Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όπως αναφέρουν, η μηνυτήρια αναφορά κατατέθηκε «για σειρά βαρύτατων αδικημάτων που σχετίζονται με την έκδοση της παράνομης και αντισυνταγματικής εγκυκλίου, με την οποία αποσύρεται η κρατική εποπτεία από τα ιδιωτικά σχολεία, μετατρέπονται οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί λειτουργοί σε ιδιωτικούς υπαλλήλους, αλλοιώνεται επικίνδυνα το δημόσιο και κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης που κατά το Σύνταγμα παρέχουν και τα ιδιωτικά σχολεία και κερδίζουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ οι σχολάρχες μέσω της δραματικής μείωσης των αποζημιώσεων και της μαζικής αντικατάστασης παλαιών εκπαιδευτικών από νέους των 600 ευρώ».
Αιτία, η έκδοση της σχετικής εγκυκλίου που, κατά τη γνώμη της συνδικαλιστικής ηγεσίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, οδηγεί σε όλα τα παραπάνω.
Φυσικά, κανένας υπουργός δεν μπορεί να εκδώσει εγκύκλιο, αν αυτή δεν στηρίζεται σε κάποιο νόμο.
Και η συγκεκριμένη, εκδόθηκε με βάση τους νόμους 4046/2012 και 4093/2012 και την υπ’ αριθμόν 6 Πράξη του υπουργικού συμβουλίου της 28ης Φεβρουαρίου 2012.
Επομένως, δεν υπάρχει ζήτημα παρανομίας και αντισυνταγματικότητας.
Όχι μόνο επειδή πρόκειται για εγκύκλιο εκδοθείσα κατ’ επιταγήν νόμου (η συνταγματικότητα των νόμων στη Βουλή κρίνεται μόνο με ένσταση αντισυνταγματικότητας και αν αυτή δεν περάσει, τον λόγο έχει το Συμβούλιο της Επικρατείας, στο οποίο προσφεύγουν μετά οι ενδιαφερόμενοι).
Πολύ περισσότερο που στις 18 Ιουλίου, η ΟΙΕΛΕ προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και η προσφυγή θα εκδικαστεί στις 21 Νοεμβρίου.
Επομένως, ζήτημα παράνομης έκδοσης εγκυκλίου και αυθαίρετης παραγωγής κανόνα δικαίου από υπουργό, δεν υφίσταται, ενώ το θέμα της αντισυνταγματικότητας δεν έχει ακόμη κριθεί.
Όσον αφορά στη μηνυτήρια αναφορά, η ΟΙΕΛΕ υποστηρίζει πως ο υπουργός και ο υφυπουργός έχουν δηλώσει άγνοια για την έκδοση της εγκυκλίου – ο πρώτος σε ραδιοφωνικό σταθμό, μια ημέρα μετά την έκδοση της εγκυκλίου και ο δεύτερος στη Βουλή, μια εβδομάδα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.
Και επομένως λαμβάνουν ως δεδομένο ότι η εγκύκλιος εκδόθηκε επειδή έτσι κατέβηκε στο κεφάλι συνεργάτη του υπουργού, ο οποίος προέβη στο αδίκημα της αντιποίησης αρχής – και όχι επειδή ο υπουργός είχε δώσει μια πάγια εντολή για εφαρμογή του νόμου, αλλά δεν κρατά και ημερολόγιο πρόγραμμα, ούτε επειδή ο υφυπουργός δεν είχε απλώς ενημερωθεί για το σύνολο των εγκυκλίων που είχαν εκδοθεί προ της υπουργοποίησής του.
Επί του προκειμένου, το αδίκημα που διέπραξε ο συγκεκριμένος συνεργάτης του πρωθυπουργού είναι ότι ενεχείρισε την εγκύκλιο στη διευθύντρια ιδιωτικής εκπαίδευσης του υπουργείου μαζί με οδηγίες για τα περαιτέρω.
Μηνύουν δε και τον διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, για άμεση συνέργεια σε αντιποίηση αρχής «διότι απεδέχθη την παραθεσμική εμπλοκή» του συνεργάτη που παρέδωσε την εγκύκλιο στη διευθύντρια.
Και τέλος, μηνύουν τον ίδιο τον υπουργό για… ηθική αυτουργία σε αντιποίηση αρχής!
Αλλά ο κάθε υπουργός, μετά την ψήφιση ενός νόμου, παγίως δίνει την εντολή (προφανώς στους συνεργάτες του και όχι στον γείτονά του) να εκδοθούν οι αναγκαίες εγκύκλιοι προς εφαρμογήν του νόμου.
Αυτό το δικαίωμα του το δίνει η νομοθεσία, διαφορετικά οι υπουργοί δεν θα έκαναν άλλη δουλειά από το να εκδίδουν εγκυκλίους.
Και εδώ, έχουμε μια εγκύκλιο που εκδόθηκε κατ’ επιταγήν του νόμου 4046/2012 – είτε μας αρέσει, είτε όχι – ο οποίος νόμος κατήργησε τις διατάξεις του 682/1977 που «υπέκρυπταν μονιμότητα».
