Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Το χρονικό της θεσμοθέτησης της παρανομίας ξεκινά με την ψήφιση των νόμων του 1997, 2000 και 2002 (οπότε, όπως ήδη έχουμε γράψει «νομιμοποιήθηκαν» οι παράνομες προσλήψεις με την κατάργηση του ελέγχου των δικαιολογητικών που προσκόμιζαν οι προς πρόσληψη υπάλληλοι) και συνεχίζεται με το σίριαλ της αναμόρφωσης της δημόσιας διοίκησης – δια της αξιολόγησης, της μετάταξης, της κινητικότητας, της διαθεσιμότητας, της εφεδρείας, της πονεμένης ιστορίας της συγχώνευσης ή κατάργησης οργανισμών ή φορέων – με αλλεπάλληλες απογραφές δημοσίων υπαλλήλων, με δηλώσεις πολυπραγμόνων υπουργών και με την εμπλοκή της περίφημης Task Force των κυρίων Ράιχενμπαχ και Φούχτελ, αλλά και οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ.
Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2010, ο τότε αρμόδιος υπουργός Γ. Ραγκούσης μας ανακοίνωσε εν χορδαίς και οργάνοις ότι ο ΟΟΣΑ αναλαμβάνει «μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011» να προχωρήσει σε «λειτουργική αξιολόγηση» του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η δημόσια διοίκηση, «άρα να επισημάνει πού υπάρχουν κενά και πού ελλείψεις».
Λίγο μετά εξεδόθη και η εγκύκλιος που καλούσε υπουργεία, ΝΠΔΔ και Ανεξάρτητες Αρχές να προχωρήσουν έως τις 12 Φεβρουαρίου 2011 σε αναλυτική καταγραφή του προσωπικού που υπηρετούσε σε αυτούς, καθώς και τις θέσεις και ειδικότητες, όπου είχαν τοποθετηθεί.
Παράλληλα, ζητούνταν και στοιχεία σχετικά με τις ανάγκες που έχουν για προσωπικό, οι οποίες θα μπορούσαν να καλυφθούν με μετατάξεις ή για τυχόν πλεονάζον προσωπικό που θα μπορούσε να διατεθεί σε άλλες υπηρεσίες.
Μάθαμε τότε ότι «ήδη έχει ανατεθεί η εκπόνηση «Λευκής Βίβλου» για την αναμόρφωση του κράτους, που στοχεύει στη δημιουργία επιτελικού κράτους και περιλαμβάνει δράσεις από τη διαμόρφωση νέας δομής στα υπουργεία και τις υπηρεσίες και την ανακατανομή και τοποθέτηση των υπαλλήλων στη νέα δομή μέχρι την απογραφή της κτιριακής υποδομής του Δημοσίου».
Στο μεταξύ, είχε ψηφιστεί και ο νόμος για την κατάργηση 75 φορέων και οργανισμών, με τους υπαλλήλους τους να καλούνται να υποβάλουν αίτηση προτίμησης για τις θέσεις, στις οποίες επιθυμούν να μεταταχθούν, μέχρι τις 10 Ιανουαρίου 2011.
Η ώρα του «Μεγάλου Καλλικράτη»
Σύμφωνα με τα πομπώδη ρεπορτάζ του Νοεμβρίου 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέου, με αιχμή του δόρατος τον κ. Ραγκούση, θα επιχειρούσε την «εκ βάθρων αναδιοργάνωση της κρατικής μηχανής», με «σαρωτικές αλλαγές» και «αθρόες μετακινήσεις προσωπικού από τις υπηρεσίες που θεωρούνται δευτερεύουσας σημασίας στις υπηρεσίες πρώτης γραμμής».
Διότι… « Μετά τον «Καλλικράτη» της αυτοδιοίκησης, ο Γ. Ραγκούσης αναλαμβάνει κομβικό ρόλο και στον «μεγάλο Καλλικράτη» για την αναμόρφωση του Δημοσίου. Ο νέος «Καλλικράτης» θα ξεκινήσει στις αρχές του 2011 αμέσως μετά την ολοκλήρωση του «Καλλικράτη» της αυτοδιοίκησης και θα καλύπτει όλο το φάσμα του Δημοσίου»!
