Την ώρα που η Ευρώπη ξαναδέχεται την Ελλάδα στη ζεστή και αλληλέγγυα αγκαλιά της, επιβεβαιώνοντας με το κοινό ανακοινωθέν των 17 ηγετών της ευρωζώνης την απόφασή της να συνεχίσει να στηρίζει την εθνική διαδρομή της Αθήνας εντός του κοινού νομίσματος, η σκέψη ταξιδεύει αναπόφευκτα σε όσα προηγήθηκαν για να φτάσουμε ως εδώ.
Στο παρασκήνιο και τα γεγονότα που οδήγησαν την Ελλάδα στο Μνημόνιο, αλλά και τους άστοχους χειρισμούς των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ εντός του μηχανισμού στήριξης, που είχαν ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της διεθνούς θέσης της χώρας, και στο διαρκές φλερτ με τη χρεοκοπία, τουλάχιστον όσο μπορούσαν να “παίξουν” με την προοπτική αυτή, οι διεθνείς κερδοσκόποι και όσοι δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό να επενδύσουν σε CDS.
Κι αν η άνοιξη του 201ο, με το δραματικό διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο θεωρείται η απαρχή του μυθιστορήματος, το… προοίμιο είχε γραφτεί περίπου έναν χρόνο πριν. Όταν ο Κώστας Καραμανλής, πρωθυπουργός ακόμη στο Μέγαρο Μαξίμου και διαισθανόμενος ότι το αμέσως επόμενο διάστημα η κρίση θα έφτανε καλπάζοντας και στη γεμάτη δομικές στρεβλώσεις ελληνική οικονομία, κάλεσε το Φεβρουάριο του 2009 τους πολιτικούς αρχηγούς, και τους ζήτησε να συμβάλλουν όλοι στην κοινή προσπάθεια για εκ προοιμίου απορρόφηση των κραδασμών.
Φυσικά, όπως έδειξε το μέλλον, αλλά και όπως θα περίμενε κανείς με βάση την εθνική κακοδαιμονία της αέναης διχόνοιας και του καιροσκοπισμού, η πρωτοβουλία του Κώστα Καραμανλή δεν βρήκε ανταπόκριση. Το μόνο “θηλυκό” που ο Γιώργος Παπανδρέου έβλεπε να καλπάζει προς το μέρος του ήταν… η εξουσία, και όχι η κρίση, τα άκρα (Αλαβάνος-Καρατζαφέρης) δεν είχαν κανέναν λόγο να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική μετωπικής σύγκρουσής της με την κυβέρνηση Καραμανλή, και μόνο το ΚΚΕ με την Αλέκα Παπαρήγα απέδειξε ότι διαθέτει αισθητήριο. Ήταν όμως μόνο του.
Τη συνέχεια, τη βιώνουμε ως εθνική τραγωδία. Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η Νέα Δημοκρατία υπέστη βαριά ήττα, ο Κώστας Καραμανλής αποχώρησε, ο Γιώργος Παπανδρέου πέρασε ως οικοδεσπότης την είσοδο του Μεγάρου Μαξίμου, και η εθνική χρεοκοπία εξελίχτηκε περίπου σε μόνιμη συνοδό της καθημερινότητάς μας.
Μια εξέλιξη για την οποία η Ιστορία θα υπογραμμίσει ότι φυσικά και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Φτάνει να… ακούγαμε. Ο Κώστας Καραμανλής άλλωστε, δεν μπορούσε να το διατυπώσει περισσότερο εύγλωττα στην ομιλία του στο Πεδίο του Άρεως, την Παρασκευή πριν τις εκλογές. “Σας είπα όλη την αλήθεια”. Εννοούσε, απέναντι στον λαϊκισμό.
