Ας λάβουμε υπόψη μας ένα υποθετικό σενάριο: παρατηρώντας από
κοντά ένα άστρο (σ.σ. pentapostagma.gr παραμερίζοντας στις σκέψεις
μας τον τρόπο προσέγγισης αλλά και το πώς θα αντέξουμε στην απίστευτη θερμότητα
που παράγεται) μοιάζει σχεδόν σαν να κάθεται κανείς δίπλα από μία τεράστια βωβή
φωτιά. Οι ήχοι – που αποτελούν απλώς μεταβολές της πίεσης ενός μέσου όπως ο αέρας
ή το νερό – δεν μπορούν να μεταδοθούν στο διαστημικό κενό. Έτσι, η επιφάνεια
ενός άστρου θα μπορούσε να «παρατηρηθεί» μόνο με το βλέμμα και όχι μέσω της
ακοής.
Τι μπορεί να συμβεί, όμως, κατά την εκδήλωση ενός
υπερκαινοφανούς αστέρα (τύποι εκρήξεων που συμβαίνουν στο τέλος της ζωής των
αστέρων); Το supernova αποτελεί – υποθετικά – την πιο βάναυση
δημιουργία ήχων στο σύμπαν. Όταν εκρήγνυται ένα άστρο, η μαζική έκρηξη
διοχετεύει αστρική ύλη μακριά στο διάστημα, και η συγκεκριμένη ύλη – θεωρητικά
– ίσως αποτελέσει ένα μέσο (medium) δια του οποίου μπορούν να μεταφερθούν οι
δονήσεις του ήχου. Ένας υπερκαινοφανής αστέρας θα ακουγόταν σαν την έκρηξη 10
οχτάκις εκατομμυρίων πυρηνικών βομβών δύο μεγατόνων.
Υποθέτοντας ότι επιβιώνατε από την έκρηξη – το αρχικό σοκ
της έκρηξης θα ταξίδευε με ταχύτητα 20.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και θα
μετέφερε 1044 joules ενέργειας — αυτή θα ακουγόταν σαν “10 οχτάκις
εκατομμύρια θερμοπυρηνικές συσκευών δύο μεγατόνων που εκρήγνυνται ταυτόχρονα”
σημειώνει ο Charles Liu, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο City του New York College στο Staten Island των
Η.Π.Α.
pentapostagma.gr