Τέτοια πράγματα, στα τέλη του 2010!
Φυσικά! Διότι η τρόικα είχε αναβάλει την προγραμματισμένη για τις 22 Νοεμβρίου 2010 συνέντευξη Τύπου, λόγω ακριβώς της εμπλοκής στις συζητήσεις για τον όγκο του Δημοσίου.
Διότι, τον Οκτώβριο του 2010, μέσα στα «πέντε ΔΕΝ» που είχε αναφέρει ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν και το «δεν θα γίνουν απολύσεις στις ΔΕΚΟ»!
Είχε προηγηθεί (στις 30 Ιουλίου 2010) πομπώδης κοινή συνέντευξη των πρώην υπουργών Παπακωνσταντίνου και Ραγκούση, στη διάρκεια της οποίας μας είχαν απειλήσει με «Καλλικράτη στο Κράτος», οπότε μας είχαν ενημερώσει πως σύμφωνα με τα στοιχεία που η Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων είχε συλλέξει μέχρι τις 11.35 π.μ. της Πέμπτης, 29 Ιουλίου, είχαν απογραφεί 768.009 δημόσιοι υπάλληλοι και από αυτούς οι 625.738 ήσαν οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι στον στενό δημόσιο τομέα, στα ΝΠΔΔ και στους ΟΤΑ.
Υποτίθεται πως εκείνη η απογραφή είχε γίνει με σκοπό την «πλήρη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του Δημοσίου».
Φυσικά, έναν χρόνο μετά δεν είχε γίνει τίποτε, η απογραφή δεν είχε χρησιμεύσει σε τίποτε, αλλά παρ’ όλα αυτά, ο κ. Ραγκούσης μας διαβεβαίωνε από το βήμα της Βουλής, στις 21 Ιουνίου 2011, ότι ήδη είχε γίνει «η μεγαλύτερη μείωση υπαλλήλων που έγινε ποτέ, υπαλλήλων που σήμερα είναι κατά 130.000 λιγότεροι» και επομένως «η κυβέρνηση κατάφερε να μην τίθεται καν θέμα απολύσεων στο δημόσιο τομέα»!
Στο μεταξύ, είχε τεθεί το θέμα της εφεδρείας, με τον τότε υπουργό Υποδομών Δ. Ρέππα να αντιδρά, λέγοντας στο δελτίο ειδήσεων του «Μέγκα» (19 Μαΐου 2011) ότι «η τρόικα ζητεί τις απολύσεις για λόγους συμβολικούς και όχι διότι έχουν κάποιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα».
Η ΓΣΕΕ είχε σπεύσει να απορρίψει την αξιολόγηση, αποκαλώντας την «παγίδα ανεργίας», διότι «αξιολόγηση ίσον απόλυση».
Στις 27 Ιουλίου 2011, λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 21ης Ιουλίου και την απόφαση για το PSI (το πρώτο κούρεμα) ο τότε πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου είχε αποστείλει στους υπουργούς επιστολές με τις προτεραιότητες ανά υπουργείο, συμπεριλαμβανομένου και του σχεδίου για την (περίφημη) συγχώνευση φορέων.
Ήδη, ο κ. Ρέππας είχε ενημερώσει (ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης πλέον) πως οι μετατάξεις θα προχωρούσαν και πως στο νέο νόμο περί Μισθολογίου θα περιλαμβανόταν και διάταξη με την οποία οι δημόσιοι υπάλληλοι θα θεωρούνται ως κρατικοί, με σκοπό να διευκολυνθεί η κινητικότητά τους από υπηρεσία σε υπηρεσία.
Παράλληλα με το PSI μάλιστα, ο πρόεδρος της Κομισιόν Μπαρόζο είχε αποφασίσει να στείλει στην Ελλάδα την υπό τον Ράιχενμπαχ «Ομάδα Δράσης», για την παροχή τεχνικής βοήθειας, υπό τον γενικό συντονισμό του Επιτρόπου Ρεν.
