ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ |
Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό του 2013, όπως και εκείνη που προηγήθηκε την προηγούμενη Τετάρτη για το νομοσχέδιο με τα μέτρα του Μνημονίου, έστρεψε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στο Κοινοβούλιο. Και ο τηλεοπτικός μαραθώνιος απευθείας μεταδόσεων του καναλιού της Βουλής, βοήθησε ώστε το ευρύ κοινό να γνωρίσει καλύτερα, ή… να γνωρίσει για πρώτη φορά τους εκπροσώπους που έχει στείλει στο Κοινοβούλιο.
Η εικόνα φυσικά ήταν ακραία απογοητευτική. Όπως ακραίες ήταν και πολλές συμπεριφορές και ρητορικές που αναπτύχθηκαν. Νέα πρόσωπα αναδείχτηκαν, νέες οπτικές αποκαλύφτηκαν. Σε κάθε περίπτωση, η Βουλή απέκτησε ενδιαφέρον, δυστυχώς όμως αυτό συνέβη για τους λάθος λόγους. Που γίνονται… ακόμη πιο λάθος, σε μια περίοδο κατά την οποία το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται και σχεδόν λοιδωρείται από την κοινωνία, αν δεν προκαλεί οργή, όπως επιβεβαίωσαν και τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Κάπα Research που δημοσίευσε χθες το “Βήμα της Κυριακής”.
Οι απευθείας μεταδόσεις της Βουλής πάντως, ανέδειξαν και το άστρο της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Της κόρης του Νίκου Κωνσταντόπουλου, που πήρε το εισιτήριο εισόδου στη Βουλή από τους πολίτες της Α’ Αθηνών, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, και αποδεικνύει ότι είναι πολλά περισσότερα από… απλώς η κόρη του πατέρα της.
Ακόμη και το γεγονός ότι σχεδόν όλοι στρέφονται εναντίον της, της ασκούν κριτική, τη σχολιάζουν ή ακόμη και της επιτίθενται, δείχνει ότι η κα Κωνσταντοπούλου ήρθε για να μείνει. Και δεν ανήκει φυσικά στην κατηγορία των “γραφικών” περιπτώσεων που ζήσαμε αυτές τις μέρες στη Βουλή.
Διαθέτει γνωστικό υπόβαθρο, έχει δυναμισμό και μάλλον θα… τρέξει πιο γρήγορα από τους παραδοσιακούς ρυθμούς που επιβάλλει η κομματική ιεραρχία, καθώς ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να στερείται το “κάτι παραπάνω”, που θα του επιτρέψει να κεφαλαιοποιήσει την απογοήτευση του κόσμου για το Μνημόνιο.
Και η Ζωή Κωνσταντοπούλου “ακούγεται”. Και μάλιστα, χωρίς να χρειάζεται μικρόφωνο.
