Του Σάββα Καλεντερίδη
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr)
Αποτελεί εκπεφρασμένη πεποίθησή μας ότι η πατρίδα μας είναι δυνατόν να διασωθεί χωρίς να υποθηκεύσει τα πάντα μόνον, επαναλαμβάνουμε μόνον, αν αναπτύξει πολύπλευρα τις οικονομικές της σχέσεις με Ρωσία-Ουκρανία-χώρες πρώην ΕΣΣΔ και με το Κουρδιστάν.
Κι αυτό δεν σχετίζεται με το ομόδοξο των Ρώσων και των Ουκρανών με εμάς τους Έλληνες ή με το γεγονός ότι οι Κούρδοι είναι εχθροί της Τουρκίας, άρα ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου, αλλά με το γεγονός ότι υπάρχει τεράστιο και ανεκμετάλλευτο δυναμικό σε Ρωσία-Ουκρανία και Κουρδιστάν, από το οποίο μπορεί να ωφεληθεί η ελληνική οικονομία με πολύ περισσότερο από 10 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ποσόν που η Ελλάδα δεν μπορεί να εξασφαλίσει από πουθενά αλλού, εκτός από τους δανειστές, οι οποίοι γνωρίζουμε πολύ καλά τους ταπεινωτικούς και εθνοβλαβείς όρους με τους οποίους δανείζουν τη χώρα μας.
Όσον αφορά τη Ρωσία, βασικά είναι τρεις οι τομείς που περιμένουν το ελληνικό ενδιαφέρον. Ο ένας είναι ο τουρισμός, ο άλλος είναι το εμπόριο και ο τρίτος οι λεγόμενες κρυφές εξαγωγές, όπως οι κατασκευές, οι υπηρεσίες κλπ.
Σε σχέση με τον τουρισμό, επιτέλους η Ελλάδα ξύπνησε και παρέκαμψε τα κυκλώματα πέντε-δέκα ανθρώπων που λυμαίνονταν επί δεκαετίες το ζήτημα των θεωρήσεων εισόδου, με σοβαρότατες και διαχρονικές ευθύνες των διπλωματικών υπαλλήλων σ’ αυτό, με αποτέλεσμα φέτος ο αριθμός των επισκεπτών μόνο από τη Ρωσία να ξεπεράσει τις 700 χιλιάδες, με τα έσοδα να ξεπερνούν κατά πολύ το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Αν εξετάσουμε τους άλλους τομείς, η κατάσταση είναι τραγική, αφού για να «ανοίξει» η ρωσική αγορά, χρειάζονται παρεμβάσεις σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, κάτι που αποφεύγουν οι πολιτικοί μας επί σειράν ετών, υπό τον φόβο των ...δανειστών και όχι μόνο! Ας ελπίσουμε η κυβέρνηση να βρει χρόνο να ασχοληθεί ταχύτατα με το ζήτημα αυτό, κίνηση που μπορεί να εξασφαλίσει στην Ελλάδα πολύτιμα κεφάλαια, χωρίς δάνεια και χωρίς επενδύσεις. Αρκεί να ακολουθήσουμε σωστή πολιτική.
Αφήνουμε τελευταίο το Κουρδικό και το Κουρδιστάν, με το οποίο η Ελλάδα ακολουθεί μια εξαιρετικά φοβική πολιτική, δεδομένης της τραυματικής εμπειρίας από την υπόθεση Οτζαλάν, αλλά και του φόβου όχι των Ιουδαίων αλλά των ...Τούρκων!
Το αυτόνομο κράτος του Κουρδιστάν, που λειτουργεί από το 1991 στο Βόρειο Ιράκ, είναι το νέο Ελ Ντοράντο της περιοχής, με μεγάλες ευκαιρίες για τις ελληνικές πετρελαϊκές, κατασκευαστικές και εξαγωγικές εταιρείες, με οικοδομικό και κατασκευαστικό οργασμό και τεράστιες ανάγκες για εισαγωγές, που μπορούν να γίνουν κάλλιστα και από τη χώρα μας. Και το κυριότερο, άφθονο χρήμα και πολύ καλή αποδοχή οτιδήποτε ελληνικού από τους Κούρδους της περιοχής.