Όλα αυτά, βέβαια, τα γνωρίζει η ΟΙΕΛΕ, αλλά προφανώς, όπως παγίως συμβαίνει στην Ελλάδα, οι συνδικαλιστές ήθελαν να δείξουν σ’ αυτούς που τους εκλέγουν (και τους επανεκλέγουν) ότι έκαναν κάτι.
«Μηνύσαμε τον υπουργό και τους συνεργάτες του για αντιποίηση αρχής, προσφύγαμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, τι άλλο θέλατε να κάνουμε;», θα τους πουν.
Αφήστε που θα έχουν ένα ακόμη πιο αφοπλιστικό επιχείρημα, καθώς η αίτηση ακύρωσης ενώπιον του ΣτΕ έγινε με τη συνδρομή ενός εκ των «σοφών» του Αλέξη, του συνταγματολόγου Γ. Κατρούγκαλου – όπως υπερηφάνως μας ενημέρωσε η ΟΙΕΛΕ!
Εις τι συνίσταται η προσφυγή, την οποία συνδράμει ο κ. Κατρούγκαλος;
Μα… στην ακύρωση του Μνημονίου!
Όπως μας ενημερώνει η ΟΙΕΛΕ, με την προσφυγή της ζητά να… ακυρωθεί το Μνημόνιο 2 (ν. 4046/2012) και η Πράξη του υπουργικού συμβουλίου και επομένως και η εγκύκλιος της 12ης Ιουλίου, διότι, όπως αναφέρουν «οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι» και εφόσον το Μνημόνιο αποβλέπει σε δημοσιονομικούς σκοπούς και στοχεύει αποκλειστικά σε εξοικονόμηση πόρων για το Δημόσιο, αυτό (το Μνημόνιο, δηλαδή) δεν τους αφορά!
Υποστηρίζουν δηλαδή ότι είναι δυνατόν να εφαρμόζεται μνημόνιο και να πλήττεται μόνο ένα τμήμα πολιτών, ενώ οι άλλοι (οι του χειμαζόμενου ιδιωτικού τομέα) την περνάνε ζωή και κότα!
Ιδιωτικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι;
Αλλά για να το δούμε κι’ αυτό.
Κατά πόσον δηλαδή ισχύει ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι;
Θεωρητικά, δεν είναι.
Στην πράξη, όμως, και βάσει του νόμου 682/1977 τον οποίο επικαλούνται και φυλάσσουν ως κόρην οφθαλμου.
Πέραν του ότι ο νόμος αυτός ρυθμίζει τα της ιδιωτικής εκπαίδευσης με απόλυτο τρόπο και την θέτει υπό τον απόλυτο έλεγχο του κράτους (σωστά), υπάρχουν και σειρά ρυθμίσεις που καθιστούν τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς οιονεί δημοσίους υπαλλήλους.
Κι’ αυτό, διότι προβλέπει πως οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί επιτρέπεται να απολύονται για συγκεκριμένους μόνο λόγους και όταν απολύονται, ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ με τον βαθμό τον οποίο είχαν σε αντίστοιχα δημόσια σχολεία με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου – με μοναδικό όρο για μια τριετία να υπηρετήσουν σε σχολεία εκτός των νομών Αττικής και Θεσσαλονίκης.
Και πότε προσλαμβάνονται από το δημόσιο οι απολυμένοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί;
Μα… όταν καταγγέλλεται η σύμβασή τους «κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου».
Και ποιες είναι οι «διατάξεις του παρόντος νόμου»;
Α, τίποτε σπουδαίο. Οι ακόλουθες:
Όταν απολύονται για σωματική ή πνευματική ανικανότητα, όταν απολύονται με τη συμπλήρωση του 70ού έτους της ηλικίας τους, όταν απολύονται λόγω επιβολής της πειθαρχικής ποινής της απόλυσης υπό των οικείων πειθαρχικών συμβουλίων, όταν απολύονται για πράξεις συνιστώσες έλλειψη των εις τους δημοσίους υπαλλήλους προσηκόντων ηθικών προσόντων, όταν απολύονται λόγω ανεπάρκειας περί την εκτέλεση των καθηκόντων τους, διαπιστούμενη υπό του οικείου υπηρεσιακού συμβουλίου και βασιζόμενη σε δύο τουλάχιστον υπηρεσιακές εκθέσεις του οικείου επιθεωρητού.
Οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι σοβαροί άνθρωποι και καλοί εκπαιδευτικοί.
Για να προσληφθούν περνούν από σαράντα κύματα και ελέγχεται η επάρκειά τους.
Επομένως, όλα τα παραπάνω, αφορούν στις εξαιρέσεις, που υπάρχουν σε όλους τους κλάδους.
