Σε χρονική απόσταση πλέον από την συζήτηση και ψήφιση του Προϋπολογισμού αλλά και του λεγόμενου Μνημονίου-3 στη Βουλή και με την ένταση να έχει πλέον καταλαγιάσει, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να ξανασκεφτούμε ψύχραιμα όσα έγιναν σ’ εκείνες τις κρίσιμες συνεδριάσεις της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας.
Σε χρονική απόσταση πλέον από την συζήτηση και ψήφιση του Προϋπολογισμού αλλά και του λεγόμενου Μνημονίου-3 στη Βουλή και με την ένταση να έχει πλέον καταλαγιάσει, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να ξανασκεφτούμε ψύχραιμα όσα έγιναν σ’ εκείνες τις κρίσιμες συνεδριάσεις της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας.
Ήταν η πρώτη φορά για μένα που συμμετείχα σε μια τόσο σημαντική διαδικασία και δυστυχώς, πολλά από όσα ακούστηκαν ή συνέβησαν θεωρώ ότι δικαίως απογοήτευσαν ακόμα περισσότερο τους Έλληνες πολίτες, για ένα μέρος τουλάχιστον του πολιτικού κόσμου.
Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις σε πολλές περιπτώσεις κατέβηκαν σε επίπεδα που όταν τις συναντάμε στα ποδοσφαιρικά γήπεδα μπορεί να μην μας ενοχλούν αλλά όχι και στη Βουλή των Ελλήνων. Οι παραινέσεις για δημόσιο λιντσάρισμα ανθρώπων και οι ρατσιστικές κραυγές, έστω κι αν εκ των υστέρων συνοδεύτηκαν από δημόσιες συγνώμες, δεν μπορούν να ξεχαστούν εύκολα. Το ίδιο και οι θεατρικές εμφανίσεις βουλευτών, στο βωμό της εξασφάλισης επιπλέον προσωπικής προβολής.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, όσες ουσιαστικές τοποθετήσεις ακούστηκαν χάθηκαν στο κενό… Οι κραυγές επικράτησαν της νηφαλιότητας. Οι εντυπώσεις υπερκέρασαν τη λογική. Πολιτικά πρόσωπα επέλεξαν ενσυνείδητα να μπουν στο κλίμα της Ρωμαϊκής αρένας για να ενθουσιάσουν τα πλήθη και να κερδίσουν το χειροκρότημα της φανατισμένη εξέδρας. Λησμόνησαν όμως ότι δεν υπάρχει μόνο η εξέδρα των φανατικών αλλά μια ολόκληρη χώρα με εκατομμύρια πολίτες. Κι αυτή η χώρα και οι πολίτες της δεν υπηρετήθηκαν από εκείνους που επιχείρησαν να μετατρέψουν την Βουλή σε τσίρκο.
Το κακό για όσους μπήκαν σε αυτή την λογική είναι πως δεν αντιλήφθηκαν ούτε εκ των υστέρων ότι με την τακτική τους, μόνο κακές υπηρεσίες προσέφεραν και στους πολίτες και στο τόπο μας. Εκείνοι που έπρεπε να αποτελούν το παράδειγμα προς μίμηση έγιναν παράδειγμα προς αποφυγή μπερδεύοντας την μαχητική αντιπολίτευση με τον κακόγουστο και επικίνδυνο λαϊκισμό. Το κακό είναι πώς όταν αντιληφθούν πως με την τακτική τους έσκαψαν και συνεχίζουν να σκάβουν έναν λάκκο στο οποίο ενδεχομένως θα είναι οι πρώτοι που θα βρεθούν μέσα θα είναι πολύ αργά γι αυτούς. Ελπίζω όχι και για την Ελλάδα…
