«Δεν τον φοβάμαι τον καρκίνο. Μου χτύπησε αρκετές φορές την πόρτα. Πριν από περίπου μία εβδομάδα έκανα την τελευταία μου χημειοθεραπεία. Αν ξαναέρθει, θα τον αντιμετωπίσω. Και θα τα καταφέρω πάλι».
Της Νικολέττας Μπούκα
nikolettabouka@yahoo.gr
Η Σούλα Αναστασιάδου, 45 ετών και μητέρα δύο παιδιών, είναι νικήτρια της μάχης για τη ζωή ενάντια στον καρκίνο. Μέχρι σήμερα βρέθηκε τρεις φορές αντιμέτωπη με τη νόσο, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Πάλεψε, αγωνίστηκε, πείσμωσε και την αντιμετώπισε. Η «ΜτΚ» τη συνάντησε την ημέρα που έδινε εξετάσεις στο νυχτερινό λύκειο όπου φοιτά. «Γράφω Ιστορία σήμερα», μας είπε με χαμόγελο, προσθέτοντας ότι μετά τον καρκίνο, ο τρόπος που βλέπεις τη ζωή και οι προτεραιότητες που βάζεις αλλάζουν. Αφορμή για τη συνάντησή μας στάθηκε η σημερινή εκδήλωση με θέμα «Κάνε το Άλμα Ζωής… Μείνε δυνατός», που διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη, στο «Μακεδονία Παλάς», από τις 19.00 - 22.00, ο σύλλογος γυναικών με καρκίνο μαστού «Άλμα Ζωής» νομού Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την μη κερδοσκοπική οργάνωση «Μείνε Δυνατός», στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Επιζώντων από τον Καρκίνο, που έχει οριστεί η πρώτη Κυριακή του Ιουνίου.
Ο «Γολγοθάς» της κ. Αναστασιάδου άρχισε το 2005, όταν ο καρκίνος του μαστού έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά. Για την οικογένειά της δεν ήταν άγνωστη έννοια, καθώς η ίδια μορφή καρκίνου είχε χτυπήσει τη γιαγιά, τη μαμά και τη θεία της.
«Από τα 34 έκανα μαστογραφία και ψηλάφηση μαστού. Στα 37 πια ένιωσα πόνο και ψηλάφησα εγώ η ίδια τον όγκο. Δεν ταράχτηκα. Ο γιατρός μού είπε ότι έπρεπε να υποβληθώ κατευθείαν σε τμηματεκτομή. Κι αυτό έκανα. Ακολούθησαν χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Και τα κατάφερα», θυμάται η κ. Αναστασιάδου.
Ωστόσο, ο καρκίνος δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Πέρασαν τρία χρόνια όταν έκανε εκ νέου την εμφάνισή του. Όπως λέει η ίδια, είχε κάνει εξετάσεις κι όλοι οι δείκτες της ήταν καλοί. Καρκίνος δεν φαινόταν πουθενά. Κι όμως, ένα μήνα μετά τις εξετάσεις αυτές έπιασε η ίδια τον όγκο στον άλλο της μαστό.
«Ήταν σε αρχικό στάδιο. Το πρώτο που σκέφτηκα τότε, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ήταν τα μαλλιά μου που θα έπεφταν πάλι, αλλά και τα κιλά που μόλις είχα χάσει μετά το τέλος των χημειοθεραπειών και τώρα θα τα ξαναέπαιρνα, αφού θα έπρεπε να αρχίσω νέες», εξηγεί και προσθέτει ότι «εκείνο το διάστημα προσπαθούσα εγώ να δώσω κουράγιο στην οικογένειά μου. Ήθελα να φανώ δυνατή. Κι όταν ένιωθα την ανάγκη να κλάψω, το έκανα στο κρεβάτι μου, χωρίς να με βλέπουν».
Πέρασαν πάλι τρία χρόνια, οπότε λόγω και του ιστορικού της η κ. Αναστασιάδου έκανε το γονιδιακό τεστ, το οποίο βγήκε θετικό στο ογκογόνο γονίδιο BRCA1. Έτσι, υποβλήθηκε σε προληπτική διπλή μαστεκτομή και προφυλακτική υστερεκτομή. Ακολούθησε ενάμισης χρόνος χημειοθεραπειών, ο οποίος ολοκληρώθηκε πριν από περίπου μία βδομάδα.