Ο παραλογισμός έγκειται στο γεγονός ότι αυτοί που ντροπιάζουν τον κλάδο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, καταλήγουν βάσει του συγκεκριμένου νόμου να… επιβραβεύονται με μια θέση στο Δημόσιο!
Ας αφήσουμε που κάποιοι φρόντιζαν να υποπίπτουν στα συγκεκριμένα παραπτώματα, προκειμένου, μετά παρέλευση έξι ετών υπηρεσίας σε ιδιωτικό σχολείο, να απολυθούν και να γίνουν αυτόματα δημόσιοι υπάλληλοι.
Επιπλέον, υπάρχει και κάτι ακόμη που δεν είναι γνωστό:
Σύμφωνα με άλλη ρύθμιση, ένα 0,5% επί των διδάκτρων των ιδιωτικών σχολείων κατευθύνεται στο συνδικαλιστικό τους όργανο, δηλαδή την ΟΙΕΛΕ.
Με λίγα λόγια, οι πελάτες των ιδιωτικών σχολείων πληρώνουν (ίσως και δια της αυξήσεως των διδάκτρων) για τη λειτουργία ενός συνδικαλιστικού σωματείου.
Με το ζόρι. Με νόμο. Και αυτό μπορούσε να αποτελεί κάτι το φυσιολογικό σε μια ελεύθερη οικονομία.
Σημειώστε επίσης ότι επί υπουργού Παιδείας Γ. Μπαμπινιώτη, τον Απρίλιο του 2012, σε προεκλογική περίοδο και επί υπηρεσιακής κυβέρνησης, είχε αποσυρθεί η τροπολογία που αφορούσε στις απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών «προκειμένου να ενταχθεί σε μία γενικότερη αντιμετώπιση σημαντικών θεμάτων της ιδιωτικής εκπαίδευσης».
Σημειώστε επίσης ότι τον περασμένο Μάρτιο, είχε ανακοινωθεί νέα συνδικαλιστική κίνηση, υπό τον τίτλο «Εμείς» (Ενωτικό Μέτωπο Εργατικών Ισχυρών Συνδικάτων), ως αντικάμερα στη ΓΣΕΕ.
Όπως έγινε γνωστό, στη δημιουργία της νέας κίνησης ανακοίνωσαν ότι θα λάβουν μέρος συνδικαλιστικά στελέχη της ΓΣΕΕ και κλαδικών ομοσπονδιών, που έως τότε πρόσκεινταν στην ΠΑΣΚΕ.
Και όπως επίσης έγινε γνωστό, στη συντονιστική επιτροπή συμμετέχουν τα μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ, Μιχάλης Κουρουτός πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ), Στάβυ Σαλουφάκου πρόεδρος Ε.Κ.Α, Μεταξία Στεκουλέα και Νίκος Φωτόπουλος (τέως) πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και άλλοι.
Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ
Πάμε τώρα στον καινούργιο «λεφτά υπάρχουν».
Στις 30 Ιουλίου, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, συναντήθηκε με τα Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.).
Μετά τη λήξη της συνάντησης – και αφού επανέλαβε τα γνωστά περί μνημονίων και τρόικας – ο κ. Τσίπρας είπε:
«Θεωρούμε ότι ο Σεπτέμβρης είναι ένας κρίσιμος μήνας. Θα στηρίξουμε αμέριστα, χωρίς ερωτηματικά και αστερίσκους, τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες. Κυρίως όμως θα καλέσουμε τη λαϊκή οικογένεια, σε ένα ευρύ πανεκπαιδευτικό μέτωπο, για να αποτρέψουμε αυτή την καταστροφή».
έβαια, αυτό που έκαναν ότι δεν γνώριζαν οι εκπρόσωποι της ΟΙΕΛΕ, ήταν πως είχε προηγηθεί, στις 22 Ιουλίου, η Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, όπου, στους Προγραμματικούς Στόχους, σαφώς αναφέρεται:
«Η φροντιστηριακή και ιδιωτική εκπαίδευση αποτελούν παθογένεια, η οποία θα εξαλειφθεί μέσω της αναβάθμισης και της ουσιαστικοποίησης της δημόσιας»!
Γνωρίζουν άραγε οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ τους θεωρούν… «παθογένεια»;
Ή μήπως πιστεύουν πως με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα καταργηθεί η ιδιωτική εκπαίδευση και θα μετατραπούν όλοι σε δημοσίους υπαλλήλους;
Αν το πιστεύουν, με γεια τους με χαρά τους.
Αλλά και πάλι, η ΟΙΕΛΕ πρέπει να μας πει τι τελικά θέλει: Να είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ή να μην είναι;
Αλήθεια η ΟΙΕΛΕ ζήτησε τον λόγο από τον κ. Τσίπρα για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους αποκαλεί συλλήβδην «παθογένεια»;
Εκτός κι’ αν παραμυθιάζουν τα μέλη τους πως τώρα τους συμφέρει να είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι – και επομένως «παθογένεια» - αλλά όταν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους συμφέρει να είναι δημόσιοι, οπότε θα… έχουν θεραπευθεί!
