Είναι εμφανές ότι δεν υπήρχε ούτε σοβαρό σχέδιο, ούτε σοβαρή προετοιμασία για την επανεκκίνηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης από μηδενική βάση. Δεν υπήρχε επίσης εσωτερική συνεννόηση των εταίρων, που φαίνεται να συζητούν σήμερα την επαναφορά του σχεδίου Μόσιαλου-Αλιβιζάτου, το οποίο η μεν τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ακυρώσει, η δε Νέα Δημοκρατία είχε απαξιώσει.
Δεν «μπήκαν στον κόπο» να το πουν πριν τις εκλογές, ούτε προετοίμασαν μετά το έδαφος για οποιαδήποτε ουσιαστική μεταρρύθμιση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, αλλά και του ιδιωτικού ραδιοτηλεοπτικού τοπίου. Ειδικά στην ΕΡΤ η σημερινή κυβέρνηση έκανε επί ένα χρόνο ακριβώς τα ίδια με τις προηγούμενες: διορισμοί ημετέρων με αδιαφανή κριτήρια, σπατάλες και πιστή εφαρμογή του 4-2-1, με απόλυτη συνευθύνη και των δύο άλλων κυβερνητικών εταίρων. Οι δε αντικοινοβουλευτικοί χειρισμοί έγιναν όχι για λόγους ανάγκης (που δεν δικαιολογούνται κι αυτοί, αφού οι θεσμοί δεν πρέπει να παραβιάζονται σε καμία περίπτωση), αλλά για λόγους εντυπωσιασμού, προκειμένου να συγκαλυφθούν τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής σε άλλους τομείς (απόλυση επίορκων, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χειρισμοί σε θέματα ΔΕΠΑ, ΟΠΑΠ κ.λπ.).
Σήμερα, το κρίσιμο είναι να σταματήσει η πολιτική αβεβαιότητα και να βρεθεί ταχύτατα μια λύση στο αδιέξοδο, η οποία δεν θα ακυρώνει την ουσία της αλλαγής που πρέπει να γίνει στη δημόσια τηλεόραση. Η οικονομία της χώρας κρέμεται από μια κλωστή και οι επιχειρήσεις, οι μισθωτοί και οι χιλιάδες άνεργοι που προστίθενται κάθε μέρα δεν αντέχουν άλλη αβεβαιότητα. Είναι καταστροφική.
Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι σημαία ευκαιρίας. Αν δεν γίνονται με συνέπεια, αξιοπιστία και απόλυτο σεβασμό των θεσμών, υπονομεύουν τον ίδιο τον στόχο τους, που είναι η πραγματική αλλαγή της χώρας.