«Τη δεύτερη φορά που εμφάνισα καρκίνο έγινα εθελόντρια στο σύλλογο ‘Άλμα Ζωής’. Είναι εδώ για μένα όταν τον χρειάζομαι κι είμαι εδώ για ό,τι με χρειαστούν. Το βασικό είναι ότι μου άνοιξαν την αγκαλιά τους και με καταλαβαίνουν, γιατί το έχουν περάσει», τονίζει η κ. Αναστασιάδου.
ΕΛΛΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ Έμαθα να εκτιμώ τα απλά πράγματα
Η Έλλη Βουτσινά κάθεται δίπλα στην κ. Αναστασιάδου και την ακούει με συγκίνηση. Η ίδια είναι 56 ετών και μητέρα δύο παιδιών. Ζει στον Βόλο, αλλά σχεδόν καθημερινά ταξιδεύει ως τη Θεσσαλονίκη, καθώς είναι εθελόντρια στο σύλλογο «Άλμα Ζωής».
«Τη λέξη καρκίνος την άκουσα για πρώτη φορά στα 18 μου. Από τα 26 μου έκανα ψηλάφηση και μαστογραφία. Ο καρκίνος εμφανίστηκε στα 50 μου με την εμμηνόπαυση. Το 2006 έκανα μαστογραφία και ήταν καθαρή. Το 2008 ανακάλυψα ότι είχα όγκο και στους δυο μαστούς. Το πρώτο συναίσθημα ήταν θυμός γιατί δεν τον πρόλαβα, ενώ ήμουν πάντα συνεπής στις προληπτικές εξετάσεις μου. Έφυγα από τον Βόλο και ήρθα στη Θεσσαλονίκη. Αμέσως έκανα εισαγωγή στο ‘Θεαγένειο’ και υποβλήθηκα σε τμηματεκτομή», περιγράφει στη «ΜτΚ» η κ. Βουτσινά και προσθέτει ότι αργότερα υποβλήθηκε και σε προφυλακτική υστερεκτομή.
Εκτός, όμως, από τον καρκίνο, είχε να αντιμετωπίσει και τον θάνατο του συζύγου της, ο οποίος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, μην αντέχοντας τη φόρτιση και τις δυσκολίες που έβλεπε να περνάει η γυναίκα του κατά τη διάρκεια των χημειοθεραπειών της.
«Τα παιδιά μου είχαν φοβηθεί με τον καρκίνο, αλλά ήταν κοντά μου. Με στήριζαν και μου έδιναν δύναμη. Στον 9ο όροφο του ‘Θεαγενείου’ άκουγα τις ιστορίες κάθε ασθενούς κι έπαιρνα τα θετικά. Και μαζί αντλούσα δύναμη. Από τις αρχές του 2010 ζω πλέον χωρίς καρκίνο. Απ’ αυτόν έμαθα να εκτιμώ τα απλά πράγματα στη ζωή. Είναι δύσκολο, αλλά θα περάσει. Βγήκα δυνατότερη. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω», λέει η κ. Βουτσινά.
ΜΑΡΙΑ ΣΙΡΛΩΠΗ Ο καρκίνος ήρθε δύο μέρες πριν να γεννήσω την κόρη μου
Η Μαρία Σιρλώπη είναι μόλις 40 ετών και μητέρα δύο παιδιών. Βλέποντάς την κάποιος, νιώθει μια απίστευτη οικειότητα μπροστά στα λαμπερά μάτια της και το ζεστό της χαμόγελο.
«Ο καρκίνος μπήκε στη ζωή μου σαν θύελλα πριν από τρία χρόνια. Πρώτα νόσησε η μητέρα μου και δύο μήνες μετά αρρώστησα κι εγώ. Πριν τον εμφανίσω, ψαχνόμουν για περίπου δύο χρόνια. Ωστόσο, έγινε λάθος διάγνωση και μου είπαν ότι είχα αδένωμα. Όταν ήμουν έγκυος στη δεύτερη κόρη μου και μόλις δύο μέρες πριν να γεννήσω, διαπίστωσα πρήξιμο και πόνο στον μαστό. Διαγνώστηκε όγκος που είχε κάνει μετάσταση στους λεμφαδένες», περιγράφει στη «ΜτΚ» η κ. Σιρλώπη.
