Σ΄ αυτά τα πράγματα δεν έχει «ναι, μεν, αλλά». Η θέση των
κομμάτων για τη χρήση βίας πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Δεκτόν και το «δέρνω με
καδρόνια αλλά απεχθάνομαι τις σιδηρογροθιές». Ακόμη κι αυτό είναι εντιμότερο
από τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που τις μονές μέρες παριστάνουν τα παιδιά των
λουλουδιών και τις ζυγές διακόπτες γιαουρτώνουν όποιον δεν τους αρέσει.
Πόσο σοβαρά παίρνει κανείς τον Στάθη Παναγούλη, με όλο το σεβασμό
για τον Αλέξανδρο, είναι κάτι πολύ προσωπικό. Δύο πράγματα, όμως, δεν
αμφισβητούνται: πρώτον, ότι οι απειλές του προς τους βουλευτές που υπερψήφισαν
το μνημόνιο δε θα ακούγονταν ούτε σε κήρυγμα των Ταλιμπάν, σε συνοικία της
Χεράτ· και, δεύτερον, ότι ο Στάθης Παναγούλης είναι βουλευτής του κόμματος της
αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακριβώς αυτό, παίρνει μιαν ανοησία από εκείνες που
κατά δεκάδες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και την ανάγει σε πολιτικό θέμα.
Τα μεγάλα κόμματα είναι κατ' ανάγκην πολυσυλλεκτικά.
Αλλά πολυσυλλεκτικότητα δε σημαίνει ανεμομαζώματα. Σημαίνει διαφορές μέσα σ'
ένα ελάχιστο πλαίσιο κοινών αρχών. Η θέση απέναντι στη βία, η νομιμοποίηση ή μη
των αποφάσεων που λαμβάνονται από την πλειοψηφία σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη
Βουλή, η αποδοχή ή η απόρριψη της ιδέας των λαϊκών δικαστηρίων είναι τόσο
κρίσιμα ερωτήματα, ώστε αυτονοήτως ανήκουν στο σκληρό πυρήνα αυτών των κοινών
αρχών.
Δε συζητάμε εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος ή όχι να κυβερνήσει, εάν θα
δεσμεύσει ή όχι τις καταθέσεις, εάν θα κρατήσει τη χώρα στο ευρώ ή θα την
επαναφέρει στη δραχμή. Αυτά που είπε ο Παναγούλης έχουν να κάνουν με τις αξίες
της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αν και αυτό είναι ανεκτό μέσα στην
«πολυχρωμία» του ΣΥΡΙΖΑ, κανένα πρόβλημα εάν αύριο κάποιος άλλος βουλευτής πει
ότι δεν έχει ιδιαίτερη αντίρρηση να κατεβούν στους δρόμους τα τανκς, αρκεί να
φέρνουν προς το κόκκινο. Ή, έστω, προς το ροζ. Στην πραγματικότητα, δε θα πει
τίποτε διαφορετικό από αυτό που είπε ο Παναγούλης. Και το οποίο το κόμμα έκανε
πως δεν άκουσε. Αλλά, εάν δεν μπορείς να φέρεις βόλτα τη συνιστώσα Παναγούλης,
με όλες μαζί θα γίνει του Κουτρούλη ο γάμος.