Στις 2 Αυγούστου 2011, παρουσιάστηκε η έκθεση του ΟΟΣΑ, παρουσία πλειάδας υπουργών και του επικεφαλής του Οργανισμού Άνχελ Γκουρία, που ζητούσε άρση της μονιμότητας για τους νεοπροσληφθέντες στο Δημόσιο, εισαγωγή της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο, μαζικές μετατάξεις 50.000 υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αξιολόγηση της απόδοσης του προσωπικού, κατάργηση αυτόματων προαγωγών και αυτοκέφαλες ΔΕΚΟ που, αν έχουν ελλείμματα, θα κλείνουν ή θα πωλούνται.
Το μεγάλο αλαλούμ
Οπότε, ήλθε ο θερμός Σεπτέμβριος του 2011 (σα να μην πέρασε μια μέρα δηλαδή) όταν έγινε το αλαλούμ με τον κατάλογο των 151 υπηρεσιών που καλούνταν να αποστείλουν καταλόγους με το πλεονάζον προσωπικό τους (ανάμεσά τους και αυτοχρηματοδοτούμενα φιλανθρωπικά ιδρύματα) και ο μύλος των κινητοποιήσεων κατά της εργασιακής εφεδρείας, στο καθεστώς της οποίας εντάσσονταν οι 30.000 υπάλληλοι αυτών των οργανισμών.
Στις 6 Οκτωβρίου 2011 κατατέθηκε το Πολυνομοσχέδιο για το ενιαίο βαθμολόγιο-μισθολόγιο στο Δημόσιο που περιλάμβανε και την εργασιακή εφεδρεία.
Μάθαμε έτσι (τον Δεκέμβριο του 2011) ότι δια της εφεδρείας θα αποχωρούσαν 4.929 υπάλληλοι.
Τότε ήταν που ήλθε η έκθεση-κόλαφος του ΟΟΣΑ, που δήλωνε ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι… ανίκανη για μεταρρυθμίσεις.
Σύμφωνα με εκείνη την έκθεση:
«Μόνον δύο φορές το χρόνο για μερικές ώρες ελέγχονται από την κυβέρνηση τα υψηλόβαθμα στελέχη των υπουργείων. Η κυβέρνηση δεν έχει ούτε την εξουσία, αλλά ούτε τις κατάλληλες μεθόδους για να αναγκάσει τα νευραλγικά υπουργεία να ακολουθήσουν ενιαία πολιτική. Οι Έλληνες κρατικοί υπάλληλοι έχουν ελάχιστη επαφή με τους συναδέλφους τους σε άλλα υπουργεία ή ακόμη και με εκείνους του ίδιου υπουργείου. Σε όλα τα υπουργεία υπάρχει έλλειψη συστημάτων καταγραφής και επεξεργασίας δεδομένων και συστημάτων αρχειοθέτησης».
Επίσης:
«Η εξουσία των υπουργείων είναι κατακερματισμένη όχι μόνον επειδή και τα 14 είναι διασπαρμένα σε εκατοντάδες κτήρια στην ελληνική πρωτεύουσα, αλλά και γιατί απουσιάζει σχεδόν παντελώς οποιαδήποτε επαφή. (…) Έτσι ερμηνεύεται ίσως το γιατί τα 4/5 των κτηρίων, όπου στεγάζονται τα υπουργεία, δεν διαθέτουν αίθουσα συνεδριάσεων»!
Τι είχε απαντήσει η τότε κυβέρνηση;
Μα πώς αυτά είναι γνωστά από καταβολής ελληνικού κράτους, αλλά οι φωστήρες της εποχής θα έφτιαχναν το… «επιτελικό κράτος» και το πρόβλημα θα λυνόταν!
Οπότε, στις 29 Δεκεμβρίου 2011, υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας με τη γαλλική κυβέρνηση και την Ομάδα Δράσης.
Όπως μάθαμε, με την αυγή του νέου έτους (του 2012, δηλαδή) θα ξεκινούσε η περίφημη αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και των δομών, με στόχο, μέχρι τα τέλη του 2012, να καταργηθούν εκατοντάδες περιττές υπηρεσίες και τμήματα στο Δημόσιο.
