Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Επίσης, στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι Έλληνες γνωρίζουν πως η κατάσταση της οικονομίας είναι τέτοια, που μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, διότι δεν υπάρχουν λεφτά.
Όλοι γνωρίζουν πως υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι – είτε να εφαρμοστεί το μνημόνιο, είτε να μην εφαρμοστεί.
Και οι δύο δρόμοι είναι επώδυνοι – απλώς είναι αρκετοί εκείνοι που μέσα στην απελπισία τους πιστεύουν πως ο δεύτερος δρόμος μπορεί να είναι λιγότερο επώδυνος από τον πρώτο.
Αυτό το τελευταίο συμβαίνει επειδή διάφοροι πολιτικοί καιροσκόποι και γυρολόγοι επιμένουν (και πείθουν μερίδα του λαού) πως είναι δυνατόν κάτι που (κακή τη μοίρα) υπέγραψε μια απολύτως νόμιμη κυβέρνηση με άλλες 16 κυβερνήσεις και κοινοβούλια, μπορεί να ανατραπεί χωρίς καμιά συνέπεια.
Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα των δύο πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων, αλλά και από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία δεν πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και παρ’ όλα αυτά να συνεχίσουμε να ζούμε κανονικά, σα να μη συνέβη τίποτε.
Επίσης, δεν πιστεύουν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν αν βρεθούν στην εξουσία οι δυνάμεις που έχουν ταχθεί κατά της εφαρμογής του μνημονίου.
Πρόκειται για δυνάμεις που με δυσκολία θα σχημάτιζαν κυβέρνηση.
Αλλά ακόμη κι’ αν μια τέτοια κυβέρνηση κατόρθωνε να εξασφαλίσει την Δεδηλωμένη στη Βουλή θα ήταν αδύνατον να σταθεί:
Αν έλεγε «συγγνώμη, λάθος» και εφάρμοζε το μνημόνιο, θα βρισκόταν αντιμέτωπη με μια ανεξέλεγκτη λαϊκή οργή.
Αν οδηγούσε τη χώρα ηρωικά εκτός μνημονίου, οι συνέπειες από μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα ήσαν τέτοιες, που η χώρα θα έμπαινε αμέσως σε έναν εφιαλτικό κύκλο βίας.
Όλα αυτά, βέβαια, ο κ. Τσίπρας τα γνωρίζει πολύ καλά, όταν ζητά από την πρόσφατα σχηματισθείσα και μετά από εκλογές κυβέρνηση να οδηγήσει τη χώρα «με ομαλότητα» (τι σημαίνει άραγε αυτό;) σε εκλογές.
Τα γνωρίζει πολύ καλά και όταν λέει «αφήνουμε πίσω μας τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς», χωρίς, βέβαια, να το εννοεί.
Τα γνωρίζει και όταν λέει «θέλουμε την εξουσία για τον λαό» - είναι παλιό το σύνθημα και έχει χρησιμοποιηθεί από όλων των ειδών τους ολοκληρωτισμούς, που έχουν κατά καιρούς εφαρμόσει διάφορες καταστροφικές πολιτικές, πάντα στο όνομα του λαού.
Ως γνωστόν, η γραφειοκρατία δεν είναι ένα λάθος της εξουσίας, αλλά τρόπος διακυβέρνησης, προκειμένου να ελέγχεται ο λαός.
Με την γραφειοκρατία, το κράτος ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής του λαού και το κόμμα ασκεί απόλυτο έλεγχο στα μέλη του.
Αν κρίνουμε από την παρουσίαση του νέου οργανωτικού μηχανισμού του (νέου) ΣΥΡΙΖΑ αυτό ακριβώς γίνεται τώρα: Δημιουργείται μια κομματική δομή (με τη βοήθεια των εξπέρ του είδους που μεταπήδησαν στο κόμμα των συνιστωσών), με γραφειοκρατία και μηχανισμούς.
Όσο και αν ο κ. Τσίπρας διακηρύσσει πως δεν θέλει ένα κόμμα γραφειοκρατίας και μηχανισμών, αυτό ακριβώς δημιουργεί αυτόν τον καιρό.
Έχουμε και λέμε:
1.Κεντρική Επιτροπή με 301 μέλη (το 75%+1 θα εκλεγεί απευθείας από την Συνδιάσκεψη και το 25% - να υποθέσουμε -1; - θα υποδειχθούν από τις συνιστώσες.
2. Βασικό οργανωτικό κύτταρο είναι η Οργάνωση – αυτό κάπως οργουελικό, σταλινικό μου ακούγεται - στον τόπο κατοικίας, εργασίας, εκπαίδευσης.
3. Κυρίαρχο όργανο της Οργάνωσης είναι η Γενική Συνέλευση των μελών, η οποία θα συγκαλείται τακτικά ανά μήνα ή έκτακτα.
4. Η Γενική Συνέλευση εκλέγει Γραμματεία, ως εκτελεστικό όργανο.
5. Η Γραμματεία εκλέγει Γραμματέα ή Συντονιστή.
6. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά νομαρχιακές επιτροπές που «συγκροτούνται» στις «νομαρχιακές ενότητες».
7. Το νομαρχιακό όργανο συγκροτείται από συνδιάσκεψη εκλεγμένων αντιπροσώπων από τις Οργανώσεις με μέτρο που θα καθορισθεί από την Κεντρική Επιτροπή στην πρώτη της Συνεδρίαση.
8. Το νομαρχιακό όργανο με τη σειρά του εκλέγει Γραμματεία και Γραμματέα.
9. Και επειδή δεν είναι αρκετό αυτό το όργανο, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από νομαρχιακό, αποκτά και…περιφερειακό όργανο. Αυτό συγκροτείται σε καθεμιά από τις 13 διοικητικές περιφέρειες της χώρας και έχει συντονιστικές και συμβουλευτικές αρμοδιότητες.
10. Για όλα τα παραπάνω την κεντρική πολιτική ευθύνη για τη συνολική δράση του κόμματος θα έχει το…Κεντρικό Όργανο – άλλο οργουελικό αυτό - που θα λαμβάνει αποφάσεις και για την κοινοβουλευτική ομάδα.
Συγγνώμη, αλλά από πού προκύπτει από τα παραπάνω η δήλωση Τσίπρα «αφήνουμε πίσω μας τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς»;
Από πού προκύπτει η διαβεβαίωσή του σύμφωνα με την οποία «δεν θέλουμε ένα κόμμα που με έφοδο θα καταλάβει το κράτος, αλλά θέλουμε έναν κομματικό οργανισμό που η δομή του και οι διαδικασίες του να καθρεπτίζουν τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου, θέλουμε ιδεολογική ηγεμονία στο λαό»;
Με τόσα όργανα, επιτροπές και γραμματείς, πώς θα ηγεμονεύει ο… λαός;
Προφανώς με τον γνωστό τρόπο του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Όταν ο λαός υφίστατο τα πάνδεινα, αλλά συνθλιβόταν κάτω από την κομματική γραφειοκρατία και τους κομματικούς μηχανισμούς.
Όταν ο λαός έψαχνε για νάιλον καλσόν και ηγεμόνευε η νομενκλατούρα του κόμματος…
