Συνάντηση της Προεδρίας με τους επικεφαλής των εθνικών αντιπροσωπειών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Αθήνα
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδος,
Κυρίες και Κύριοι Επικεφαλής,
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή σας καλωσορίζω και εγώ με τη σειρά μου, στην Ελλάδα.
Σε μια χώρα που την τελευταία τριετία βρίσκεται στο επίκεντρο μιας γενικευμένης Κρίσης, με την ελληνική κοινωνία να βιώνει μια πρωτόγνωρη δοκιμασία για να σταθεροποιήσει το βηματισμό της στο «δρόμο» της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και της Νομισματικής Ένωσης.
Η παρουσία, λοιπόν, του ΕΛΚ στην Ελλάδα αυτήν τη χρονική στιγμή αποκτά ξεχωριστή σημασία αφού αποτελεί τον βασικότερο εκφραστή του «ευρωπαϊκού οράματος», εγγυητή των αρχών και των αξιών που ενέπνευσαν τους λαούς της Ευρώπης να συνενωθούν με στόχο την κοινή προκοπή και ευημερία.
Η ελληνική κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός κύριος Αντώνης Σαμαράς προσωπικά με διαρθρωτικές αλλαγές που χτυπούν τις χρονίζουσες στρεβλώσεις και παθογένειες επέλεξαν υπεύθυνα να επενδύσουν στη «λύση» και όχι στο «πρόβλημα».
Με την πολύτιμη ευρωπαϊκή συνδρομή σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια των Ελλήνων πολιτών, ο κίνδυνος χρεοκοπίας απομακρύνθηκε, η απειλή, όμως, ενός κοινωνικού «κραχ» συνεχίζει να είναι ορατή.
Μετά από τρία χρόνια Δημοσιονομικής Προσαρμογής με όρους ακραίας λιτότητας, η πραγματική οικονομία παραλύει και η κοινωνική συνοχή υπονομεύεται.
Το επίπεδο διαβίωσης υποβαθμίζεται βίαια, καθώς μόνο τη διετία 2010-2011 συρρικνώθηκε κατά 34% διαμορφώνοντας συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.
Η παρατεταμένη και βαθιά ύφεση εξανεμίζει κάθε δημοσιονομικό όφελος.
Τα έσοδα υποχωρούν και το ΑΕΠ μειώνεται κατά 25% την πενταετία 2009-2013 με συνέπεια ο κρίσιμος λόγος του Δημοσίου Χρέους προς το ΑΕΠ να χειροτερεύει συνθλίβοντας την αποτελεσματικότητα του Οικονομικού Προγράμματος.
Η ανεργία εξαπλώνεται φτάνοντας στο 27% και η μακροχρόνια ανεργία που ξεπερνά το 70% της συνολικής ανεργίας μετατρέπεται σε μια μόνιμη ζοφερή κατάσταση.
6 στους 10 νέους εκτοπίζονται στο εργασιακό περιθώριο και καταδικάζονται στη μετανάστευση.
Ταυτόχρονα, η χρηματική φτώχεια απειλεί το ένα τρίτο του ελληνικού πληθυσμού και το 30% των παιδιών κάτω των 18 ετών.
Είναι ενδεικτικό ότι η φτώχεια αυξήθηκε κατά 43% σε χρονικό διάστημα ενός έτους.
Περίπου μία στις έξι οικογένειες αναγκάζονται να επιβιώσουν χωρίς κανέναν εργαζόμενο.
Φαινόμενα ακραίας υλικής υστέρησης επεκτείνονται, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται ενώ οι ουρές των συσσιτίων γεμίζουν με νοικοκυραίους του χθες.
Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, η «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής οικονομίας, στραγγαλίζεται από την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και οδηγείται σε μαζικές πτωχεύσεις.
Την ίδια ώρα, η αγορά εργασίας απορρυθμίζεται πλήρως.
Ο κοινωνικός διάλογος αποδυναμώνεται και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καταστρατηγούνται στην πράξη με στόχο την επικράτηση των ατομικών συμβάσεων.
Η μέση μείωση μισθών υπολογίζεται σε 30% και σε συνδυασμό με την υπέρμετρη φορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων επιφέρουν τεράστιες απώλειες στο πραγματικό εισόδημα.
Η υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών διογκώνεται και συνιστά μια «βραδυφλεγή βόμβα» στα θεμέλια του κοινωνικού ιστού, ένα ισχυρό «τροχοπέδη» σε κάθε αναπτυξιακό εγχείρημα.