Έτσι, τον Ιανουάριο του 2012, εκδόθηκε και η Κοινή Υπουργική Απόφαση, που προσδιόριζε τους φορείς του δημόσιου τομέα των οποίων οι οργανικές μονάδες και το προσωπικό θα αξιολογούνταν – υπουργεία, αυτοτελείς δημόσιες υπηρεσίες, αποκεντρωμένες διοικήσεις, Ανεξάρτητες Αρχές, ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ.
Ξανά το «επιτελικό Κράτος»
Η περίφημη «Λευκή Βίβλος για το επιτελικό κράτος» μπήκε σε διαβούλευση στις 20 Ιανουαρίου 2012 – υπενθυμίζω ότι στο μεταξύ είχε σχηματιστεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, χωρίς να αλλάξουν τα πρόσωπα στα υπουργεία.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2012, πληροφορηθήκαμε ότι συγκροτείται Ομάδα Εργασίας για την εκπόνηση κριτηρίων αξιολόγησης των δομών των υπηρεσιακών μονάδων της κεντρικής διοίκησης και τη μεθοδολογία εφαρμογής των κριτηρίων αυτών, στο πλαίσιο του άρθρου 35 παρ. 4 του Ν. 4024/2011.
Οπότε, ξανά μανά τα πομπώδη ρεπορτάζ με τίτλους του τύπου «Ξαναστήνεται το Κράτος από το μηδέν», με αναφορές στο «σχέδιο των Γάλλων ειδικών» και στην αξιολόγηση και στην αλλαγή του ρόλου των υπουργείων και στην αναδιάρθρωση των (χιλιάδων) αρμοδιοτήτων και στην κατάργηση 1.347 ξεχωριστών κλάδων, που προκαλούν έμφραγμα στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης και στα «περιγράμματα θέσης».
Οπότε, την 1η Μαρτίου 2012, είχαμε νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση, αυτή τη φορά για τη δημιουργία τριμελούς νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, προκειμένου αυτή να συντάξει το Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση του προσωπικού στο Δημόσιο.
Στις 9 Μαρτίου 2012, είχαμε και συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης (τέτοια πομπώδη πράγματα), υπό την προεδρία του κ. Παπαδήμου, όπου η αναδιάρθρωση του Δημοσίου ονομάστηκε «ναυαρχίδα των μεταρρυθμίσεων».
Η… πορεία της «ναυαρχίδας» διεκόπη από τις διπλές εκλογές και στις 22 Ιουνίου 2012 είχαμε την προγραμματική συμφωνία των αρχηγών των τριών κομμάτων που στήριξαν την πρώτη μετεκλογική κυβέρνηση, όπου ετέθησαν και τα ζητήματα αναθεώρησης της δανειακής σύμβασης, με σκοπό, μεταξύ άλλων, να μην υπάρξουν απολύσεις στο Δημόσιο, ενώ προβλεπόταν η κατάργηση - συγχώνευση δημοσίων οργανισμών και φορέων.
Ειδική μνεία γινόταν στην «ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης», όπου προβλέπονταν και οι διαδικασίες εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης υπηρεσιών και προσωπικού και η σύνδεση του προϋπολογισμού που δίδεται σε κάθε δημόσια υπηρεσία με τους στόχους και την απόδοση.
Μετά τις εκλογές, όμως, «πάγωσε» το νομοσχέδιο που είχε προεκλογικά κατατεθεί στη Βουλή και προέβλεπε την κατάργηση υπηρεσιακών μονάδων των υπουργείων και κυρίως την επιτάχυνση των διαδικασιών για την αξιολόγηση του προσωπικού που θα έπρεπε να ολοκληρωθεί εντός του τρέχοντος έτους, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή και η απομάκρυνση περίπου 15.000 δημοσίων υπαλλήλων που θα κρίνονταν ακατάλληλοι για τις θέσεις που κατέχουν.
Μόνο που η τρόικα δεν το είχε ξεχάσει…
Ενόψει των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης, ο νέος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Α. Μανιτάκης δήλωνε ότι «βραχυπρόθεσμος στόχος της κυβέρνησης, είναι έως το τέλος του χρόνου να υπάρξουν αντισταθμιστικά μέτρα για τις 15.000 απολύσεις που προβλέπει το μνημόνιο και να μην ξεπεράσουν τα 500 άτομα οι προσλήψεις».
