Γράφει ο Φελνίκος
Εχθές σας έγραψα την αρχή της ιστορίας, για τον τίγρη που
δραπέτευσε από ζωολογικό κήπο των ΗΠΑ, γύρισε στη ζούγκλα και θέλησε να
εφαρμόσει τα «κόλπα» των ανθρώπων που είχε μάθει. Είπε στη λεοπάρδαλη πως οι
δυο τους δεν χρειάζεται να κυνηγάνε και πως έχει σχέδιο για να τους φέρνουν το
φαΐ τ’ άλλα ζώα. Στην απορία της λεοπάρδαλης πώς θα τα καταφέρουν, ο τίγρης
απάντησε πως είναι εύκολο:
«Θα ανακοινώσουμε σε όλους ότι εσύ κι εγώ διοργανώσουμε έναν
αγώνα μποξ κι ότι κάθε ζώο θα πρέπει να φέρει ένα φρεσκοσκοτωμένο αγριογούρουνο
για να μπει μέσα και να παρακολουθήσει το ματς. Ύστερα θα ρίχνουμε ψιλούλες στα
ψέματα μεταξύ μας, και δε θα πάθει κανένας μας το παραμικρό. Αργότερα, μπορείς
να δηλώσεις ότι έσπασες κάποιο κόκκαλο της πατούσας σου στο δεύτερο γύρο κι εγώ
θα δηλώσω ότι έσπασα κάποιο κόκκαλο της πατούσας μου στον πρώτο γύρο. Μετά θ’
αναγγείλουμε μια ρεβάνς και ότι τους περιμένουμε με περισσότερα αγριογούρουνα».
«Δε νομίζω να πιάσει το κόλπο», είπε η λεοπάρδαλη. «Μωρέ θα
πιάσει και θα παραπιάσει», είπ’ ο τίγρης. «Εσύ γύρνα από ‘δω κι από ‘κει και
λέγε ότι θα με διαλύσεις στο άψε σβήσε γιατί ‘μαι ατζαμής κι άσχετος κι εγώ θα
γυρνάω από δω κι από κει και θα λέω ότι δε γίνεται να τις φάω γιατί ‘σαι
ατζαμής κι άσχετη, κι όλοι θα θέλουν να ‘ρθουν να δουν τον αγώνα».
Έτσι η λεοπάρδαλη γύρναγε από δω κι από κει κι έλεγε σ’
όλους ότι θα τον διαλύσει στο άψε σβήσε γιατί ο τίγρης ήταν ατζαμής κι άσχετος,
κι ο τίγρης γύρναγε από δω κι από κει κι έλεγε σ’ όλους ότι δε γινόταν να χάσει
γιατί ο αντίπαλος του ήταν ατζαμής κι άσχετος.
Η μέρα του αγώνα έφτασε κι ο τίγρης με τη λεοπάρδαλη
πεινάγανε πολύ γιατί δεν είχαν βγει καθόλου για κυνήγι και δεν είχαν πιάσει
τίποτα. Θέλανε να τελειώσουνε το ματς όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να φάνε
απ’ τα φρεσκοσκοτωμένα αγριογούρουνα που θα ‘φερνε κάθε ζώο για εισιτήριο.
Όταν όμως έφτασε η ώρα ενάρξεως, κανένα ζώο δεν είχε
παρουσιαστεί. «Η δικιά μου άποψη», τους είχε πει μια αλεπού, είναι αυτή: Αν η
λεοπάρδαλη θα τον διαλύσει στο άψε σβήσε, κι από την άλλη ο τίγρης δε γίνεται
να χάσει, ο αγώνας θα λήξει ισόπαλος, κι η ισοπαλία είναι πολύ βαρετή υπόθεση
σαν θέαμα, ειδικά όταν πρόκειται για αγώνα ανάμεσα σε μποξέρ που είναι κι οι
δυο ατζαμήδες κι άσχετοι».
Τα ζώα συνειδητοποίησαν πόσο λογικό ήταν αυτό και δεν
πάτησαν στο γήπεδο. Όταν πήρανε μεσάνυχτα και φάνηκε πια καθαρά ότι κανένα ζώο
δεν είχε πρόθεση να ‘ρθει κι ότι δεν θα υπήρχε καθόλου κρέας αγριογούρουνου να
καταβροχθίσουν, ο τίγρης κι η λεοπάρδαλη πέσανε ο ένας πάνω στον άλλο με λύσσα.
Πληγωθήκανε κι οι δυο τόσο βαριά κι ήτανε κι οι δυο τόσο
εξαντλημένοι απ´ την πείνα, που δυο αγριογούρουνα που ‘τυχε να περιδιαβαίνουν
εκεί γύρω τους επιτέθηκαν και τους σκότωσαν εύκολα.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Κάτι ανάλογο με την ιστορία μας μου φαίνεται
ότι εφαρμόζουν τόσο η Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ όσο και η κυβέρνηση με την τρόικα.
Τσακώνονται δήθεν για τα προαπαιτούμενα, τις απολύσεις στο δημόσιο, την ΕΡΤ, το
φορολογικό, την προγραμματική συμφωνία, τον Ανδρέα Παπανδρέου, το
αντιρατσιστικό κ. α., και στο τέλος -«στο όνομα της υπευθυνότητας και του
δημοσίου συμφέροντος»- συμφωνούν ότι πρέπει να έχουμε πάλι αναστάτωση, πάλι
αγωνία και φόβο, πάλι μέτρα (κάθε φορά τα τελευταία) για την εκταμίευση της
δόσης και τη σωτηρία της χώρας!
Ας προσέξουν λοιπόν μη βρεθεί καμιά «αλεπού», και εν
προκειμένω οι πολίτες, και καταλήξουν βορά του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής. Αν
το επιμύθιο της ιστορίας είναι ότι «όποιος θέλει ανθρώπινη ζωή να ζει, εύκολα
θα φαγωθεί», το επιμύθιο για τα δύο κόμματα, τη συγκυβέρνηση και την τρόικα
είναι πως …δεν μπορείς να ασκείς μόνιμα πολιτική στο όνομα της δόσης. Κάποια
στιγμή ο λαός θα σου γυρίσει την πλάτη.
