Ο αείμνηστος σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, ο συγγραφέας Οδυσσέας Χατζόπουλος και πολλοί άλλοι πέρασαν από τη μετέπειτα…βίλα Αμμαλία?
Το κτίριο στη συμβολή των οδών Χέυδεν και Αχαρνών από το 1862 φιλοξενούσε το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων. Από τις αίθουσές του πέρασαν πολλοί άνδρες που στιγμάτισαν με τον δικό του τρόπο ο καθένας την ιστορία αυτής της χώρας.
Από το 1990, πριν από 22 χρόνια μια ομάδα πεισματάρηδων punk αποφάσισαν να καταλάβουν το εγκατελειμένο σχολείο, που είχε αφεθεί στη φθορά του χρόνου, για να στεγάσουν την punk κουλτούρα. Το κτίριο ή αλλιώς το ‘’γνωστό σημείο’’, όπως αναφέρονταν αργότερα από τους μπάτσους, βρίσκεται στη συμβολή Αχαρνών και Χέυδεν. Λίγο καιρό πριν είχε προηγηθεί από τους ίδιους ανθρώπους η κατάληψη εγκατελειμένου κτιρίου (ιδρύματος Ωνάση) στη λεωφόρο Αμαλίας 56. Από τη συγκεκριμένη λεωφόρο προέκυψε και το όνομα της κατάληψης.
Ο χώρος εκείνος κράτησε μόνο μερικούς μήνες, καθώς υπήρξε βίαιη εκκένωση του από την αστυνομία. Παρόλα αυτά η πίστη και το πείσμα για να στεγαστούν οι επιθυμίες αυτών των ανθρώπων, τους ώθησαν να προχώρησουν ακάθεκτοι στην πραγματοποίηση της νέας κατάληψης, αυτής στο κτίριο της Αχαρνών. Από την πρώτη στιγμή η Villa αναγνώρισε τον εαυτό της ως κατάληψη στέγης, χώρο ελεύθερης πολιτιστικής έκφρασης και πολιτικής δράσης, όπου μέσα σε αυτή λειτούργησε καφενείο, δανειστική βιβλιοθήκη, μουσικό στούντιο κ.αλ.
Πολλές συναυλίες, θεατρικά δρώμενα (πλαισιωμένα πάντα από τη λογική της αυτοoργάνωσης) και ποικίλες πολιτικές δραστηριότητες-εκδηλώσεις έγιναν στο εσωτερικό της κατάληψης και όχι μόνο, αφού στοχευμένα πολλές φορές επεκτείνονταν στη γειτονιά τις κατάληψης, σε πλατείες και λοιπούς δημόσιους χώρους. Όλα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά της Villas τα οποία συνεχίζουν ως έχουν και σήμερα.
Φυσικά οι «περιπέτειες» δεν τελείωσαν στην πρώτη απόπειρα στη λεωφ. Αμαλίας. To «μεγάλο σπίτι» βρέθηκε ξανά, όπως ήταν αναμενόμενο, στο μάτι του κυκλώνα, όχι μόνο λόγω του αντί–θεσμικού του ρόλου, αλλά κυρίως λόγω του ευρύτερου του πολιτικού χαρακτήρα απέναντι στις κυρίαρχες εξουσιαστικές δομές. Ακολουθήσαν εισβολές της αστυνομίας, που συνοδεύτηκαν με προσωρινές εκκενώσεις και επαναλαμβανόμενες διεκδικήσεις από τον Ο.Σ.Κ. (οργανισμός σχολικών κτιρίων) και το δήμο αθηναίων, όπου «ιδιοκτησιακά» ανεμοδέρνει το κτίριο μεταξυ των δύο όλα αυτά τα χρόνια.
Η απάντηση που τους δόθηκε, όχι μόνο από τα άτομα της Villas, αλλά και από πλήθος κόσμου που στάθηκε αλληλέγγυος στο χώρο από την πρώτη στιγμή, ήταν πάντα άμεση και κάτι παραπάνω από δυνατή. Γι’ αυτό άλλωστε η κατάληψη μετρά 22 χρόνια ζωής.
Το Μάιο του ’08, πραγματοποιήθηκε διπλή εμπρηστική επίθεση από παρακρατικούς στη Villa, με αποτέλεσμα να υπάρξουν μεγάλες υλικές ζημιές. Η Villa αξίζει να τονιστεί πως χωροταξικά βρίσκεται σε μια περιοχή όπου, ιδίως τα τελευταία χρόνια και σε τακτά χρονικά διαστήματα, είναι στο επίκεντρο της δημοσιότητας, όπως και σήμερα…
Αξίζει να αναφερθεί ό,τι το κτίριο είναι κατασκευής του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα χρονολογείται περί το 1860. Μετά την κατάληψή του έχουν δημιουργηθεί παιδικά στέκια, ομάδες θεάτρου, μοντέρνου χορού, μουσικής, συλλογικής κουζίνας, προβολών, βίντεο, κουκλοθέατρου, βιβλιοπωλείου, αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου, τυπογραφείου. Ομάδες αυτομόρφωσης βιτρό, ξένων γλωσσων, Η/Υ, πολεμικών τεχνών. Μουσικά και εκδοτικά εγχειρήματα. Studio φωτογραφίας και μουσικής (προβάδικο).
«Μακάρι να στεριώσει» είχε πει ένας από τους πρώτους punk-καταληψίες. Για 22 χρόνια αυτό είχε γίνει…
newsit
