Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αλλά προφανώς – για τους ίδιους προπαγανδιστικούς λόγους – τόσο τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, όσο και μερίδα του Τύπου (που όμως επιβάλλει την λεγόμενη «κυρίαρχη άποψη») αποφάσισαν να παραστήσουν ότι δεν διάβασαν την πρόταση.
Με αποτέλεσμα ο προπαγανδιστικός σκοπός να επιτευχθεί. Και να μείνει στη συνείδηση του κόσμου αυτό ακριβώς που ήθελαν: Υποβλήθηκε πρόταση για εξεταστική επιτροπή και τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση την απέρριψαν!
Επομένως, σύμφωνα με τους προπαγανδιστές, δεν υπάρχει πολιτική βούληση να διερευνηθούν οι λόγοι για τους οποίους οδηγηθήκαμε στην σημερινή κατάσταση!
Φυσικά, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.
Για τους ακόλουθους λόγους (που η προπαγάνδα απέκρυψε):
Δεν ήξεραν ούτε το έλλειμμα!
Η αλήθεια είναι πως το κείμενο της πρότασης ήταν γεμάτο λάθη, ανακρίβειες, στρεψοδικίες και αοριστίες.
Αρκεί να σκεφθεί κανείς πως σύμφωνα με την πρόταση, δια της διόγκωσης από την ΕΛΣΤΑΤ, το έλλειμμα εκτοξεύθηκε στο 13,5%.
Η αλήθεια είναι πως το έλλειμμα που εμφάνισαν η ΕΛΣΤΑΤ και η Eurostat το φθινόπωρο του 2010, ήταν… 15,4%!
Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Είναι δυνατόν να υποβάλλεις ολόκληρη πρόταση για εξεταστική και να μην έχεις βρει προηγουμένως το ακριβές νούμερο που θα στοιχειοθετούσε τα επιχειρήματά σου;
Και μπορούσε κανένας σοβαρός άνθρωπος να βάλει την υπογραφή του κάτω από ένα τόσο σοβαρό λάθος – που ουσιαστικά ακυρώνει το επιχείρημα, αφού το πρωτοφανές ήταν ότι φθάσαμε (με τη βοήθεια της διόγκωσης) σε έλλειμμα άνω του 15%;
Και τι απάντησαν όταν τους επισημάνθηκε το λάθος; Το απίστευτο: «Να το διορθώσουμε»!
Τι ομολόγησαν δηλαδή αυτοί που δηλώνουν έτοιμοι να κυβερνήσουν; Πως θα κυβερνούν με λάθος νούμερα και… θα τα διορθώνουν μετά!
Ας αφήσουμε που στην πρόταση υποστηρίζεται ότι λόγω του ελλείμματος ανέβηκαν τα spread, ενώ αυτά είχαν πάρει την ανηφόρα ήδη από τα τέλη του 2009, με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα μας σε αδυναμία να δανειστεί τον Ιανουάριο του 2010, δηλαδή τουλάχιστον εννέα μήνες πριν ανακοινωθεί το θηριώδες έλλειμμα (που απλώς αποσκοπούσε στην επιβολή των πρώτων μέτρων, τον Δεκέμβριο του 2010).
Επίσης: Στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται ότι το ΔΝΤ, στην έκθεσή του τού Αυγούστου 2009, ανέφερε πως «η ελληνική οικονομία δεν είχε υποστεί μεγαλύτερη πίεση από την διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν προοιωνιζόταν τίποτε από όλα όσα ακολούθησαν».
Ουδέν ψευδέστερον. Δύο εκθέσεις του ΔΝΤ (Μαΐου και Αυγούστου 2009) και μία του ΟΟΣΑ, παρουσίαζαν μια ζοφερή εικόνα της ελληνικής οικονομίας, προειδοποιώντας ότι έχει εισέλθει σε τροχιά ύφεσης, κάνοντας αρνητικές προβλέψεις για την ανεργία και απαιτώντας περικοπές στον δημόσιο τομέα, μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση φόρων και του ΦΠΑ, κατάργηση φοροαπαλλαγών, κατάργηση 13ης και 14ης σύνταξης, μέτρα απόδοσης 3,7 δις ευρώ, αλλαγή του καθεστώτος προστασίας της εργασίας με άρση των περιορισμών στις απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών, μείωση αμυντικών δαπανών – και γενικά ακριβώς όλα όσα τελικά έγιναν.
Πόσο σοβαρό θα ήταν να βάλει κάποιος την υπογραφή του κάτω από ένα τόσο μεγάλο ψέμα;
Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι…
Όσον αφορά σ’ αυτά που με την πρότασή του ζητούσε να διερευνηθούν ο ΣΥΡΙΖΑ:
Επρόκειτο για έναν απίστευτο αχταρμά, έναν ορυμαγδό, που περιλάμβανε τα πάντα.