Η ίδια παρέμεινε ψύχραιμη, καθώς είχε μπροστά της μία γέννα. Πέντε μέρες μετά τον ερχομό του δεύτερου παιδιού της στη ζωή, εκείνη μετακινήθηκε από τη μαιευτική κλινική στην ογκολογική.
«Κι εκεί ξέσπασα. Ένιωθα θυμό. Ήταν άδικο αυτό που μου συνέβαινε. Γιατί μου φρέναρε την ευτυχία μου, δεν με άφηνε να χαρώ τον ερχομό του παιδιού μου. Και τότε είπα ότι θα κάνω τα πάντα για να μην έχω τον καρκίνο, για να γεράσω μαζί με τον άνδρα μου και να μεγαλώσω με τα παιδιά μου», λέει η κ. Σιρλώπη.
Ο όγκος αφαιρέθηκε κι επί έξι μήνες έκανε χημειοθεραπείες. Την περίοδο εκείνη η μητέρα της, που επίσης πάλευε με τον καρκίνο του μαστού, τη στήριζε και τη βοηθούσε συνεχώς, ενώ η αδερφή της, μαζί με τα δικά της παιδιά, ανέλαβε και τη φροντίδα του νεογέννητου μωρού τις πρώτες 40 ημέρες. Η κ. Σιρλώπη έκανε και το γονιδιακό τεστ, το οποίο βγήκε θετικό. Ακολούθησαν προληπτική αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή και προληπτική υστερεκτομή.
«Ήταν δύσκολη απόφαση. Επέλεξα, όμως, να προλάβω μια επόμενη άσχημη κατάσταση, αφού ήξερα ότι κινδυνεύω. Δύο χρόνια τώρα είμαι καλά. Κατάλαβα ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Νιώθω νικήτρια και τυχερή μέσα στην ατυχία μου, γιατί τα κατάφερα και γιατί η οικογένειά μου με στήριξε», λέει η κ. Σιρλώπη και προσθέτει ότι «ο καρκίνος είναι σαν πολλές άλλες αρρώστιες που έχουν παρεξηγηθεί, όπως ένα εγκεφαλικό ή μια ανακοπή που μπορεί να σε σκοτώσουν σε μια στιγμή. Ο καρκίνος σού δίνει την ευκαιρία να τον αντιμετωπίσεις και δεν είναι ανίκητος. Είναι σημαντικό να κάνουμε προληπτικές εξετάσεις όσο είμαστε υγιείς, για να παραμείνουμε υγιείς».
ΕΛΕΝΗ ΝΤΕΛΙΟΠΟΥΛΟΥ Όλοι είναι νικητές
Νικήτρια της ζωής είναι και η πρόεδρος του συλλόγου γυναικών με καρκίνο μαστού «Άλμα Ζωής» νομού Θεσσαλονίκης Ελένη Ντελιοπούλου, η οποία ζει χωρίς τον καρκίνο εδώ και 18 χρόνια.
«Νιώθω νικήτρια διπλά. Αφενός από την προσωπική μου εμπειρία με τον καρκίνο κι αφετέρου από τη διάθεση και τον τρόπο ζωής των μελών του συλλόγου μας, που νιώθουν νικητές της νόσου. Δυστυχώς, ο καρκίνος του μαστού εμφανίζεται σε πολύ μικρές ηλικίες πλέον κι είναι πολύ σημαντικό ακόμη και κοπέλες ηλικίας μόλις 25 ετών να νιώθουν νικήτριες», δηλώνει στη «ΜτΚ» η κ. Ντελιοπούλου.
Αναφερόμενη στην εκδήλωση «Κάνε το Άλμα Ζωής… Μείνε δυνατός», εξηγεί ότι είναι αφιερωμένη στους νικητές του καρκίνου, είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη και η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό. Θα συμμετέχουν, καταθέτοντας την προσωπική τους ιστορία, επιζώντες του καρκίνου, ενώ στόχος είναι να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες σε σχέση με τον καρκίνο, να τον απομυθοποιήσει ως θανατηφόρο νόσο και να αποτελέσει πηγή έμπνευσης κι ελπίδας για όσους εμπλέκονται μ’ αυτόν.
