Μετά από δυόμισι χρόνια γεμάτα αιματηρές θυσίες, περικοπές και
ανατροπές, που κάθε φορά ήταν οι “τελευταίες”, κάποιοι εξακολουθούν να
αναζητούν τη δήθεν “σωτηρία” της Πατρίδας μας μέσα από την οριστική εξόντωση
της ελληνικής κοινωνίας.
Το νέο “πακέτο μέτρων” φτιαγμένο από τα πιο ανάλγητα συστατικά της
καταστροφικής “συνταγής” των Μνημονίων έρχεται κυριολεκτικά να ισοπεδώσει ότι
έχει απομείνει όρθιο… Η Δημόσια Περιουσία ξεπουλιέται με συνοπτικές
διαδικασίες και η περίφημη “επαναδιαπραγμάτευση” κιτρινίζει στα συρτάρια της
συγκυβέρνησης μαζί με τις περιβόητες “λίστες” των γνωστών-άγνωστων φοροφυγάδων.
Την ώρα που η στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη ποινικοποιείται ως
“σοβιέτ”, η εξαθλίωση των μισθωτών και των συνταξιούχων γίνεται νόμος του
κράτους. Η αγορά εργασίας απορυθμίζεται πλήρως μονιμοποιώντας κάθε
εγκληματικό εργοδοτικό παραλογισμό και η “γενιά των 245€” εξελίσσεται σε
αναγκαία συνθήκη για να βρει κάποιος δουλειά. Διεθνώς αναγνωρισμένα και
αυτονόητα μέχρι χθες κεκτημένα δικαιώματα όπως το οκτάωρο-πενθήμερο, τα όρια
ηλικίας συνταξιοδότησης, ο βασικός μισθός και οι αποζημιώσεις μπαίνουν στην “κλίνη
του Προκρούστη” κατ’ εντολή των “κουκουλοφόρων”.
Tο όραμα των
Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) εγκαταλείπεται δίνοντας τη θέση του στον
εφιάλτη των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) που θα μετατρέψει την ελληνική
επικράτεια σε “κάτεργο” τριτοκοσμικού τύπου.
Η λεηλασία των υπερχρεωμένων εργατικών νοικοκυριών της χώρας
συνεχίζεται με νέες φοροεπιδρομές και μειώσεις που καταδικάζουν τη συντριπτική
πλειοψηφία του ελληνικού λαού στην ανέχεια. Η Κοινωνική Ασφάλιση διαλύεται
μοιράζοντας “φιλοδωρήματα φτώχειας” στους κόπους μιας ζωής. Η μεγαλύτερη
αναδιανομή πλούτου σε βάρος των μη προνομιούχων που έχουν ήδη χάσει το 50% του
πραγματικού τους εισοδήματος εντείνεται δείχνοντας ξεκάθαρα πως το “βαρέλι δεν
έχει πάτο”.
Η ακραία λιτότητα δεν είναι λύση αλλά καταστροφή και τιμωρία.
Το κοινωνικό κράτος καταργείται,
το Εθνικό Σύστημα Υγείας διαλύεται και η Πρόνοια είναι πλέον απαγορευμένη λέξη
δημιουργώντας ένα σύγχρονο “καιάδα” για χιλιάδες ΑμεΑ. Αναρίθμητα “λουκέτα”,
χίλιοι νέοι άνεργοι την ημέρα, 500 χιλιάδες απλήρωτοι εργαζόμενοι για
περισσότερους από έξι μήνες και μισό εκατ. οικογένειες χωρίς κανένα εισόδημα
διαμορφώνουν ένα περιβάλλον κοινωνικής αποσύνθεσης και απόγνωσης.
Φτάνει πια με τους “αυτόκλητους σωτήρες” και τα πειράματά τους. Η
κοινωνία έχει ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής και ανοχής. Πρέπει επιτέλους να μπει
ένα τέλος στις πολιτικές που στερούν από τους Έλληνες πολίτες τη δυνατότητα
επιβίωσης. Οι εργαζόμενοι όλης της Ελλάδος οφείλουμε να βρεθούμε σε θέσεις
μάχης μακριά από αντιθέσεις και τεχνάσματα κοινωνικού αυτοματισμού προκειμένου
να διασφαλίσουμε την ύπαρξή μας, το παρόν μας. Άλλωστε χωρίς παρόν δεν υπάρχει κανένα μέλλον. Ο αγώνας είναι μακρύς
και δύσκολος αλλά μπορεί και πρέπει να είναι νικηφόρος.
Η συμμετοχή στη Γενική Απεργία της 26ης Σεπτεμβρίου είναι
Εθνικό και Κοινωνικό Καθήκον.
Το χρωστάμε στους εαυτούς μας– Το οφείλουμε στα παιδιά μας
Όλοι μαζί μπορούμε αρκεί να το πιστέψουμε
Δεν πρέπει να λείψει κανείς – Δεν περισσεύει κανείς
Ήρθε η ώρα να ανακαταλάβουμε την χώρα και την αξιοπρέπειά μας
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ
Ι.Τ
