Tου Αλεξη Παπαχελα
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Αυτός ο Σεπτέμβριος θα είναι πραγματικά «καυτός». Η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα και πρωτίστως η ελληνική κοινωνία θα δοκιμασθούν, για μία ακόμη φορά, κατά τρόπο σκληρό και απρόβλεπτο.
Η τρόικα θα επιμείνει σε μια σειρά από μέτρα: περικοπές συντάξεων και μισθών στο Δημόσιο, απόλυση και όχι τακτοποίηση μέσω εφεδείας δημοσίων υπαλλήλων, απόλυτη απελευθέρωση επαγγελμάτων που παραμένουν ημίκλειστα, επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων που βρίσκονται στο μηδέν και άλλα πολλά.
Δεν φαίνεται, αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον, να υπάρχει μεγάλο περιθώριο για «εκπτώσεις» στο πακέτο των μέτρων που θα απαιτηθούν για να πάρουμε την επόμενη δόση. Και το κυριότερο, οι δανειστές και εταίροι μας θα είναι πολύ επίμονοι στην ανάγκη όχι μόνο να ψηφισθούν τα όποια μέτρα αλλά και να εφαρμοσθούν, με τη μορφή των προαπαιτούμενων, λόγω της πρότερης πολύ κακής εμπειρίας με αποφάσεις οι οποίες ουδέποτε έγιναν πράξη.
Η κυβέρνηση, και ειδικότερα ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, έχει δώσει ένα καθαρό σήμα αποφασιστικότητας. Το ερώτημα που απασχολεί όλους στην Ευρώπη και την Ουάσιγκτον είναι αν και πότε θα αρχίσουν τα έργα ή όπως έλεγε χαρακτηριστικά κορυφαίος και κυνικός Ευρωπαίος αξιωματούχος: «They talk the talk, will they walk the walk?» ή ελληνιστί «λένε τα σωστά πράγματα, θα τα κάνουν κιόλας;».
Η κυβέρνηση θα πρέπει -δυστυχώς- να εγκαταλείψει οριστικά τις προεκλογικές ψευδαισθήσεις περί ισοδύναμων μέτρων ή τις μετεκλογικές ψευδαισθήσεις περί κόκκινων γραμμών της κοινής διακήρυξης των τριών κυβερνητικών κομμάτων. Ειρήσθω εν παρόδω πως απέχουμε εβδομάδες από την επίσημη παρουσίαση στην τρόικα των ελληνικών προτάσεων για τα μέτρα, το φιλτράρισμα και την απόρριψη πολλών εξ αυτών ως ανεφάρμοστων. Φοβάμαι πως θα χρειασθεί να σπάσουν πάρα πολλά ταμπού, να γειωθούν ψευδαισθήσεις και να «χυθεί αίμα» για να φτάσουμε σε μια «θετική» έκθεση της τρόικας και στην επόμενη δόση.
Ορισμένοι Ελληνες «φωστήρες» θεωρούν πως βρήκαν τη λύση για να ζήσει η χώρα χωρίς χρηματοδότηση, με τη μορφή της άντλησης κεφαλαίων από τον δανεισμό εντόκων γραμματίων, μέσω ελληνικών τραπεζών και ΕΚΤ. Αυτός ο μηχανισμός μπορεί πράγματι να επιτρέψει την επιβίωση της χώρας σε περίπτωση που υπάρξει πολιτικό ατύχημα στη Βουλή ή αν διακοπούν οι συνομιλίες με την τρόικα. Δημιουργεί όμως και τις προϋποθέσεις για να συνεχισθεί μια πολύ άρρωστη κατάσταση, όπου η Ελλάδα θα συντηρείται στην εντατική με το καλώδιο της ΕΚΤ αλλά θα χάνει όλα της τα ζωτικά όργανα. Το θέμα δεν είναι να κερδηθεί πολιτικός χρόνος για κανέναν, αλλά να ξεπεράσουμε αυτόν τον τελευταίο δύσκολο κάβο, να έρθουν τα λεφτά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, να πληρωθούν οι οφειλές του κράτους σε ιδιώτες και να φύγει ο διαολεμένος κίνδυνος εξόδου από το ευρώ, που σήμερα παραλύει τα πάντα.
Εδώ που βρισκόμαστε πρέπει -από μια άποψη- να υπάρξουν καθαρές λύσεις. Είτε δηλαδή η Ελλάδα να κάνει ό,τι μπορεί και οι εταίροι μας να της το ανταποδώσουν άμεσα είτε να αποφασίσουμε από κοινού ότι αυτή η παρτίδα δεν βγαίνει και χρειάζεται ένα σχέδιο b ή c...
Προφανές είναι ότι οι εταίροι μας ετοιμάζονται για όλα τα σενάρια. Προσωπικώς με προβληματίζει πολύ η άνεση με την οποία απεδέχθη η τρόικα την καθυστέρηση της διαπραγμάτευσης με την ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί τον Δεκαπενταύγουστο. Με τη μέθοδο των εντόκων διασφαλίσθηκε πως η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει και κερδήθηκε χρόνος. Αν βάλετε τις ημερομηνίες όμως κάτω, θα δείτε ότι η τελική απόφαση για το μέλλον της χώρας, με δεδομένες τις καθυστερήσεις, τον χρόνο που θα απαιτηθεί για τις ψηφοφορίες στη Βουλή και την υλοποίηση διαφόρων μέτρων, θα ληφθεί τις τελευταίες ημέρες του Οκτωβρίου ή, πιο πιθανό, τις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου. Να υπενθυμίσω ότι οι αμερικανικές εκλογές είναι στις 2 Νοεμβρίου και να ρωτήσω: «Τυχαίο;». Μπορεί...
