Γι' αυτό τους προτιμώ. Ξέρω ότι τα λεφτά είναι λίγα, θέλω, όμως, να πιστεύω πως κάποια στιγμή τα πράγματα θα φτιάξουν και θα είμαστε σε θέση να δίνουμε περισσότερα στους υπαλλήλους μας».