Ενώ δεκάδες χώρες έχουν ήδη δραστηριοποιηθεί στην περιοχή και προωθούν τα συμφέροντά τους μέσω των διπλωματικών αρχών που έχουν ανοίξει στην Ερμπίλ -τα αλεξανδρινά Άρβυλα-, η Ελλάδα δεν έχει ανοίξει καν Γενικό Προξενείο, ενώ το Γραφείο Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων που έχει ανοίξει, με τον τρόπο που λειτουργεί -όταν λειτουργεί-, μάλλον βλάπτει παρά βοηθά και προωθεί τα ελληνικά συμφέροντα στο Κουρδιστάν.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που, σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες, η ηγεσία του αυτόνομου κράτους του Κουρδιστάν αλλά και ο κουρδικός λαός, περιμένουν χρόνια τώρα την επιχειρηματική και οικονομική παρουσία της Ελλάδος και τους Έλληνες, αφού μας θεωρούν συγγενή και αδελφό λαό. Κι εμείς, για αντίδωρο, όταν οι Κούρδοι μεγαλοπειχειρηματίες και πολιτικοί θέλουν να πάρουν θεώρηση για να έλθουν στην Ελλάδα*, τους στέλνουμε στο Αμάν της Ιορδανίας και στην Άγκυρα παρακαλώ. Ναι στην Άγκυρα. Αυτή είναι η μεγαλειώδης και κυρίως εθνική εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Και στις δυο περιπτώσεις, και σε αυτήν της Ρωσίας και σε αυτήν του Κουρδιστάν, αυτό που λείπει είναι ο σωστός πολιτικός σχεδιασμός και η πολιτική βούληση.
Σε περίπτωση δε που κάποιος ισχυριστεί ότι υπάρχουν και τα δυο, αλλά η κυβέρνηση δεν προλαβαίνει, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, και ότι θα ασχοληθεί με τα δυο αυτά ζητήματα όταν λυθούν τα μεγάλα προβλήματα, όπως για παράδειγμα η δόση των 31 δις ευρώ, εμείς θα καταφύγουμε και πάλι στη λαϊκή σοφία, αναφέροντας την ποντιακή ρήση, Ζήσον μουλάρ’, να τρως κριθάρ’**, και απευθύνοντας έκκληση στην κυβέρνηση να παρακάμψει τους χαρτογιακάδες του ΥΠΕΞ και να κάνει άμεσα και γρήγορα βήματα προς τις ως άνω κατευθύνσεις.
Γιατί η σωτηρία της Ελλάδος βρίσκεται στη Ρωσία και το Κουρδιστάν!
Εφημερίδα Δημοκρατία
*Φέτος οι Κούρδοι που έκαναν διακοπές στην Αττάλεια, αφού η Ελλάδα στην ουσία αρνείται να τους δώσει θεώρηση εισόδου για διακοπές, ξεπερνούν τις εκατόν πενήντα χιλιάδες και το συνάλλαγμα με το οποίο συνεισέφεραν στην τουρκική οικονομία ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια δολάρια. Αυτά να τα βλέπουν οι κομψευόμενοι τζιτζιφιόγκοι που με τη συμπεριφορά τους στούκαραν την Ελλάδα.
*Ζήσον μουλάρ' να τρως κριθάρ': Το μουλάρι λιμοκτονούσε το Χειμώνα και ο ιδιοκτήτης του του έλεγε. Περίμενε να φυτρώσει το κριθάρι που έχω σπείρει, να μεγαλώσει, να κιτρινίσει, να το θερίσω, να το αλωνίσω και μετά θα φας κριθάρι να στηλωθείς. Μόνο που το μουλάρι ψόφησε, αφού δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι τον Ιούλιο, τον Χορτοθεριστή, όπως έλεγαν το μήνα αυτόν στον Πόντο.
