Ολοκληρωμένο σχέδιο βιομηχανικής αναδιάρθρωσης
απέναντι σε κάθε
λογική “τεμαχισμού”
Τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια, η ΛΑΡΚΟ γίνεται
συστηματικά αντικείμενο ανεύθυνων ενεργειών και χαρακτηρισμών που υπονομεύουν
τις ανεξάντλητες δυνατότητές της οδηγώντας στη σταδιακή και τεχνητή της
απαξίωση.
Σε πείσμα όσων σπεύδουν προθύμως να της αποδώσουν την
“ταμπέλα” της “προβληματικής επιχείρησης”, οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι
πρόκειται για έναν πραγματικό κολοσσό στο χώρο της παραγωγής σιδηρονικελίου (5η
στον κόσμο) με καθαρά εξαγώγιμο χαρακτήρα (το σύνολο της παραγωγής),
ανυπολόγιστη περιουσία (1 εκατ. στρέμματα ελληνικής γης-αποθέματα μεταλλευτικών
πόρων που εκτιμώνται με τρέχουσες τιμές σε 16 δις $) και τεράστια περιθώρια
ανάπτυξης, αφού η διεθνής ζήτηση για ανοξείδωτο χάλυβα αναμένεται να παραμείνει
έντονη σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις.
Η ΛΑΡΚΟ λειτουργεί, ήδη, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια,
ολιγάριθμο εργατικό δυναμικό και χαμηλό μισθολογικό κόστος χωρίς να επιβαρύνει
το Ελληνικό Δημόσιο (το οποίο της οφείλει 68 εκατ. € από επιστροφές ΦΠΑ) ενώ το
χρέος της, που έχει κοινό και διαχρονικό παρανομαστή τις εσφαλμένες αποφάσεις
των εκάστοτε διοικήσεων, στο μεγαλύτερο του μέρος είναι εξυπηρετήσιμο και
απόλυτα διαχειρίσιμο.
Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα σημαντική είναι και η προστιθέμενη της
αξία τόσο για τις τοπικές κοινωνίες και αγορές όπου βρίσκονται οι βιομηχανικές
της μονάδες, όσο και για το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της χώρας.
Σε μια περίοδο που η Ελλάδα αναζητά την νέα παραγωγική της
ταυτότητα, η ΛΑΡΚΟ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ατμομηχανή ανάκαμψης.
Επιβάλλεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τη βιομηχανική της
αναδιάρθρωση -μακριά από καταστροφικά “σενάρια” για πώληση ή διαμελισμό-
προκειμένου να επιστρέψει στις υψηλές κερδοφορίες των προηγούμενων ετών μέσα
και από τη δημιουργία ευνοϊκών όρων για την ανάπτυξή της, όπως η απαραίτητη
μείωση της τιμής του βιομηχανικού ρεύματος, καθώς είναι τουλάχιστον εγκληματικό
να καταβάλει ποσά υπερδιπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι δηλαδή που μοχθούν καθημερινά
κάτω από αντίξοες συνθήκες σε καμίνια, νταμάρια και υπόγειες στοές προκειμένου
να κρατήσουν ψηλά τη “σημαία” της εταιρείας τους, έχουν καταθέσει πολύ
συγκεκριμένες, ρεαλιστικές και άμεσα υλοποιήσιμες προτάσεις.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. πιστεύοντας στη δυναμική της ΛΑΡΚΟ και στην
αξιοσύνη των εργαζομένων της θεωρεί ως εθνικά και μακροοικονομικά αναγκαία τη
διατήρησή της υπό δημόσιο έλεγχο που, άλλωστε, είναι η μόνη εγγύηση για τη
ορθολογική διαχείριση του ορυκτού της πλούτου. Παράλληλα προτείνει την
πραγματοποίηση στρατηγικών συμμαχιών για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητά της, να
μετοχοποιηθούν τα λογιστικά χρέη και να αυτοχρηματοδοτηθούν οι απαραίτητες
μελέτες για την επέκταση των δραστηριοτήτων της, την πλήρη εκμετάλλευση όλων
των παραγωγικών δυνατοτήτων, την προστασία του περιβάλλοντος και την πρόληψη
των εργατικών ατυχημάτων.
Το πρωτογενές πλεόνασμα, δεν είναι εφικτό και στέρεο αν
βασίζεται σε πρακτικές ακραίας λιτότητας και εκποιήσεις, πρόσθετους φόρους,
χαράτσια και απολύσεις. Απαιτούνται επενδύσεις και στήριξη στη βαριά κρατική
βιομηχανία. Είναι αδιανόητο, λοιπόν, η ΛΑΡΚΟ και το ανθρώπινό της κεφάλαιο να
“απουσιάζουν” από μια πραγματικά εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης.
Η παράταξή μας στηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο και μέσο το
δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και των Σωματείων της ώστε η μεγαλύτερη
μεταλλευτική-μεταλλουργική επιχείρηση στην Ευρώπη να συνεχίσει να αποτελεί
περιουσία του ελληνικού λαού.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