Ήδη, το ένα τέταρτο των δανείων χαρακτηρίζονται ως «μη εξυπηρετούμενα» και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος πληθαίνουν με σοβαρό το ενδεχόμενο περιδίνησης σε ένα φαύλο κύκλο κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
Από την άλλη πλευρά, ο κοινωνικός προϋπολογισμός περιορίζεται δραματικά με τις ευπαθείς ομάδες κυριολεκτικά να υποφέρουν.
Το κράτος πρόνοιας και το πλέγμα κοινωνικής προστασίας αποδυναμώνονται όταν οι κοινωνικές, οικονομικές και εκπαιδευτικές ανισότητες εντείνονται επικίνδυνα.
Παράλληλα, η εκτεταμένη ανεργία και οι μειώσεις των αποδοχών που συνεπάγονται αντίστοιχες μειώσεις εισφορών πλήττουν καίρια την προοπτική βιωσιμότητας και επάρκειας του Ασφαλιστικού Συστήματος.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Η κοινωνική συμφωνία και συνοχή είναι απαραίτητα εργαλεία για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων και δεν επιτρέπεται να «περιθωριοποιούνται» με κανένα πρόσχημα έκτακτων συνθηκών.
Όσο σαφές, λοιπόν, είναι ότι η Ελλάδα υποχρεούται να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, άλλο τόσο ξεκάθαρο γίνεται ότι ορισμένα συστατικά του Προγράμματος πρέπει να αναθεωρηθούν προκειμένου να επιτευχθούν οι βασικοί του στόχοι.
Η προσήλωση στη δημοσιονομική εξυγίανση είναι αδιαμφισβήτητη, όμως και η σταδιακή εγκατάλειψη του «δόγματος» της ακραίας λιτότητας είναι επιτακτική ανάγκη, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ένωση.
Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να τροποποιηθούν μέτρα που έχουν εξαντλητικό χαρακτήρα και να συνδυαστούν με αντισταθμιστικές πολιτικές που ενισχύουν την ανάπτυξη θωρακίζοντας τον κοινωνικό ιστό.
Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλα φορολογικά βάρη, ενώ οποιαδήποτε νέα μείωση μισθών με εσωτερική υποτίμησή τους θα οδηγήσει στην εξαθλίωση.
Η ουσιαστική ρύθμιση, ακόμα και το «κούρεμα», των ιδιωτικών δανείων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την αναθέρμανση της αγοράς.
Η αποκλιμάκωση των συντελεστών ΦΠΑ σε βασικά αγαθά και στην εστίαση είναι ένα μέτρο αναπτυξιακής πνοής που αφενός θα προσφέρει κοινωνική ανακούφιση και αφετέρου θα αναβαθμίσει την ανταγωνιστικότητα σημαντικών κλάδων της εθνικής οικονομίας, όπως ο Τουρισμός.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οφείλει ως μέλος της Τρόικας να περιφρουρήσει το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο, που διαχρονικά αποτελεί το μεγάλο μας πλεονέκτημα, το σημείο της υπεροχής μας.
Οφείλει να διασφαλίσει πως οι στόχοι της Στρατηγικής ΕΕ 2020 δεν θα παραμείνουν στα «χαρτιά» και κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν θα εξαιρείται από τη διαδικασία για την επίτευξή τους.
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία για την Ένωση, η απάντηση πρέπει να είναι μια και ενιαία: Περισσότερη Ευρώπη.
Και «Περισσότερη Ευρώπη» σημαίνει:
Γοργά και σταθερά βήματα για μια κεντρική πολιτική διακυβέρνηση που θα σέβεται τις εθνικές ιδιαιτερότητες και δεν θα αγνοεί ζωτικές κοινωνικές ανάγκες.
Ισχυρή Κοινωνική Διάσταση, μέσα από την επιστροφή στις «ρίζες» της Πολιτικής Ένωσης με πρώτιστο στόχο την επιτάχυνση της κοινωνικής σύγκλισης και την καταπολέμηση των περιφερειακών ανισοτήτων.
Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και «αμοιβαιότητα» μεταξύ των κρατών-μελών μακριά από αθέμιτους οικονομικούς πατριωτισμούς και σκοπιμότητες, ώστε να αθροίσουμε τις αρετές μας και να πολλαπλασιάσουμε τα πλεονεκτήματά μας.
Τότε και μόνο τότε, η Ευρώπη θα γίνει μια Ομοσπονδία Εθνών-Κρατών με οικονομία υψηλής ταχύτητας και όχι μια Ένωση κοινωνιών πολλαπλών ταχυτήτων.
Τότε και μόνο τότε, η Ευρώπη θα αποκαταστήσει τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες της και θα πρωταγωνιστήσει στις παγκόσμιες εξελίξεις, έτσι όπως την οραματίστηκαν οι ιστορικοί ηγέτες της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς.
Ευχαριστώ πολύ.