Μιλώντας στο συνέδριο του Economist, ο κ. Μανιτάκης είπε ότι «μέσα στις επόμενες 100 ημέρες θα πρέπει άμεσα και αποφασιστικά να προχωρήσει η μεταρρύθμιση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης» και πως «στο πρόγραμμα παρεμβάσεων για την αναμόρφωση του διοικητικού συστήματος, που διαμορφώνεται σε συνεργασία με την Task Force και τη γαλλική κυβέρνηση, περιλαμβάνονται η επίσπευση των διαδικασιών αξιολόγησης για την αναμόρφωση των δομών και του προσωπικού με κριτήριο την ποιότητα, την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα των παρεχομένων υπηρεσιών σε πολίτες και επιχειρήσεις».
Στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, ο κ. Μανιτάκης είπε πως η μεταρρυθμιστική διαδικασία πραγματοποιείται σε δύο φάσεις: Πρώτα, αξιολογούνται οι δημόσιες υπηρεσίες και μετά το προσωπικό και «κάθε άλλη συζήτηση σήμερα για μείωση ή απόλυση και μάλιστα 150.000 χιλιάδων ή 15.000 υπαλλήλων ή και για εφεδρεία είναι αυθαίρετη και αβάσιμη», οπότε, «δεν εντάσσεται ως εκ τούτου στο προγραμματισμό μας, ούτε είναι στις προθέσεις του υπουργείου».
Στις 12 Οκτωβρίου 2012, με έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή, ο κ. Μανιτάκης δηλώνει ότι «το ολοκληρωμένο εγχείρημα ριζικής μεταρρύθμισης της διοίκησης δεν μπορεί να προχωρήσει, εάν επισείεται συνεχώς στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων το φόβητρο των απολύσεων» και αναφέρει ότι «η αξιολόγηση των δομών της διοίκησης προχωρά και με την περάτωσή της θα έχουμε μείωση διοικητικών μονάδων, που σε ορισμένες περιπτώσεις φθάνει το 50%», ενώ όσον αφορά στην αξιολόγηση του προσωπικού, «αυτή βρίσκεται σε φάση προεργασίας, διαδικασία που δεν συνδέεται με απολύσεις και δεν οδηγεί σε απολύσεις».
Από την πλευρά της, η κ. Φώφη Γεννηματά, εκπρόσωπος Τύπου τότε του ΠΑΣΟΚ, δηλώνει πως «αν η τρόικα νομίζει ότι η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική χώρα και ότι οι πολίτες της αντέχουν και άλλη πίεση, τότε βρίσκεται εκτός των ορίων της εντολής της. Ως εκ τούτου τα θέματα αυτά δεν είναι καν προς συζήτηση».
Στο μεταξύ, ο κ. Μανιτάκης μετακίνησε περί τους 2.000 υπαλλήλους που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα και υποστήριζε ότι και από την επόμενη φάση της διαθεσιμότητας των 25.000 υπαλλήλων μέσα στο 2013 δεν θα περίσσευε κανείς, καθώς θα αποχωρούσαν και 35.000 άτομα μέσω συνταξιοδότησης, ενώ ήδη είχαν τεθεί σε αργία 800 επίορκοι.
Τον Ιανουάριο του 2013 ψηφίστηκε άλλο νομοσχέδιο για τις καταργήσεις-συγχωνεύσεις οργανισμών, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ υπέβαλε ένσταση αντισυνταγματικότητας, με την οποία συμφώνησαν Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2013 τα χρονοδιαγράμματα της μεταρρύθμισης στο Δημόσιο συζητήθηκαν σε σύσκεψη του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά με τον κ. Μανιτάκη.
Δέκα μέρες αργότερα, ο κ. Μανιτάκης συναντιόταν με τον Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ που επισκεπτόταν την Ελλάδα και συσκεπτόταν με την Task Force, ανακοινώνοντας ότι ξεκινάει το έργο της αξιολόγησης των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης και του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων.
