Η κεντρική σάλα του Αλεξάνδρειου πήρε το όνομά του, ενώ η φανέλα με το Νο.6 αναρτήθηκε στην οροφή του γηπέδου
Οταν γύρω στις εννέα και μισή το βράδυ ο «θεός» του μπάσκετ εμφανίστηκε _ με μαύρο κοστούμι και όχι με κίτρινη φανέλα και σορτσάκι _ στο θρυλικό παρκέ του Αλεξανδρείου Μελάθρου της Θεσσαλονίκης, τα θεμέλια του γηπέδου τραντάχτηκαν τόσο έντονα, ώστε κόντεψαν να ξεριζωθούν από τη γη.
Ο Νίκος Γκάλης, ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου του αθλήματος και δημιούργησε αμέτρητους καινούργιους φιλάθλους και αθλητές, τιμήθηκε επί τέλους όπως του άρμοζε!
«He is… Θεός!», είπε για τον Γκάλη ο «χρυσοδάκτυλος» κ. Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ένας από τους δεκάδες εκλεκτούς προσκεκλημένους σε μια αξέχαστη βραδιά. Μόνο που την Τρίτη του Πάσχα (7/5/2013), και ο… «Θεός» του μπάσκετ λύγισε. Αντίκρυσε 6.000 ανθρώπους να τον αποθεώνουν, να τραγουδούν ρυθμικά το όνομά του και να αναρωτιούνται όπως πριν από δύο δεκαετίες «τι την έκανε την μπάλα ο Θεός;» και δεν άντεξε. Βλέποντας με την άκρη του ματιού του την εξάχρονη κόρη του Στέλλα (που πήρε το όνομά της από τη μητέρα του «Νικ») και τη σύζυγό του, βούρκωσε και αδυνατώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του είπε: «Σας αγαπώ πολύ…».
Και όταν ρωτήθηκε αν και πόσο αντιλαμβάνεται την αγάπη του κόσμου εξήγησε: «Δεν το κατάλαβα τώρα, το ήξερα πάντα». Το γήπεδο σείεται από παρατεταμένα χειροκροτήματα. Οι γονείς συγκινημένοι, τα παιδιά τους έβλεπαν επί τέλους τον κορυφαίο των κορυφαίων, τον γητευτή της «πορτοκαλί θεάς», την οποία ο Γκάλης είχε αρχίσει να περιστρέφει στα δάχτυλά του σαν ζογκλέρ.
Ο πρώην συμπαίκτης του στην Εθνική κ. Νίκος Φιλίππου έδωσε το σύνθημα και ο κ.Παναγιώτης Γιαννάκης, προπονητής της γαλλικής Λιμόζ, η οποία αναμετρήθηκε για λίγα λεπτά προς τιμήν του «Γκάγκστερ» με τη νυν ομάδα του Αρη, προχώρησε στο παρασύνθημα ανταλλάσσοντας πάσες με το έτερόν του ήμισυ τη δεκαετία του '80. Όλοι όρθιοι!
Υποκλίνονται στον 56χρονο Γκάλη, ο οποίος καλεί την κόρη και τη σύζυγό του στο κέντρο του γηπέδου «ρουφώντας» κάθε στιγμή της σπουδαίας εκδήλωσης, που διοργάνωσε η ΚΑΕ Αρης και η οργανωτική επιτροπή (Ράσογλου, Κισέογλου, Γαλιλαίας, Αντωνιάδης, Σαμαράς) για τον παλαίμαχο άσο. «Τι να πω; Αυτό είναι το σπίτι μου και όλοι αυτοί (σσ: ο κόσμος) η οικογένειά μου. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω έτσι. Είχα να νιώσω έτσι από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου», ψέλλισε με τρεμάμενη φωνή ο «Νικ».
