Γράφει ο Κλεισθένης.
Πολύ μελάνι και πολύ χαρτί δαπανούνται για να μας πουν ότι οι πολιτικές λιτότητας προωθούν τα φασιστικά κινήματα.
Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν για την αύξηση των ακροδεξιών και φασιστικών ομάδων και κομμάτων στην Ευρώπη.
Φυσικά ενυπάρχει ο κίνδυνος φασιστικοποίησης μεγάλου αριθμού
Ευρωπαίων αλλά η υποκρισία του συστήματος ότι ανησυχεί γιαυτό είναι μεγάλη.
Μήπως στην Ιταλία; μήπως στην Γερμανία; μήπως στην Λατινική Αμερική; μήπως ....
Όλοι γνωρίζουν ότι τα φασιστικά και ναζιστικά κινήματα υποβοηθήθηκαν και στηρίχτηκαν απ' τους πλουτοκράτες της εποχής.
Μήπως όπου εγκαθιδρύθηκαν φασιστικά ή ναζιστικά συστήματα οι λαοί καλοπέρασαν; Οι φτωχοί έγινα φτωχότεροι και οι πλούσιοι, πλουσιότεροι.
Η οικονομική ανέχεια και εξαθλίωση όντως ευνοούν την ανάπτυξη ακροδεξιών, φασιστικών και ναζιστικών κινημάτων.
Πως όμως το κατορθώνουν;
Η απάντηση είναι απλή.
Κάνουν την διαφορετικότητα διαφορά.
Οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι, ίσως γιαυτό να διαφέρουν απ' τα υπόλοιπα ζώα του πλανήτη, ίσως γιαυτό να είναι υπέροχοι.
Υπάρχουν ψηλοί και κοντοί, χοντροί και αδύνατοι, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι και κόκκινοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ινδουϊστές και άθεοι, άντρες, γυναίκες και γκέυ ......
Μπορείς να πείσεις κάποιον ότι η διαφορετικότητά του με έναν άλλο είναι διαφορά; Μπορείς να πείσεις κάποιον ότι αυτή η διαφορά τον χωρίζει απ' τον άλλο; Μπορείς να πείσεις κάποιον ότι ο διαφορετικός έχει μαζί του διαφορά άρα πρέπει να θεωρείται εχθρός;
Τότε πέτυχες, ο σκοταδισμός των φασιστοναζιστών νίκησε.
Σε δεύτερο στάδιο μπορείς να πείσεις κάποιον ότι για τα άλυτα προβλήματά του φταίει η παρουσία και η ύπαρξη του διαφορετικού με τον οποίο έχει διαφορά; Τότε κατόρθωσες να στρέψεις κάποιους εναντίων κάποιων άλλων με διαφορετικότητα.
Τα υπόλοιπα εξαρτώνται απ' το πολιτιστικό επίπεδο ενός λαού, το μορφωτικό του επίπεδο, την δημοκρατικότητά του.
Όταν η άρχουσα τάξη δεν κατορθώνει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της μέσα από ψευτοδημοκρατικές διαδικασίες τότε προσφεύγει σε καθαρά αντιδημοκρατικές, με “μακρύ” χέρι την ακροδεξιά, τα φασιστοναζιστικοειδή.
Εξακολουθώ να πιστεύω, χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, ότι το μόρφωμα της χρυσαυγής δεν αποτελεί κίνδυνο εκτροπής απ' την σημερινή ψευτοδημοκρατία. Όχι γιατί κάποιοι δεν το επιθυμούν αλλά γιατί η δομή και οι ρίζες του πολιτικού κατεστημένου είναι πανίσχυρες και δεν έχουν ανάγκη τέτοιων λύσεων, τουλάχιστον προς το παρόν.
Σ' αυτό συνηγορούν τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, η χλιαρή αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας και η αποδοχή καταστάσεων παρανομίας, ατιμωρησίας, κατάλυσης του συντάγματος κτλ.
Το μόνο που πιθανά θα γίνει είναι η αλλαγή των προσώπων και των κομματικών σχηματισμών με επίφαση περισσότερης δημοκρατικότητας. Μέχρι εκεί φτάνει η αναγκαιότητα αντίδρασης του κατεστημένου σήμερα.
Προφανώς το σύστημα, επενδύοντας στα δημοκρατικά αισθήματα των Ελλήνων, παρουσιάζει την χρυσαυγή σαν τον κύριο αντίπαλο, σαν τον υπ' αριθμόν ένα κίνδυνο για την δημοκρατία και τον λαό.
