Αν θα έπρεπε κανείς να διαλέξει μια θεωρητική ερμηνευτική πλατφόρμα των όσων ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια στην Ελλάδα, η καταλληλότερη ενδεχομένως να ήταν εκείνη της «θεωρίας του σοκ», η οποία διατυπώθηκε από τον αμερικάνο οικονομολόγο Φρίντμαν και αποκρυσταλλώθηκε από τα νεοφιλελεύθερα «παιδιά του Σικάγο».
Αφού ελέγχθηκε η προαναφερθείσα «κοινωνική μηχανική» στην Λατινική Αμερική, με τα τραγικά αποτελέσματα που γνωρίζουμε, μεταφέρθηκε και στην Ευρώπη, με πρώτο θύμα την Ελλάδα. Ξαφνικά εν έτη 2009, η πολιτική ηγεσία του δικομματισμού και τα κυρίαρχα ΜΜΕ ανακάλυψαν ότι η Ελλάδα χρωστάει και φρόντισαν να το δραματοποιήσουν καταλλήλως. Αυτή η «τρομακτική αφήγηση» συνοδεύτηκε από την διάγνωση των «νεοφιλελεύθερων γιατρών» της ΕΕ και του ΔΝΤ. «Το κράτος διαθέτει οικονομικό λίπος και χρειάζεται δημοσιονομική δίαιτα» μας είπαν. Διαφορετικά, απείλησαν την κοινωνία ότι θα έρθουν χειρότερα. Έτσι ξεκίνησαν να περνούν τα πρώτα πακέτα μέτρων, να υπογράφονται νέες δανειακές συμβάσεις για να ανταλλάξουμε το χρέος με μεγαλύτερο χρέος, βγήκε στο σφυρί η περιουσία του δημοσίου, πάντα υπό το βάρος της απειλής ότι αν δεν συμμορφωθούμε δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις και θα πτωχεύσουμε. Τα μέτρα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο επώδυνα και για να διατηρηθεί η κοινωνία σε κατάσταση σοκ επιστρατεύτηκαν όλα τα όπλα, με τελευταίο εκείνο της Χρυσής Αυγής, το οπλισμένο νεοναζιστικό χέρι της εξουσίας.
Εντούτοις η κοινωνία δεν λύγισε από το «σοκ». Σε ελάχιστο πολιτικό χρόνο ενδυνάμωσε το προοδευτικό αριστερό μέτωπο που εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ και συστρατεύτηκε για την δημοκρατική ανατροπή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας. Ίδια πορεία ξεκίνησαν και άλλες κοινωνίες στην Ευρώπη ζητώντας το αυτονόητο. Κοινωνική δικαιοσύνη, όχι στα μέτρα λιτότητας που βυθίζουν στην ύφεση και βέβαια όχι στην μεταβολή κυρίαρχων κρατών σε αποικίες χρέους.
Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήθηκε πανευρωπαϊκά μία εναλλακτική οικονομική ατζέντα, στην οποία ζητείται επαναδιαπραγμάτευση των χρεών που δημιουργήθηκαν από τις εσφαλμένες νεοφιλελεύθερες συνταγές, την εφαρμογή πολιτικών κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης με στόχευση στον άνθρωπο και φυσικά την κοινωνική δικαιοσύνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ θέτει στο πλαίσιο αυτό την Ευρώπη σαν βάση της πολιτικής του πρότασης. Η Ευρώπη της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης και της κοινωνικής ευημερίας είναι η Ευρώπη για την οποία αγωνιζόμαστε. Αυτή η Ευρώπη απειλείται σήμερα και στον βορά και στον νότο της από τις νεοφιλελεύθερες συνταγές των νεοσυντηρητικών ελίτ, οι οποίες επιβάλλουν τα μοντέλα λιτότητας και εποπτείας παντού. Η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ βασίζεται στην ανατροπή αυτών των αντιδημοκρατικών επιβολών. Η εφαρμογή μιας ανθρωποκεντρικής διακυβέρνησης είναι η μεγάλη αλλαγή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Με την κοινωνία οδηγό θα την εφαρμόσουμε. Η ομορφιά στους δρόμους…