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, εκτυλίσσεται μια από τις πιο σπάνιες σκηνές: Ο Γκάλης αγκαλιάζεται θερμά με τον κ. Π. Γιαννάκη! Δύο άνδρες, οι οποίοι στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Αρη δεν αντάλλαζαν… ούτε καλημέρα, επηρεασμένοι από υπερτροφικούς εγωισμούς, «γιατρεύονται» από τον χρόνο και ο ένας πέφτει στην αγκαλιά του άλλου.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από τη στιγμή που η αγαπημένη του ομάδα κρεμάει ψηλά τη φανέλα του», θα πει ο Νίκος Γκάλης και όταν τον «τσίγκλησαν» οι παρουσιαστές της εκδήλωσης συμπλήρωσε: «Κάλλιο αργά παρά ποτέ». Πράγματι. Η ΚΑΕ Αρης, οι οπαδοί του «αυτοκράτορα», οι φίλοι του μπάσκετ, το ίδιο το άθλημα, οι τεράστιες προσωπικότητες, που ταξίδεψαν από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, τίμησαν το «φαινόμενο», έστω και 19 χρόνια μετά την αποχώρηση από την ενεργό δράση.
Οσο για τα κέρδη της αποψινής βραδιάς; Κερδισμένο βγήκε το μπάσκετ, το οποίο μέσω ενός εν ζωή «θρύλου» κέρδισε νέους υποστηρικτές, νέους φιλάθλους, οι οποίοι _ αν εκπαιδευτούν με σωστό τρόπο _ δεν θα αποδοκιμάσουν στο μέλλον τον εκάστοτε εκπρόσωπο του ΠΑΟΚ (όπως συνέβη στην περίπτωση του προέδρου της ΚΑΕ ΠΑΟΚ κ.Μπάνε Πρέλεβιτς, που «τα άκουσε» από τους σκληροπυρηνικούς του Αρη) που θα επισκεφτεί το Αλεξάνδρειο σε ανάλογη, μελλοντική εκδήλωση.
Κέρδισε η ΚΑΕ Αρης, η οποία έστω για λίγες ώρες έγινε… πρώτο θέμα σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ, ξανάζησε μεγάλες στιγμές του παρελθόντος και κανονικά, με περισσότερη δύναμη θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που την ταλανίζουν την τελευταία δεκαετία. Και επί τέλους, αποκαταστάθηκε η αδικία κατά του «Νικ» μέσα από δύο συμβολικές πράξεις: Με κυβερνητική απόφαση η κεντρική σάλα του Αλεξάνδρειου πήρε το όνομα «Νίκος Γκάλης», ενώ η φανέλα με το Νο.6 αποσύρθηκε οριστικά και αναρτήθηκε στην οροφή του ξακουστού γηπέδου, του δικού του γηπέδου… Υπό αυτή την έννοια, η «συγγνώμη» του προέδρου της ΚΑΕ Αρης κ. Λευτέρη Αρβανίτη γίνεται από όλους αποδεκτή..
Ο Νίκος Γκάλης, ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου του αθλήματος και δημιούργησε αμέτρητους καινούργιους φιλάθλους και αθλητές, τιμήθηκε επί τέλους όπως του άρμοζε!
«He is… Θεός!», είπε για τον Γκάλη ο «χρυσοδάκτυλος» κ. Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ένας από τους δεκάδες εκλεκτούς προσκεκλημένους σε μια αξέχαστη βραδιά. Μόνο που την Τρίτη του Πάσχα (7/5/2013), και ο… «Θεός» του μπάσκετ λύγισε. Αντίκρυσε 6.000 ανθρώπους να τον αποθεώνουν, να τραγουδούν ρυθμικά το όνομά του και να αναρωτιούνται όπως πριν από δύο δεκαετίες «τι την έκανε την μπάλα ο Θεός;» και δεν άντεξε. Βλέποντας με την άκρη του ματιού του την εξάχρονη κόρη του Στέλλα (που πήρε το όνομά της από τη μητέρα του «Νικ») και τη σύζυγό του, βούρκωσε και αδυνατώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του είπε: «Σας αγαπώ πολύ…».
Και όταν ρωτήθηκε αν και πόσο αντιλαμβάνεται την αγάπη του κόσμου εξήγησε: «Δεν το κατάλαβα τώρα, το ήξερα πάντα». Το γήπεδο σείεται από παρατεταμένα χειροκροτήματα. Οι γονείς συγκινημένοι, τα παιδιά τους έβλεπαν επί τέλους τον κορυφαίο των κορυφαίων, τον γητευτή της «πορτοκαλί θεάς», την οποία ο Γκάλης είχε αρχίσει να περιστρέφει στα δάχτυλά του σαν ζογκλέρ.