Αυτό επιδιώκει να αυξήσει την επιρροή της χρυσαυγής μέχρι του σημείου που δεν θα είναι επικίνδυνη για το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Αποτελεί φυσικά την τελευταία εφεδρεία αν τα πράγματα αρχίσουν να εξελίσσονται άσχημα για το κατεστημένο. Σήμερα στην Ελλάδα η πιθανότητα να εξελιχτούν τα πράγματα άσχημα για το κατεστημένο είναι πολύ μικρή.
Σε περιόδους φτώχειας και εξαθλίωσης μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στρέφονται προς την αριστερά κάτι που δεν εξυπηρετεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα, ακόμη και τα κόμματα της αριστεράς, γιατί η ενδυνάμωσή τους θα πρέπει να μεταφραστεί σε δράση, κάτι που τα κόμματα της Ελληνικής αριστεράς, ανεξάρτητα του τι λένε, δεν το επιθυμούν.
Η λύση λοιπόν του συστήματος είναι το μοίρασμα των φτωχών και εξαθλιωμένων στα δύο, άλλοι με δημοκρατικότητα, μορφωμένοι, μερικώς πολιτικοποιημένοι προς τα αριστερά και άλλοι απολιτικοποίητοι, χαμηλής μόρφωσης και αντικοινωνική συμπεριφορά προς την ακροδεξιά.
Έτσι το δυναμικό της αντίδρασης διχοτομείται και η εφεδρεία της ακροδεξιάς οργανώνεται και υπάρχει για την έσχατη λύση.
Επειδή αναφέρθηκα στην διαφορετικότητα, για να μην παρεξηγηθώ οφείλω να συμπληρώσω τα εξής.
Καθένας θεωρεί ότι τα όσα πιστεύει είναι και σωστά.
Κανένας δεν αλλάζει τα “πιστεύω” του με την βία, στην βία θα αντιδράσει με βία.
Η πολυπολιτισμικότητα δεν μπορεί να εφαρμοστεί με την βία.
Μερικές πράξεις και συμπεριφορές που απορρέουν απ' τα “πιστεύω” κάποιου έρχονται σε ρητή και κάθετη αντίθεση με τα ήθη και τα έθιμα κάποιου άλλου.
Σήμερα είναι πρώτιστη αναγκαιότητα η σταθερή ύπαρξη των εθνών σε αντιδιαστολή με την παγκοσμιοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που ενώνει ένα έθνος πρέπει να το ενδυναμώνουμε όχι μετατρέποντας την διαφορετικότητα σε διαφορά αλλά με ενδυνάμωση της συνοχής και της αλληλεγγύης.
Η ειρηνική συνύπαρξη των εθνών είναι απαράβατος όρος προόδου και ευημερίας.
Η έννοια έθνους-κράτους χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις πρέπει να διατηρηθεί.
Η βίαιη εθνολογική αλλοίωση δημιουργεί εξάρσεις και αντιδράσεις.
Όταν οι άλλης εθνικότητας και κουλτούρας είναι λίγοι, τότε γίνονται αποδεκτοί και τολμώ να πω συμπαθείς, όταν όμως ο αριθμός τους μεγαλώσει πολύ και μάλιστα από συγκεκριμένη εθνικότητα και κουλτούρα τότε τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Δημιουργούνται ισχυρές αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις που διαταράσσουν την κοινωνική συνοχή. Δίνουν ερείσματα στην ανάπτυξη και ισχυροποίηση των φασιστοναζιστών. Η ενσωμάτωση-αφομοίωση ειδικά μερικών διαφορετικά σκεπτόμενων ανθρώπων είναι από πολύ δύσκολη έως αδύνατη. Εδώ οφείλει η αριστερά να πάρει θέση. Τα γενικόλογα περί ισότητας των ανθρώπων δεν είναι αρκετά. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και απαιτεί επανατοποθέτηση της αριστεράς. Η ακροδεξιά προτείνει “πετάξτε τους “λαθρομετανάστες” έξω απ' την Ελλάδα”, η αριστερά;
Μέχρι σήμερα έχουμε αντιρατσιστικά φαινόμενα μόνο από Έλληνες, τι θα γίνει όταν αντιδράσουν και αντεπιτεθούν οι “λαθρομετανάστες”; Είναι γνωστό ότι η στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι μουσουλμάνοι. Σφαγή;;;;;;
Ο διεθνής περίγυρος μας δίνει ανησυχητικά μηνύματα.