Η εξεταστική επιτροπή που γεννήθηκε στη φαντασία του ΣΥΡΙΖΑ – ακριβώς επειδή ο σκοπός δεν ήταν να ερευνηθούν όλα αυτά, αλλά το τελικό προπαγανδιστικό αποτέλεσμα – θα έπρεπε να ερευνήσει τόσα πολλά θέματα (και άλλα τόσα, διότι όπως υπογραμμιζόταν στην πρόταση αυτά αναφέρονταν… ενδεικτικά), που ήταν από την αρχή βέβαιο ότι δεν θα μπορούσε να ερευνηθεί τίποτε!
Τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι προμήθειες των δημοσίων έργων, η Goldman Sachs, τα swaps, τα CDS, το σορτάρισμα των ομολόγων, τα μυστικά κονδύλια, ο ρόλος των διεθνών οίκων αξιολόγησης, το PSI, η δυσφήμηση της χώρας, οι δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων, τα spread, οι δηλώσεις Ρουμελιώτη, το κούρεμα των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων, αν κάποια ταμεία είχαν εσωτερική πληροφόρηση και προχώρησαν σε ρευστοποιήσεις, τα διογκωμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ακόμη και ο νεοφιλελευθερισμός που μειώνει τους φόρους και η… αρχιτεκτονική της ευρωζώνης!
Υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι αντικείμενο μιας εξεταστικής επιτροπής μπορεί να είναι μια πολιτική άποψη, μια οικονομική θεωρία;
Υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει πως μπορεί να… δικαστεί η ευρωζώνη;
Πιστεύει κανείς πως είναι δυνατόν από μια και μόνη επιτροπή να ερευνηθούν όλα αυτά – παραγεγραμμένα και μη;
Δεν είναι βέβαιο πως με τον τρόπο αυτό όχι μόνο δεν θα πέσει περισσότερο φως, αλλά θα οδηγηθούμε σε απόλυτη συσκότιση και απόλυτο κουκούλωμα;
Και μάλιστα όταν η μόνη περίπτωση να οδηγηθούμε σε κάποιο αποτέλεσμα προκύπτει από την διερεύνηση της μοναδικής υπόθεσης που μπορεί να οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα – δηλαδή της υπόθεσης της ΕΛΣΤΑΤ που εκκρεμεί αυτή τη στιγμή στην Δικαιοσύνη;
Πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν να υπάρχει παράλληλη έρευνα από εξεταστική και από την Δικαιοσύνη χωρίς να παγώσει η εισαγγελική έρευνα – αφού ο οικονομικός εισαγγελέας υποχρεωτικά θα περιμένει το (νέο) πόρισμα, καθώς ήδη έχει υπάρξει ένα και μάλιστα αθωωτικό;
Είναι δυνατόν να ζητείται κάτι τέτοιο από ανθρώπους που επί του θέματος έχουν κάνει μεγάλη φασαρία και έχουν καταθέσει και στον εισαγγελέα;
Μπορεί να τους ζητείται να βάλουν ταφόπλακα στην υπόθεση που οι ίδιοι υποστηρίζουν;
Και επιτέλους, πρακτικά πώς θα γίνονταν όλα αυτά;
Ας το φανταστούμε για μια στιγμή:
Θα δημιουργείτο μια εξεταστική επιτροπή με δεκάδες βουλευτές από όλα τα κόμματα.
Για πόσο χρόνο θα απασχολείτο αυτή η επιτροπή; Πόσους μήνες; Πόσες δεκάδες μάρτυρες θα εξέταζαν; Πόσο χρόνο θα χρειάζονταν για κάθε μια από τις υποθέσεις – με δεδομένο ότι υπάρχουν βουλευτές που υποβάλλουν ερωτήσεις η κάθε μία από τις οποίες στα πρακτικά καταλαμβάνει ακόμη και… δέκα σελίδες;
Πώς θα τις ιεραρχούσαν; Δεν θα υπήρχε ο κίνδυνος να κυλήσει ο χρόνος και να παραγραφούν και οι μη παραγεγραμμένες υποθέσεις, μεταξύ των οποίων και η μία και μοναδική που μπορεί να τελεσφορήσει;
Ας αφήσουμε που υπάρχει η εμπειρία των προηγουμένων (ων ουκ έστιν αριθμός) εξεταστικών επιτροπών, που κατέληγαν σε πέντε πορίσματα, όσα και τα κόμματα της προηγούμενης Βουλής.
Οπότε, με βάση τη σημερινή σύνθεση της Βουλής τα πορίσματα απλώς θα ήσαν… επτά!
Στην προσπάθεια μάλιστα να πειστούν δήθεν οι βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ της εξεταστικής, ακούστηκαν και μια σειρά από μισές αλήθειες.