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr)
Αποτελεί εκπεφρασμένη πεποίθησή μας ότι η πατρίδα μας είναι δυνατόν να διασωθεί χωρίς να υποθηκεύσει τα πάντα μόνον, επαναλαμβάνουμε μόνον, αν αναπτύξει πολύπλευρα τις οικονομικές της σχέσεις με Ρωσία-Ουκρανία-χώρες πρώην ΕΣΣΔ και με το Κουρδιστάν.
Κι αυτό δεν σχετίζεται με το ομόδοξο των Ρώσων και των Ουκρανών με εμάς τους Έλληνες ή με το γεγονός ότι οι Κούρδοι είναι εχθροί της Τουρκίας, άρα ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου, αλλά με το γεγονός ότι υπάρχει τεράστιο και ανεκμετάλλευτο δυναμικό σε Ρωσία-Ουκρανία και Κουρδιστάν, από το οποίο μπορεί να ωφεληθεί η ελληνική οικονομία με πολύ περισσότερο από 10 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ποσόν που η Ελλάδα δεν μπορεί να εξασφαλίσει από πουθενά αλλού, εκτός από τους δανειστές, οι οποίοι γνωρίζουμε πολύ καλά τους ταπεινωτικούς και εθνοβλαβείς όρους με τους οποίους δανείζουν τη χώρα μας.
Όσον αφορά τη Ρωσία, βασικά είναι τρεις οι τομείς που περιμένουν το ελληνικό ενδιαφέρον. Ο ένας είναι ο τουρισμός, ο άλλος είναι το εμπόριο και ο τρίτος οι λεγόμενες κρυφές εξαγωγές, όπως οι κατασκευές, οι υπηρεσίες κλπ.
Σε σχέση με τον τουρισμό, επιτέλους η Ελλάδα ξύπνησε και παρέκαμψε τα κυκλώματα πέντε-δέκα ανθρώπων που λυμαίνονταν επί δεκαετίες το ζήτημα των θεωρήσεων εισόδου, με σοβαρότατες και διαχρονικές ευθύνες των διπλωματικών υπαλλήλων σ’ αυτό, με αποτέλεσμα φέτος ο αριθμός των επισκεπτών μόνο από τη Ρωσία να ξεπεράσει τις 700 χιλιάδες, με τα έσοδα να ξεπερνούν κατά πολύ το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Αν εξετάσουμε τους άλλους τομείς, η κατάσταση είναι τραγική, αφού για να «ανοίξει» η ρωσική αγορά, χρειάζονται παρεμβάσεις σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, κάτι που αποφεύγουν οι πολιτικοί μας επί σειράν ετών, υπό τον φόβο των ...δανειστών και όχι μόνο! Ας ελπίσουμε η κυβέρνηση να βρει χρόνο να ασχοληθεί ταχύτατα με το ζήτημα αυτό, κίνηση που μπορεί να εξασφαλίσει στην Ελλάδα πολύτιμα κεφάλαια, χωρίς δάνεια και χωρίς επενδύσεις. Αρκεί να ακολουθήσουμε σωστή πολιτική.
Αφήνουμε τελευταίο το Κουρδικό και το Κουρδιστάν, με το οποίο η Ελλάδα ακολουθεί μια εξαιρετικά φοβική πολιτική, δεδομένης της τραυματικής εμπειρίας από την υπόθεση Οτζαλάν, αλλά και του φόβου όχι των Ιουδαίων αλλά των ...Τούρκων!
Το αυτόνομο κράτος του Κουρδιστάν, που λειτουργεί από το 1991 στο Βόρειο Ιράκ, είναι το νέο Ελ Ντοράντο της περιοχής, με μεγάλες ευκαιρίες για τις ελληνικές πετρελαϊκές, κατασκευαστικές και εξαγωγικές εταιρείες, με οικοδομικό και κατασκευαστικό οργασμό και τεράστιες ανάγκες για εισαγωγές, που μπορούν να γίνουν κάλλιστα και από τη χώρα μας. Και το κυριότερο, άφθονο χρήμα και πολύ καλή αποδοχή οτιδήποτε ελληνικού από τους Κούρδους της περιοχής.