Μια «παραγωγική συζήτηση»
Στις 4 Μαρτίου 2013, πληροφορηθήκαμε ότι «σε θετικό κλίμα, παρά τις ανησυχίες, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Αντώνη Μανιτάκη με τους εκπροσώπους των δανειστών Ματίας Μορς από την ΕΕ, Κλάους Μαζούχ από την ΕΚΤ και Μαρκ Φλάναγκαν από το ΔΝΤ».
Πληροφορηθήκαμε επίσης ότι «έγινε μία παραγωγική συζήτηση», με βάση το κείμενο του μεσοπρόθεσμου, όπου διαπιστώθηκε ότι η πορεία της μεταρρύθμισης στο Δημόσιο προχωρά καλά, ενώ, επισημάνθηκε πως «οι εκπρόσωποι των δανειστών δεν έθεσαν, τώρα, ζήτημα απολύσεων στο Δημόσιο».
Επιβεβαιώθηκε επίσης πως ως το τέλος του 2013 έχει συμφωνηθεί η διαθεσιμότητα ακόμη 25.000 υπαλλήλων (12.500 μέχρι τον Ιούνιο) και πως η ηγεσία του υπουργείου εκτιμά, βάσιμα, ότι ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με τη συνεργασία όλων των εμπλεκομένων, αλλά και με δεδομένο ότι ο μηχανισμός της κινητικότητας εφαρμόστηκε και λειτούργησε σε ικανοποιητικό βαθμό ήδη για τους 1.891 υπαλλήλους.
Στις 13 Απριλίου, οι τρεις αρχηγοί συμφώνησαν πως συνολικά 15.000 υπάλληλοι θα αποχωρήσουν από το Δημόσιο μέχρι το 2014 - εκ των οποίων 4.000 μέχρι τα τέλη του τρέχοντος έτους.
Σύμφωνα με το ομόφωνο σχέδιο, προβλέπεται η απομάκρυνση υπαλλήλων μέσω πειθαρχικών διαδικασιών (επίορκοι), αξιολόγησης και κινητικότητας (υπάλληλοι που εργάζονται σε οργανισμούς υπό κατάργηση), συνταξιοδοτήσεων και εθελουσίας εξόδου.
Επί του σχεδίου υπήρξε και συμφωνία με την τρόικα, οπότε και προσδιορίστηκαν οι τέσσερις «πηγές» από τις οποίες θα προέκυπταν οι αναγκαστικές αποχωρήσεις - από τους οργανισμούς ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα που θα καταργηθούν, από οργανισμούς του δημοσίου που θα συγχωνευθούν, από πειθαρχικά υπόλογους υπαλλήλους και από υπαλλήλους που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, μετά από αξιολόγηση δομών, διαπίστωση θέσεων που πλεονάζουν, αποτίμηση προσόντων και εφόσον επιλέξουν να αποχωρήσουν αντί να μετακινηθούν, με κίνητρα οικειοθελούς αποχώρησης (εξαγορά πλασματικών χρόνων).
Όπως μάθαμε, από πηγές του υπουργείου, αποφεύχθηκαν έτσι «οι αυθαίρετες και οριζόντιες απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, καθώς αυτές δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό».
Στις 8 Μαΐου, από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ξεκίνησε η αποστολή των πρώτων ερωτηματολογίων προς 206.000 δημόσιους υπαλλήλους για τα καθήκοντα και τις απαιτήσεις κάθε θέσης εργασίας και φορά υπαλλήλους σε υπουργεία και φορείς, οι δομές των οποίων έχουν αξιολογηθεί.
Στο σημείο αυτό βρισκόμασταν όταν προκλήθηκε η «Κρίση της ΕΡΤ» (11 Ιουνίου), η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, ο σχηματισμός νέας, δικομματικής αυτή τη φορά, κυβέρνησης, ο ανασχηματισμός, οι αλλαγές υπουργών και η απόφαση για κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας και των σχολικών φυλάκων.
Μετά από τόσες καθυστερήσεις και παλινδρομήσεις τριών χρόνων – και ενώ τα χρονοδιαγράμματα ήταν γνωστά και συμφωνημένα τόσο με την τρόικα όσο και από τους πολιτικούς αρχηγούς – ξεκινά ένας νέος κύκλος αξιολόγησης και μετακινήσεων…