Για παράδειγμα, ότι και στην Ισλανδία έγινε εξεταστική. Παρέλειψαν, όμως, να πουν πως εκεί η εξεταστική δεν έγινε από βουλευτές, αλλά από μια τριμερή επιτροπή (ένας δικαστικός, ένας κοινοβουλευτικός και μια Ισλανδή καθηγήτρια Στατιστικής στο Γέηλ), που δούλεψε απερίσπαστη και εξέδωσε γρήγορα το πόρισμά της.
Μας είπαν επίσης πως και στις ΗΠΑ το Κογκρέσο διενεργεί τέτοιες έρευνες. Παρέλειψαν, όμως, να πουν πως στις επιτροπές του Κογκρέσου δεν καλούνται εν ενεργεία πολιτικοί, αλλά άλλοι παράγοντες – τραπεζίτες κλπ – διότι οι πολιτικοί πάνε στον φυσικό τους δικαστή.
Κάτι που στην Ελλάδα σκόπιμα εμποδίζεται δια των εξεταστικών επιτροπών.
Η εξουδετέρωση των βουλευτών
Ουσιαστικά, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπούσε στην εξουδετέρωση του κοινοβουλίου.
Υποχρεωτικά, δεκάδες βουλευτές και για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, θα αφιερώνονταν σε πολύωρες και εξοντωτικές συνεδριάσεις, ακροάσεις μαρτύρων, αξιολογήσεις στοιχείων, χαρτομάνι, βαβούρα, εκνευρισμός, χωρίς να μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στα κατ’ εξοχήν καθήκοντά τους (διότι ως γνωστόν πρόκειται για νομοθετική και όχι για δικαστική εξουσία).
Απολύτως εξουδετερωμένοι, δεν θα ασχολούνταν με τη χώρα, δεν θα είχαν χρόνο για να ανταποκριθούν στην πραγματική αποστολή τους και κυρίως, δεν θα μπορούσαν να ασκήσουν τον πολύ σημαντικό κοινοβουλευτικό έλεγχο, δηλαδή τον έλεγχο της κυβέρνησης.
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση οφείλει να φέρει άμεσα αποτελέσματα στους τομείς της ανάπτυξης και της καταπολέμησης της ανεργίας, για να βγούμε επιτέλους από τον εφιάλτη, δεν θα ήταν δυνατόν να εκπληρωθεί η ζωτικότερη πολιτική ανάγκη.
Και τι θα λέγαμε μετά στο 1,5 εκ των ανέργων; Ότι μπορούν να… τρώνε τις σελίδες από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της εξεταστικής.
Πώς ψήφισε το «μέτωπο»
Είναι γεγονός ότι στη Βουλή έχει δημιουργηθεί ένα μέτωπο που θέλει να αποκαλείται «αντιμνημονιακό» και στο οποίο συστηματικά μετέχει η «Χρυσή Αυγή».
Έτσι:
Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» ψήφισαν υπέρ της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρηματολογώντας όμως επί της… δικής τους πρότασης, που ωστόσο δεν συγκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών για να έλθει προς συζήτηση στην Ολομέλεια. Δηλαδή, επιχειρηματολόγησαν επί της δικής τους πρότασης που όμως δεν συζητείτο, είπαν πως η δική τους πρόταση είναι καλύτερη, αναγνώρισαν αδυναμίες στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την ψήφισαν, ευελπιστώντας πως και ο ΣΥΡΙΖΑ θα… ψηφίσει (και) την δική τους!
Το ΚΚΕ ψήφισε επειδή βρήκε κάποια ψήγματα άξια να υπερψηφιστούν, αλλά η ίδια η κ. Παπαρήγα είπε πως τα θέματα που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρότασή του δεν είναι για εξεταστική, αλλά για… ημερίδα!
Και η Χρυσή Αυγή υπερψήφισε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού προηγουμένως του επετέθη και τον έλουσε με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα, υποστηρίζοντας πως αυτός (ο ΣΥΡΙΖΑ) με τη συντεχνιακή του λογική μας οδήγησε στο Μνημόνιο!
Αν όλα αυτά δεν είναι σουρεαλιστικά, τότε είναι απλώς προπαγανδιστικά!
Υ.Γ. Η Ν.Δ. είχε πράγματι πει ότι θα έφερνε πρόταση για μία εξεταστική επιτροπή που θα διερευνούσε πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο. Αλλά δεν είχε πει ότι θα συνυπογράψει πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Και οπωσδήποτε δεν είχε πει ότι θα το έκανε αυτό πριν εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της χώρας. Και ως γνωστόν, αυτή τη στιγμή και μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου βρισκόμαστε σε διαδικασία επαναγοράς ομολόγων, ενώ διάφορες χώρες περνούν αυτές τις μέρες από τα κοινοβούλιά τους την τελευταία συμφωνία του Eurogroup.