Ενώ δεκάδες χώρες έχουν ήδη δραστηριοποιηθεί στην περιοχή και προωθούν τα συμφέροντά τους μέσω των διπλωματικών αρχών που έχουν ανοίξει στην Ερμπίλ -τα αλεξανδρινά Άρβυλα-, η Ελλάδα δεν έχει ανοίξει καν Γενικό Προξενείο, ενώ το Γραφείο Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων που έχει ανοίξει, με τον τρόπο που λειτουργεί -όταν λειτουργεί-, μάλλον βλάπτει παρά βοηθά και προωθεί τα ελληνικά συμφέροντα στο Κουρδιστάν.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που, σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες, η ηγεσία του αυτόνομου κράτους του Κουρδιστάν αλλά και ο κουρδικός λαός, περιμένουν χρόνια τώρα την επιχειρηματική και οικονομική παρουσία της Ελλάδος και τους Έλληνες, αφού μας θεωρούν συγγενή και αδελφό λαό. Κι εμείς, για αντίδωρο, όταν οι Κούρδοι μεγαλοπειχειρηματίες και πολιτικοί θέλουν να πάρουν θεώρηση για να έλθουν στην Ελλάδα*, τους στέλνουμε στο Αμάν της Ιορδανίας και στην Άγκυρα παρακαλώ. Ναι στην Άγκυρα. Αυτή είναι η μεγαλειώδης και κυρίως εθνική εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Και στις δυο περιπτώσεις, και σε αυτήν της Ρωσίας και σε αυτήν του Κουρδιστάν, αυτό που λείπει είναι ο σωστός πολιτικός σχεδιασμός και η πολιτική βούληση.
Σε περίπτωση δε που κάποιος ισχυριστεί ότι υπάρχουν και τα δυο, αλλά η κυβέρνηση δεν προλαβαίνει, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, και ότι θα ασχοληθεί με τα δυο αυτά ζητήματα όταν λυθούν τα μεγάλα προβλήματα, όπως για παράδειγμα η δόση των 31 δις ευρώ, εμείς θα καταφύγουμε και πάλι στη λαϊκή σοφία, αναφέροντας την ποντιακή ρήση, Ζήσον μουλάρ’, να τρως κριθάρ’**, και απευθύνοντας έκκληση στην κυβέρνηση να παρακάμψει τους χαρτογιακάδες του ΥΠΕΞ και να κάνει άμεσα και γρήγορα βήματα προς τις ως άνω κατευθύνσεις.
Γιατί η σωτηρία της Ελλάδος βρίσκεται στη Ρωσία και το Κουρδιστάν!
Εφημερίδα Δημοκρατία
*Φέτος οι Κούρδοι που έκαναν διακοπές στην Αττάλεια, αφού η Ελλάδα στην ουσία αρνείται να τους δώσει θεώρηση εισόδου για διακοπές, ξεπερνούν τις εκατόν πενήντα χιλιάδες και το συνάλλαγμα με το οποίο συνεισέφεραν στην τουρκική οικονομία ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια δολάρια. Αυτά να τα βλέπουν οι κομψευόμενοι τζιτζιφιόγκοι που με τη συμπεριφορά τους στούκαραν την Ελλάδα.
*Ζήσον μουλάρ' να τρως κριθάρ': Το μουλάρι λιμοκτονούσε το Χειμώνα και ο ιδιοκτήτης του του έλεγε. Περίμενε να φυτρώσει το κριθάρι που έχω σπείρει, να μεγαλώσει, να κιτρινίσει, να το θερίσω, να το αλωνίσω και μετά θα φας κριθάρι να στηλωθείς. Μόνο που το μουλάρι ψόφησε, αφού δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι τον Ιούλιο, τον Χορτοθεριστή, όπως έλεγαν το μήνα αυτόν στον Πόντο.