«Το «επιζώντες» παραπέμπει στον βομβαρδισμό που έχουμε δεχτεί από το άκουσμα του καρκίνου και τις χημειοθεραπείες. Είναι πολύ σημαντική γιορτή κι απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν επιβιώσει από πολλούς τύπους καρκίνου. Νικητές δεν είναι μόνο αυτοί που ζουν, είναι κι αυτοί που θα πέσουν 10 φορές και θα σηκωθούν 11, άσχετα αν θα χάσουν τη ζωή τους. Το να παλεύεις για ένα αύριο αξίζει τον κόπο», λέει η κ. Ντελιοπούλου.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα παρουσιαστούν νεότερα δεδομένα για τον καρκίνο από τον ογκολόγο-παθολόγο Κωνσταντίνο Παπαζήση, ενώ θα προσφερθούν 50 δωρεάν μαστογραφίες από την Euromedica (Γενική κλινική).
Επίσης, για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί κι ένα τραγούδι που γράφτηκε για το «Άλμα Ζωής» νομού Θεσσαλονίκης. Ο τίτλος του είναι «Άλμα Ζωής» και συντελεστές οι Κώστας Καραφώτης και Ζωή Καλλίστογλου (τραγούδι), Ιορδάνης Παύλου (μουσική-ενορχήστρωση), Γιάννης Μαλλιάς (στίχοι) και Μιχ. Άκης Ελευθεριάδης (Dream studio).
«Ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές που τίμησαν το ‘Άλμα Ζωής’ Θεσσαλονίκης με τη δημιουργία αυτού του υπέροχου τραγουδιού. Το ‘Άλμα Ζωής’ το αφιερώνει σε όλους τους νικητές του καρκίνου, καθώς και σ’ αυτούς που προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν», δηλώνει η κ. Ντελιοπούλου.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ «Μείνε δυνατός»
Το «Μείνε δυνατός» είναι μία κοινωφελής μη κερδοσκοπική οργάνωση υποστήριξης ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο. Εμπνευστής και δημιουργός της είναι ο Παναγιώτης Μιχαήλ, ο οποίος μέσα σε μία δεκαετία πάλεψε δύο φορές με τον καρκίνο κι επιβίωσε. Όπως περιγράφει ο ίδιος στην ιστοσελίδα της οργάνωσης (www.bestrong.org.gr), η πρώτη φορά που του διεγνώσθη καρκίνος των όρχεων ήταν το 1997. Μέσα από τη δική του εμπειρία με τον καρκίνο συνειδητοποίησε ότι οι καρκινοπαθείς, οι οικογένειες και οι φίλοι τους είχαν μεγάλη ανάγκη για αξιόπιστες πληροφορίες, πρακτικές συμβουλές και ψυχολογική υποστήριξη. «Όπλα» που ο ίδιος δεν κατάφερε να βρει μέσα στο δεκάχρονο ταξίδι του με τον καρκίνο. Έτσι, δημιούργησε την οργάνωση, θέλοντας να παρέχει σε όσους εμπλέκονται με τον καρκίνο όλα εκείνα τα «όπλα», που χρειάζονται για να τον αντιμετωπίσουν ανώδυνα και χωρίς φόβο.
Από τις αρχές του 2010 λειτουργεί η εθνική γραμμή υποστήριξης των ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο «1069». Από την 1η Φεβρουαρίου 2012 έως και 31 Ιανουαρίου 2013 η γραμμή λειτούργησε σε 24ωρη βάση, με αστική χρέωση και στελεχώθηκε από 7 ειδικούς Ψυχικής Υγείας. Λόγω οικονομικής αδυναμίας συντήρησης της 24ωρης λειτουργίας, από την 1η Φεβρουαρίου 2013 η γραμμή λειτουργεί σε 12ωρη βάση, από 9.00 - 21.00. Μέχρι σήμερα περισσότερα από 4.500 χιλιάδες άτομα έχουν τηλεφωνήσει, για να ζητήσουν υποστήριξη και βοήθεια.