Ο πρώην συμπαίκτης του στην Εθνική κ. Νίκος Φιλίππου έδωσε το σύνθημα και ο κ.Παναγιώτης Γιαννάκης, προπονητής της γαλλικής Λιμόζ, η οποία αναμετρήθηκε για λίγα λεπτά προς τιμήν του «Γκάγκστερ» με τη νυν ομάδα του Αρη, προχώρησε στο παρασύνθημα ανταλλάσσοντας πάσες με το έτερόν του ήμισυ τη δεκαετία του '80. Όλοι όρθιοι!
Υποκλίνονται στον 56χρονο Γκάλη, ο οποίος καλεί την κόρη και τη σύζυγό του στο κέντρο του γηπέδου «ρουφώντας» κάθε στιγμή της σπουδαίας εκδήλωσης, που διοργάνωσε η ΚΑΕ Αρης και η οργανωτική επιτροπή (Ράσογλου, Κισέογλου, Γαλιλαίας, Αντωνιάδης, Σαμαράς) για τον παλαίμαχο άσο. «Τι να πω; Αυτό είναι το σπίτι μου και όλοι αυτοί (σσ: ο κόσμος) η οικογένειά μου. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω έτσι. Είχα να νιώσω έτσι από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου», ψέλλισε με τρεμάμενη φωνή ο «Νικ».
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, εκτυλίσσεται μια από τις πιο σπάνιες σκηνές: Ο Γκάλης αγκαλιάζεται θερμά με τον κ. Π. Γιαννάκη! Δύο άνδρες, οι οποίοι στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Αρη δεν αντάλλαζαν… ούτε καλημέρα, επηρεασμένοι από υπερτροφικούς εγωισμούς, «γιατρεύονται» από τον χρόνο και ο ένας πέφτει στην αγκαλιά του άλλου.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από τη στιγμή που η αγαπημένη του ομάδα κρεμάει ψηλά τη φανέλα του», θα πει ο Νίκος Γκάλης και όταν τον «τσίγκλησαν» οι παρουσιαστές της εκδήλωσης συμπλήρωσε: «Κάλλιο αργά παρά ποτέ». Πράγματι. Η ΚΑΕ Αρης, οι οπαδοί του «αυτοκράτορα», οι φίλοι του μπάσκετ, το ίδιο το άθλημα, οι τεράστιες προσωπικότητες, που ταξίδεψαν από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, τίμησαν το «φαινόμενο», έστω και 19 χρόνια μετά την αποχώρηση από την ενεργό δράση.
Οσο για τα κέρδη της αποψινής βραδιάς; Κερδισμένο βγήκε το μπάσκετ, το οποίο μέσω ενός εν ζωή «θρύλου» κέρδισε νέους υποστηρικτές, νέους φιλάθλους, οι οποίοι _ αν εκπαιδευτούν με σωστό τρόπο _ δεν θα αποδοκιμάσουν στο μέλλον τον εκάστοτε εκπρόσωπο του ΠΑΟΚ (όπως συνέβη στην περίπτωση του προέδρου της ΚΑΕ ΠΑΟΚ κ.Μπάνε Πρέλεβιτς, που «τα άκουσε» από τους σκληροπυρηνικούς του Αρη) που θα επισκεφτεί το Αλεξάνδρειο σε ανάλογη, μελλοντική εκδήλωση.
Κέρδισε η ΚΑΕ Αρης, η οποία έστω για λίγες ώρες έγινε… πρώτο θέμα σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ, ξανάζησε μεγάλες στιγμές του παρελθόντος και κανονικά, με περισσότερη δύναμη θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που την ταλανίζουν την τελευταία δεκαετία. Και επί τέλους, αποκαταστάθηκε η αδικία κατά του «Νικ» μέσα από δύο συμβολικές πράξεις: Με κυβερνητική απόφαση η κεντρική σάλα του Αλεξάνδρειου πήρε το όνομα «Νίκος Γκάλης», ενώ η φανέλα με το Νο.6 αποσύρθηκε οριστικά και αναρτήθηκε στην οροφή του ξακουστού γηπέδου, του δικού του γηπέδου… Υπό αυτή την έννοια, η «συγγνώμη» του προέδρου της ΚΑΕ Αρης κ. Λευτέρη Αρβανίτη γίνεται από όλους αποδεκτή..
"ΤΟ ΒΗΜΑ"
